var mı dertleşecek biri

seviyorsan git konuş panpa misali bütün kartları açık oynayarak gidip konuştum. mission failed

hayatımda öğrencilik hayatımın son demlerinde hiç yapmadığım bir şeyi yapayım dedim. gidip bu olayı gerçekleştireyim diye düşündüm. kafaya koydum kesinlikle yapacaktım. ben ki böyle birşeyi kesinlikle ama kesinlikle yapamayacak birisiydim. buradaki en ağır vakalardan birisi de benimdir.

ama bir kaç manitam oldu aşk denilen şeyin gizemden kaynaklandığını bilirim. çok saçma bir şey olduğunu da bilirim. kaçan kovalanır sözünün ne kadar doğru olduğunu iliklerine kadar yaşamış birisiyim.

bütün o yavşama taktikleriydi falandı filandı. not istemeydi çay içmeydi yemekhanede aynı masada muhabbet açmaktı. ortak arkadaştı vesaire bunların hiçbirisine girişmeyecektim. zaten okulum uzadığı için bu son demlerde tamamen yalnız takılıyorum. yalnızlık artık bende bağımlılık oldu

neyse uzatmayayım panpalarım bir kızdan hoşlanmaya başladım yani bilirsiniz manita olayı ve gönül işleri farklı şeylerdir. bu gönül hadisesi 5 senenin ardından ilk defa oluyordu bende. ben de kafama koyduğğum yöntem ile bu yolu deneyecektim.

kıza aşık falan değilim. platonik olduğumu zannetmeyin. içimde bir ilgi vardı hoşlanma diyelim gönlüm meylediyordu. biraz da onun rahatlığı vardı. bu ilan-ı aşk denilen şeyi hiç yapmadığım için bunu gerçekleştirmek ve topun ağzına girmek istiyordum resmen

sınıftayken kızın resmini karakalem arka portreden çizdim. pek yeteneğim yoktur ama her gün bir parça çizdim devam ede ede bitirdim resmi. katladım kuş yaptım. aylarca yanımda taşıdım o kuşu

kızla hiçbir kelime bile diyaloğumuz yoktu. bu sebeple ben de acaba muhabbete nasıl girerim lan ne derim de onu okulda sakin bir yere konuşmaya çekerim diye düşündüm. ilk sözlerim ne olacaktı? biraz konuşabilir miyiz mi? bir kaç dakikanı ayırabilir misin mi? peki ya ne konuşacağız derse ? belki "haaaa yok ben konuşmuyorum öyle" bile diyebilirdi

geçen gün işteyken ( haftanın belirli günleri çalışıyorum). dedim bu işi bu gün yapacağım giberim. patroniçe ye dedim ki bana bu gün müsade et bir işim var. o da anlam veremedi tamam dedi atladım geldim okula tam son derste dersin ortasında girdim sınıfa gidip kızın tam arkasına oturdum

zil bir çaldı aga benim nabzım 180 e vurdu. resmen nefes alamamaya başladım. ama yaş ilerledikçe heyecanı bir at gibi kontrol alabilme yetisi kazanıyorsunuz ya. heh işte öyle adrenalime isyan ettim dedim belanı silkerim senin bu iş bugün bitecek. kalbime dedim ki yavaş at dıbına korum senin dedim

sınıftan da en son çıkıyor resmen bekledim çok sap gibi kızın arkasında kaldım ama umrumda değil. sınıftan çıkarken gittim yanına dedim ki:

xxx bana bir kaç dakikanı ayırır mısın

kendimi o andaki olumsuz verilecek cevaplara yapacağım ısrar vari kelimelere o kaddar odaklanmış iken. karşıma yüzü kızarmış şaşkınlık içerisinde tabi : ) diyen bir kız buldum

oha lan dedim resmen dışarı çıkalım mı dedim tamam dedi. yavaş yavaş yürüyoruz ama ben o anda mala bağladım. kitlendim resmen dilim zütüme girdi resmen sadece yürümeye başladık ve sakin bir yere gidelim mi diyebildim sadece o da hı hı dedi gittik. bahçede sakin bir banka oturduk

muhabbete bu çizdiğim resimden girmemeyi düşündüm bir an. ama bu kız direk geldiyse o da niyetli diye ben de yardırayım dedim.

dedim bu kuşu senin için yaptım. ve verdim. bir açsana içini dedim. açtı resmi gördü. dedim ben sınıfta sadece bunu görüyorum dedim.

şoktayım dedi seni tanımıyorum ama tanışmamız lazım beraber vakit geçiririz şeklinde birkaç kelime söyledi ama hatırlamıyorum lan resmen ne dedikleriini ama genel çerçevede kız utanmış şaşırmış ve benden o anda bir kaç daha kelime bekleyen bir tutunacak başka sözler bekleyen bir profil vardı. ama ben zaten kitlendim resmen. ağzımı gibeyim adam akıllı bir kaç söz edemedim.

benim kıza karşı ilgim aslında şöyledi. beraber vapura bineriz. ders çalışırız tanışırız güleriz capslere bakarız falan beraber zaman geçiririz mantığı vardı bende ama kendimi ifade edemedim. resmen platonik aşık birisi modunda odun gibi kaldım konuşamadım doğru düzgün. kız direk neler yapıyorsun gibisinden sorular sordu resmen tanımak amaçlı onlara bile doğru düzgün cevaplar veremedim.

ama bir kaç dakika içinde hafiften kendime geldim. o da işe gidecekmiş metroya kadar yürüdük. o arada bir kaç esprili şeyler söyledim. ama kendimin%1 ini bile hissettiremedim kıza

bu kitlenmişlikle kızı öyle bir "ya hep ya hiç" düşüncesine sokmuşum ki bana dedi ki. "ya vakit geçirmeye başladıktan sonra olumsuz olursa sen üzülmezmisin yıpratıcı olmazmı senin için"

gerizekalı beynim o anda ayıkamadı bu sözü. ulan diyemedim ki ben aslında sana aşık değilim seninle tanışmak istiyorum yani vakit geçirelim. diyemedim.

sadece sonunu neden düşünüyorsun ki dedim. bunu düşünmeye gerek yok dedim.

kızı korkutmuştum.. aşkından triplere giren ergenler gibi profil çizdim. kız da korktu . cesaret edemedi. ama ayrılırken numarasını bana verdi. ben istemeden verdi.

gibtiminin telefonun şarjı bittiği için akşam 20 ye kadar mesaj falan atmadım. 7 saat geçti. gezdim dolaştım istanbulda sigaralar içtim. şüphedeydim. huzursuzdum biraz. kendimi anlatamadığımdan dolayı. yahu kız benimle 1 gün vakit geçirse benim nasıl manyak biris olduğumu anlayacaktı.o kadar eminim ki beni çok sevecekti. ama bunu ona hissettremedim. skiller vurmamıştım çünkü. sadece "ben sana aşığım ilanı aşk ediyorum artık sen ne tak yiyosan ye" durumuna gömülmüştüm resmen neyse. sonuç olarak akşam 20 de antremana gittim. 21 de çıktım. spordan karagümrük stadının orda mesaj attım. nasılsın dedim.

merhaba iyiyim dedi.

bütün o pişmanlıklarımın telafisini yapmalıydım. artık 1 çay içmeliydik bir vapura binsek bütün işler çözülecektii. o yüzden yarın ne yapıyorsun diye yazdım gönderme tuşuna basmadan.

ben bugün düşündüm seninle görüşmek istemiyorum. beraber vakit geçiririz ama olumsuz olursa çok yıpratıcı olur. en iyisi bu dedi.

orda bile diyemedim ki "ulan sanmaki bir vapura binsek titanicteki gibi sana sarılmayı isteyeceğim elini tutmak seni seviyorum demeni beklemek istiyorum sanki. hayır ben sadece beraber vakit geçirelim gerisi gelicek eminim zaten" diyemedim.