toprağa vermeden önce seni son kez koklamıştım.
unutamıyordum o içimi ısıtan kokunu, kalbimi hızlandıran, beni hayata bağlayan kokunu.
sigaraya başladım o gün, biliyorum bilsen kızarsın. düşünürsün beni, zehirleme kendini dersin, benim için değerlisin zarar verme kendine dersin.
başladım ama işte kızma bana kokunu unutamıyorum...
son kez sana güldüm,son kez seni sevdim,sen benim yaşama olan inancımın son dalıydın.
şimdi her dal beni zehirliyor yaktıkça, toprağa yaklaşıyorum ama kokun hala yanımda.

ne güzel başlamıştı oysa her şey. hiç bir şey kalmamasına rağmen.
güneşli bir sabaha beraber uyandık, yanağımdan öptün gülümseyerek, zorla kaldırdın beni.
oysa bilseydim son sabahımız olduğunu hiç kalkmazdım yanından.

keşke o kadar güzel gülmesen,o kadar güzel kokmasan,o kadar güzel bakmasan bana.hak etmiyordum ben aslında seni.ilk sarıldığın anı hatırlıyor musun? kimse yokken o soğukta niye o kadar sıcak sarıldın ki lan bana? ilk kez sevildiğimi niye hissettirdin bana?

okuyan varsa devam edeceğim beyler