Arkadaşlar başımdan gelen bir olayı anlatacağım.Bu olay hem annenize olan saygı sevgiyi arttıracak, hemde sigaraya olan sevginizi azaltacak. Neyse konuya geleyim uzatmadan.

Arkadaşlar ben 12.sınıf öğrencisiyim. Okula başladığım ilk günden beri çok rahatım.
Anne diyorum nargileye gitcem , tamam diyor.
Alkol içmeye gidiyorum tamam diyor. Bende bu kadar rahat olmak istemiyordum, bazı şeyleri gizlice yapmak istiyordum ve 8.sınıfta sigaraya başladım.

Aradan 4 yıl geçti 12.sınıfa geldim. Aramızda çok muhabbet oldu içmiyorsun değilmi gibisinden.
Yok hayır felan diyorum, aslında sigaradan da zevk almıyorum, sadece gizlice olsun diye.

Bu Kasımın 20sinde, abimin doğum gününde annem bayıldı evde. Hemen hastaneye zütürdük acile. Durum ciddi deyip aldılar annemi. Ilerleyen saatlerde , bir doktor geldi.Ve şunları söyledi;
-Hanfendinin durumu çok kötü söylemek istemezdim ama herşeye hazırlıklı olun.

Gözümden bir damla yaş aktı gerçekten. Kendisiyle görüşmeye izin aldım ve odasına gittim.
O da ağlamıştı. Gözlerinden belli oluyordu.

Oturduk bi 10 dakika birbirimizi izledik. Arkasından şunu söyledim.

Anne bu yataktan kalkamazsan sigaraya başlarım , dur demeyen biri olmayacak çünkü.

Sonra biraz daha ağlaştıktan sonra, çıktım odadan. Babam sıcak bişeyler içermisin dedi evet dedim, bekle alıp geleyim dedi. Ve uyuya kalmışım. Uyandığımda etrafımda kimse yoktu.
Koşup direk annemin olduğu odaya gittim. icerde değildi.

Çıkıp hemşireye sordum nerde acaba diye, dediki son kontrolleri yapılıyor.

Bir devindim bir mutlu oldum, içeri bi girdim herkesin yüzü gülüyor.

Ve eve gittik normal bir günmüş gibi. Sarıldıktan sonra dedi ki

Benim elimde olan bişeyse sigara içemene asla izin vermem.

Ve bende böylece bırakmış oldum.

Özet:Sigarayı bırakmamı sağlayan duygusal olay