Her seferinde benden biraz daha aliyor. Bana ne verdiğinden emin değilim. Artik rituelimde yok. Kayboluyorum. Uyusmak artik ise yaramiyor. Hep bir alti olsa da yine ayni cukur yuzume carpiyor. Kendimden kactigim ve kendime sigindigim. Kendime ulasamiyorum. O kadar cok kacis var ki eger kendimi yakalayabilsem belki öldürmek yerine sarilabilmek isteyebilirdim. Anlamsız bir gercekligin icinde zihnim bosaliyor ve ben kayboluyorum. Gerceklige asla ulaşamayacağım ve kendime de. Dumanin icinde zihnim yok oluyor. Bos bir zihin bu kadar agir olmamaliydi. Bu gece bitse keske ve tamamen yok olsam, yok olsak, yok olsalar

biz iyiyiz be onlar yok olsun.