Beyler yardımınıza ihtiyacım var dinelyin uyuyamıyorum.

Bundan 1 yıl önce bir sevgilim vardı. Öyle severdik ki birbirimizi atom bombası patlasa gibimizde olmaz, birbirimize sarılırdık.

Trabzon soğuk şehirdir, yağmuru bana mısın demez. Montlarımızı şemsiye yapıp, birbirimize sarılarak ısınırdık yobaz beyinlere inat. O sıralarda soğuk Trabzon'dan daha soğuk olan birşey vardı hayatımda, babam. 55 yaşında güleryüzlülüğüyle adından söz ettiren babam, benden kmlerce uzakta hastanede yatıyordu. Ailem komple babamın yanındaydı, ben ise okulum yüzünden mecbur trabzondaydım. Normalde okul umurumda olmaz, ama beni bu şehirde tutan tek şey babamın vasiyetiydi. okumamı istiyordu.

Aylar geçti, babam hala hastanede, ben ise onunla tektim. Bir gece durduk yerde ağlamaya başladım, abartısız, duraksız. Derken abim aradı. Ses tonumu duyunca "ne oldu?" diye sordu. Ben ise "Babamı özledim dedim. Telefonda uzun bir suskunluk olduktan sonra abim "yarın babamın arkadaşı buraya gelecek, diyecem sen de onlarla gel" dedi. Burnuma toprak, aklıma kötü şeyler geliyordu. işkillendim, neden geliyor diye sorduğumda bana "iş için" deyip kandırdı.

Sonraki akşam sevgilimle çiğ köfteden sonra geğirdim, sımsıkı sarıldım ve yola koyuldum . Bana durmadan ölüm muhabbetleri açıyordu babamın arkadaşı. "Benim babam sağ neden bunları söylüyorsun" dediğimde bana "öylesine, hayat bu neyin ne olacağı belli olmaz" dedi. Zihnim "Babama birşey mi oldu?" diye sormak istese de yüreğim buna dayanamıyor, motoru boğulan bir araba gibi tıkanıyordu.

Sabah hastaneye vardığımızda babamın yatağında ablam, annemin oturduğu koltukta tüm akrabalar vardı. "Babam nerde, ne oldu sana?" diye ablama sordum. Uzun bir sessizlik oluştu. Evin içinde açık kalan iki pencerenin oluşturduğu cereyan misali, birşeyler koptu bedenimden. Ablam "babam alt katta, grip oldum" dedi. Alt katta kalp bölümü vardı ve 2 hafta önce kalp ameliyatı olmuş sağlıklı şekilde çıkmıştı. "Kontrolü vardır" deyip kendimi avutarak odasındaki banyoya girdim, üstümü değiştim, yüzümü yıkayıp saçımın önünü düzelttim. Kapı kolundaki zedeyi elimde hissedip odadan tam çıkıyordum ki abimin "babam yoğun bakımda, komada ve kaybediyoruz" deyişiyle koşmaya başladım. Nereye gideceğimi bilmeden koştum. Hastanenin büyük bir bahçesi vardı. 1 paket yeni açılan sigarayı 45 dakikada bitirdim. Gözlerim dönüyor, ciğerimden ses geliyor ve midem testerenin işkenceleri kadar iğrencti.

Sevgilim aradı konuştuk, ağladı. Benim hep yanımda oldu. Haftalar geçti... Babam hayati tehlikeyi atlatmış fakat komadaydı. Beyninde çok şiddetli bir kanama olmuştu. Bu kanama öyle şiddetliydi ki, aktığı yeri yaralıyordu, tıpkı günlerim gibi... Ailem mecbue kalmış ve beni okuluma yollamıştı. Birbirimize kenetlenmiştik sevgilimle. Annesi annem gibiydi. Yaralarımı sarıyordu, az da olsa sonraki güne tutunmamı, 24 dal değil de 15 dal içmemi sağlıyordu.

Aradan bir ay geçti. Kanı cehennemden nasibini almış bir kız ve bir erkek ( adlarını bilmiyoruz) ondan ayrılacaksın demişti benim için. ilk başta sevgilim saç baş kavga etmiş olsa da içinde bir korku vardı. (Olay dogru beyler güvenilir kanıtlar var) aradan birkac gün gecmis ve bu sefer yanında bir oğlanla birlikte bunu bir kafeye çağırıp elinde ikimizin ayrı fotoğraflarıyla "ailesinin durumunu biliyorsun, eğer ayrılmazsan ona zarar verecez" diyerek onu tehdit etmişti. O da uzunca düşünüp benden 2 haftalığına ayrılıp (herkes ayrıldığımızı bilsin sonra ona olanları anlatırım) düsüncesiyle benden ayrılmıstı. ilk ayrilmamizda intihar etmis ve arkadasimin cagrisiyla agizimdaki haplari dusurmustum. konusjp barismistik. 2. Ayrilik ve barisma derken geldik ebemizin amini tersten gordugumuz 3. Ayriliga. Ayrildik.

Soktaydim, bosluktaydim, ne yapacagimi bilmiyordum. Sozlu dusmanim coktu, bilegim bu gune kadar Allahıma şükür eğilmemiş, ve çok mazlumun hakkını kurtarmistim, gerek seve seve, gerekse gibe gibe alınan her ahın hesabını padişah da olsa tahtından indirerek sormuştum.

Aradan birkaç gün sonra bir kız bana çıkma teklifi etmiş ve bende şokta oldugumdan ve sinirimin yatismamis olmasindan kabul ettim. 2 hafta sonra sevgilim bana yazdi ve " nasil yaparsin deyip durumu anlattı. Su anda birbirimize dönmek varken sen bizi oldurdun dedi. Ben cevap veremiyordum.

Aylar gecti. Cikma teklifi eden kizin cok seyini ogrendim. Masalardaki kupelilerin telefonlarindan ciplak fotolarini mi toplamadim, yalanlarina mi katlanmadim. Derken kizin en yakin arkadasi bana "ters iliskiye girdi baska biriyle" dedikten sonra benim sarteller atti. Bitirdim. Zaten hayatimda hic olmamisti, olsaydi eger tum bu olanlardan sonra gibtiri cekmistim. Yola getirmek istiyordum cunku hem duaya ihtiyacim vardi hem de benimde bir ablam vardi.

Tum bu yasanilanlardan sonra ailem Antalya ya tasindi. Hem hava sartlari iyi oldugundan (haftalik kontrol icin hastandye giderken disari cikariyorduk) hem de abimin orada olmasindan dolayi. Antalyaya gittim. Babama baktım. Babamı o halde gormek bana birsey hissettiremiyordu, hislerim bitmisti artik.

Kısa kesecek olursak aylar gecti... ben yeniden cesitli sebeplerden dolayi trabzona dondum. Karsilasiyorduk eski sevgilimle. Her gorusumde icimde kuruyan hisleri kanatarak canlandiriyordu. Konusuyorduk fakat yapamadık. ikimizde birbirimizi eskisi gibi seviyoruz fakat ben onu gidişinden ve korkaklığından, o ise beni birkac gun sonra baska biriyle olmamdan dolayı affetmiyor. Eger ben onu affedebilirsem gerisi kolay. Siz benim yerimde olsanız affeder miydiniz panpalar?