Neyse devam edeyim bu son part olabilir. Leylayı dışarıya çağırdım. Geldi dedim artık reşit insanlarız ben seninle ciddi düşünüyorum dedim. O da dediklerime onay verdi.

1 sene sonra nişanlandık. 25 yaşında üniyi bitirip kısa dönem askere gittim. 7 sene nişanlı kaldım. Kızı babasından istedim durumumu bildiği için vermedi. Ben de kaçırdım kızı kardeşlerim gibe gibe verdi. 1.5 ay sonra erkek çocuğumuz olacak nasipse. ismini de abimin adı Alparslan koyacağım. Küçük kardeşimi soracak olursanız büyüdü 20 yaşında üniversite son sınıfta.

Ben mühendislik fakültesini bitirdim makina mühendisi oldum. Şu an bi dükkanım var ekmeğimi kovalıyorum.

Kardeşlerim hiç bir zaman pes etmeyin hayat en dipteyken bile insana zirveyi görme şansı veriyo. Bu şansı değerlendirin. 

O KADAR KAFANIZI ŞiŞiRDiM SiGARA YAKTIRDIM VAKTiNiZi ÇALDIM. HAKKINIZ HELAL EDiN ALLAH'A EMANET OLUN. ABiM GiBi BU YOLDA ÖLMÜŞ iNSANLARI UNUTMAYALIM Bi FATiHA OKUYALIM. iYi GECELER

Kardeşlerim affınıza sığınarak hastaneye geçmek zorundayım spoiler vereyim 1.5 ay sonra bi oğlum olacak nasipse. Hanın sancılanmış afedersiniz hakkınızı helal edin GELiR GELMEZ DEVAM EDiCEM

Ve beklediğimiz gibi oldu. Ortada buluştuk. Abim=a torbacı=t
A: ulan zütverenler size bidaha burda bu taku satmıyacaksınız demedim mi ?
T: Sen kim oluyon da bizim ekmeğimize engel olmaya çalılıyo
A: Ulan dıbına kodumun çocuğu sanayi de iş mi bitti de burda böyle bi işle ekmek kovalıyonuz der demez kafayı torbacıya bi gömdü.

Torbacı 2 ciksen yerde. Yandakilerden bi tanesi abime vurmaya çalıştı. Onu da Alperen abi gibti. Ben de dişime göre birini buldum. Onu gibiyodum yerde. Abim "bu kadar yeter bu muallaklere kalkın gidelim. Bidaha görürsek vururuz dedi. Bıraktık gittik onları öylece. Mahalleye geçtik. Diğer gruplarda hemen hemen bizimle aynı şeyleri yapmışlar. Amacımız emin adımlarla ilerliyordu.

Şimdi kardeşlerim diyeceksiniz ki sen bunu bize neden anlatıyosun. Bazen olur insanı çevresindekiler anlamaz. Biz burada kalabalık bir aileyiz. Beni ilerleyen yerlerde illa ki anlayacaksınız. Bunları anlatmak da sıfır bir isimli diziyi izleyince aklıma yattı. Haa yanlış anlamayın sakın ki sıfır bir den özendi uydurma hikaye yazıyo. Benim öyle bir amacım yok. Amacım eski günleri yad etmek.

Tabi gençlik bu. Okulda da bir kavgaya karıştım. Kavga etmeyi sevmezdim, sevmem de. Ama haksızlığa tahammül edemem. Ezilenin yanında dururum. Apaçilerin yeni yeni türeme zamanları... lise sondayım o vakit. Lise 1 de bi çocuğun parasını gasp etmek istiyorlardı. Ben bunlara gittim konuşmaya çalıştım. Ben=B apaçi=A çocuk=Ç

B: Selamun aleyküm bi durum mu var beyler
A: Aleykümselam senlik bi durum yok bilader
B: Çocuğu niye ağlattınız kardeş ayıp değil mi küçük çocuk. Kardeşim senle sıkıntıları ne bunların.
Ç= Abi benden para istiyolar ama sadece minibüs param var verirsem eve gidemem evim uzak.
B= Kaç para istiyosanız ben vereyim çocuğu bırakın
A= bak bak kurtarıcı mısın la sen muallak
B= lan giberim senin ananı puşt dedim kafayı vurdum...

O anda beni yatırıp tekmelediler son tekmeden sonra sanki böğrümde ilk defa hissettiğim bi acı vardı. Elimi acıyan yere zütürdüm kan vardı. Yavaş yavaş üşümeye başladım gözlerim kapanıverdi...

Bunları nerden biliyorsun diye sordum. Sizin aşağı mahallenizde oturuyorum dedi. Hani şu üç buçuk tekinin mahallesi. Aslında gözden kaçmayacak bir güzelliği vardı. Ama pek kızlara hevesim yoktu. Mahalledeki kızların bile yarısını tanımazdım. 1-2 saat konuştuk. Odaya abim girdi. Durumumu sordu. Hadi taburcu oluyorsun dedi. Kızcağız bana acı bi bakış attı. Gitme kal der gibi.

Abimden izin istedim. Kıza dedim telefonun var mı (o zaman herkeste telefon yok aq nerde o bolluk). Var dedi. Gülümsedim numarasını istedim verdi. Bu arada ismimi söylemedim kusura bakma dedim. Ben MERT. Ben de Leyla dedi.

içimde kelebekler uçuşuyodu. ilk defa aşık oluyodum. Garip bir histi açıkçası. O anı hatırladıkça halâ aynı duyguyu hissederim. Hastane işlemlerini hallettik ve taburcu oldum. Mahalleye girdim havası aynıydı...

Duvara yazmıyorum değil mi kardeşlerim bir yaşam belirtisi bi nefes verin. *

Gözümü açtığımda hastanede falan değildim. Ambulansa anca bindiriliyodum. Yanımda bi arkadaşım refakat etmek için geldi saolsun. Bilincim hafif açıktı. Ambulanstaki hemşire kan grubumu sordu. Düşündüm... neydi dıbına koyim lan benim kan grubum. O anda düşünemedim. Ama sonra nasıl olduysa kapıdan indirilirken A Rh - dedim...

Direk acile aldılar. Fazla sokamamış bıçağı gibtiğimin salağı. Hastanede 1-2 gün kaldım. Yemekler çok tuzsuzdu. Her sabah uyandığımda ağzımda tak gibi bi tat olması. Alışagelindik durumlar değildi.

Odama bi hemşire sandığım kız girdi. Meğer stajiyermiş. Geçmiş olsun dedi durumumu sordu. Olayın nasıl olduğunu sordu. Ve "gerek abinle gerek kendi başına çok iyi işler başardın." Dedi. Allah Allah bu kız abimin icraatlarını nerden duydu acaba???

Eyvallah devam ediyorum

Bir kaç hafta bir durgunluk oldu. Tamam dedik amacımıza ulaştık. Artık etrafımızdaki gençler bu illet yüzünden zehirlenmeyecek ölmeyecek. Bizde tabi zafer sarhoşluğu var. Eee kolay mı mahallelerde uyuşturucuyu bitiriyorsun. Polisin yapamadığını sen yapıyosun...

Meğersem bu fırtına öncesi sessizlikmiş. Ve de benim için sonun başlangıcı. Bu sessizlik zarfında polis abiler bizi bi kaç sefer ziyaret etti. Yaptığımızdan dolayı bize teşekkür ettiler. Yaptığımız işin her ne kadar doğru ve haklı bir davranış olarak bulsalar da kanunsuz olduğunu anlattılar. Bir daha böyle olursa suçluların cezasını bizim değil devletin kesmesi gerektiğini söylediler.

Yetiştiğimiz çevre esasından olsa gerek polis abilere hiç karşı gelmezdik. Bize vursalar bile ses etmezdik. Şimdi öyle mi ?? Biz askere polise her geldiğinde çay getirirdik üşenmez evden demlettirir getirirdik. Onlar da bizi severdi. Hatta bu sevmeleri işimize çok yarayacaktı.

Mahalleye girdim o huur çocukları yine torba tutmaya başlamış. Bu sefer kökten bitirecektik. Büyük çaplı bi hareket yapcaktık. Bu sefer grup grup yerine topyekün saldıracaltık. Yarın için okulun orda buluşuruz dedik ve evlere dağıldık.

Sabah olmuştu. Herkes saat 4 gibi dediğimiz yerde toplandı. 32 kişiydik. Abim herkese sopa verdi. Belinde emanet olan da vardı. Ben de kelebek vardı. Halâ o kelebek yanıbaşımda durur. Abimin belinde silah vardı. Başladık yürümeye ama öyle böyle değil. Önümüze gelen çekiliyo. Önünden geçtiğimiz esnaf kepenk kapıyor. Ve sonunda kimisi için her şeyin bittiği kimisi için her şeyin yeni başlayacağı yere vardık

Başladık kavga etmeye. Karşımdaki bana bıçak çekince ben de ona çektim. Saplayacakken ani bi hareketle kendimi ger attım ve o kötü hareketi yaptım. Çocuğu kalçasından bıçakladım. O an karşımdan biri daha sustalı bıçakla üstüme mahşerin 4 atlısı gibi geliyor...

Abim bu illete karşı verdiğimiz savaştan hiç vazgeçmiyordu. Mahallemizden bi kardeşimiz eroyin yüzünden ölünce bizi bir cumartesi akşamı okulun bahçesine topladı. işi olmayan tüm gençlere bu toplantıya katılma zorunluluğu koydu. Cenaze namazında haberi verdi bu akşam toplantı var diye. Eve geçtik yemek yedik ben akşamı iple çekiyodum abimin "çıkalım hadi koçum" demesini bekliyodum. Ve nihayet o kelimeler ağzından çıktı "Merdom hadi koçum çıkalım çok bekletmeyelim kardeşlerimizi."

Kapıdan çıktık annem her zaman ki gibi bizi tembihliyordu. "Oğlum ona buna sataşmayın kimseyle kavga etmeyin şikayet istemiyorum kimseden" dedi.

Anacığım... Çok saf bir insandı hayatı boyunca hep bizim iyiliğimiz için saçını süpürge etti. Çoğu ana gibi onun da hakkı ödenmez.

Toplantı yerine varmıştık. Çok kalabalıktı. Abim elime para sıkıştırdı. 100 milyondu. "Git bunla çekirdek kola al gel hepsiyle" dedi. Büyük ihtimal çalışarak kazandığı haftalığını vermişti.

Okulun bahçesine girdik. Klagib selamlaşmalar falan fistan sonunda abim söze "Canım kardeşlerim" diye girdi...

Gözümü kapadım ve sonumun gelmesini bekledim. Kendimi sıkmıştım hayatım gözümün önünden geçti. Bi günaha daha girmiştim. Nasıl hesap verecektim diye düşünürken bi ses duydum. Taaaakkk

Bir de çığlık sesi çocuğa baktım yerde. Sesin geldiği yere baktım abim bana doğru gülüyodu. Kardeşlerimm kim diyebilirdi ki o abimin son gülüşü diye.

Ben de ona bakarken 3 el ateş edildi. O karasakallı renkli kişilikli güleryüzlü abimin yüzünü acı bir ifade vardı. O an hiç gitmiyo gözümün önünden. Hatırladıkça kötü oluyorum.

Abiiii diye bağırarak üstüne gittim yere düşerken yakaladım yüzüstü kucağıma düştü. Sırtında 3 tane mermi vardı. O an kavga durdu herkes bakıyodu. Alperen abi kaçan huur çocuğunu kafasından vurdu... Abim kollarımdaydı. Titriyodu. Ölümün soğukluğu vücuduna gelmişti. Artık yoktu. Beni kollayan dağ gibi abim yoktu. 17 yaşındaki bir çocuğa fazlaydı bunlar...

Kardeşlerim size sürükleyici bi hikaye yazmak isterdim ama bu uydurma olurdu. Uydurma bir hikaye yerine yaşadıklarımı anlattım daha da anlatmak isterdim ama aklıma abim geldikçe kötü oluyorum hakkınızı helal edin.

O günü düşünerek geçirdim. Sabah erkenden kalktım. Annemin kahvaltıyı hazırlamasını bekledim. Herkese günaydın dedim. Milletin suratında bi şaşkınlık ifadesi vardı. Babam kalktı sarıldı falan. Adamın dibidir babam kral adamdır. Yemeğimi yedim sigaramı içtim 1 seneden sonra zehir gibi geldi. Ama derdime ortak oydu. Annem geldi. Merdom dedi. Leyla her gün gelip seni sordu 1 sene boyunca dedi. Bu kızı elimden kaçırmamam lazımdı.

Okulun oraya çıktım arkadaşlarla hasret giderdik. Derken benim aklıma Leyla geldi. Arkadaşlara anlattım. Ciddi düşünüyon mu falan dediler. Evet dedim. Tamam sıkıntı yok dediler. Bi sigara yaktım aşağı mahalleye indim. Köşede tuttular. Yemin ederim dedim bi intikam almaya kalksam mahallenizi uçururum dedim. Sustular bıraktılar. Leylaya mesaj attım inanamadı ben olduuğuma.

KARDEŞLERiM HiKAYENiN BiTMESiNE AZ KALDI DEVAM EDEYiM Mi YARINA DA BIRAKAYIM MI

Selamun aleyküm dedi. Konuşmadım içimden aleyküm selam dedim. Ne o merdom dedi. Benim selamımı da almaz oldun dedi. Abi dedim sarıldım. Sen gittin böyle oldum dedim. Demek beni suçluyosun dedi. Zoruma gitti çok. Bak koçum dedi. Şimdi ben sensin dedi. Benim yerimi doldur dedi. Ama elini ayağını çek o işlerden evde yokluğumu. Alının teriyle para kazan dedi. Küçük kardeşimize örnek ol sen susarsan o da susar. Yoksa sana hakkım helal değil dedi. Abi diyebildim sadece. Ve kalktım. Abim haklıydı. Artık Mert yeni bi Mert olacaktı.

O andan sonra 1 sene kimseyle tek kelime konuşmadım. Abimin cenazesinden sonra kendimi odaya kapattım. Pgibolojim alt üst olmuştu babam annem perişandı. Beni görünce daha bi perişan oluyorlardı. Ama elimde olan birşey değildi. Odama kadar doktor bile getirdiler. Ama benden çıt çıkmıyordu. Ağzımı bıçak açmıyordu. Kardeşim geliyodu yanıma 10 yaşındaydı ama o da çok üzüldü abime. Beni sevdiğinden daha fazla severdi abimi. O da beni örnek alıyordu. Susuyordu.

Çocuğu bıçakladın da içerde yatmadın mı diyeceksiniz. Abimin bana geride bıraktığı en iyi şey dostlarıydı. Alperen abi zaten cinayetten yatacaktı. Benim suçumu da üstüne aldı sağolsun. Belki o olmasaydı ben bu hikayeyi size yazamıyor olacaktım.

ilaçları kullanıyordum ama faydası yoktu. 18 yaşıma girmiştim. Soğuk bi kış günüydü 21 ocak gününü hiç unutmam. 18ime girdikten 1 gün sonra. ilaçlar bitmişti. Ama ben halâ konuşmuyordum. O gün bi uyudum. Rüyama abim girdi...

Kardeşlerim kendinizi belli edin partlarım hazır. işte olmama rağmen yazacağım

Hazirlamayin, tutmaz

Kardeşlerim ses verin duvara yazmıyorum umarım.

Liseye başladığım zaman mahalle kavgaları başlamıştı. Her mahallenin bir lideri vardı. Bizim ise liderlerimiz vardı. Abim, Mahmut abi ve Alperen abi... O zamanlar çoğu gençler gelirini uyuşturucudan elde ederdi. Gençler gençleri zehirliyordu anlayacağınız üzere. Alt mahalledeki mahallenin başı geldi. Mahalle okulunun önünde otururken yanımıza geldi. ismi Tekin di. iyi biriydi ama o da bu batağa saplanmıştı. Ben= b Tekin abi=T
T: selamun aleyküm gençler
B: aleyküm selam abi hoşgeldin
T: hoşbuldum kardeşim abin işte mi buralarda mı?
B: abim evde abi çağırayım hemen...