0
Beyler öncelikle liseliyim bunu belirteyim isteyen okumasın sonra 1 saat laf ediyosunuz neyse anlatmaya başlayayım.7.Sınıftaydım bir nevi çocukluk işte bi kıza aşık oldum tam 9 ay sevgili olduk her şeyi ama her şeyi paylaştık ailesi biraz sorunluydu sürekli tartışırdı zor anları beraber aştık,ne bileyim kafasını omzuma koyup ağladı. Onun için(sokaklar 20-25 dakikalık mesafede)her gün erken kalkar evlerinin önüne gider, beraber gelirdik okula. Sırf ona hediye alabilmek için bizimkilere yük olmayayım diye berberde çırak olarakta çalıştım.7.sınıfın son dönemleriydi.8.sınıfa geçtik TEOG illeti çıktı o zamanlar, bana dedi ki"Seni çok seviyorum ama geleceğimiz de önemli ha?bu sene konuşmayalım liseye hazırlanalım, lisede tekrar birlikte oluruz."sarıldık. Hoşcakal dedik karşılıklı. Sonra ayrıldık işte. Bazen cidden dayanamadığım zamanlarım oldu ama Özledim, yazamadım be kardeşim. Beni hatırlayıp derslerden geri kalmasın diye yapamadım. Bekledim "seven adam sevdiğini bekler"diye. Okulda gördüğümde koşup yanına seni çok seviyorum bile diyemedim. Doğum gününe bile gitmedim amk istediği bir kitap seti vardı aldım onu arkadaşına verdim. Beni görüp hedefinden uzaklaşmasın diye. Sonuçlar açıklandı işte farklı liseler ama ikimizde istediğimiz yeri tutturduk. Onun için ayrı sevinçliydim ondan uzak durdum ve hedefine ulaştı ben her şey eskisi gibi olacak diye düşünüyordum. Tekrar bir olacağız falan diye ama yaz tatiline kadar mesajlarımı görmedi. Okul notları içindir diye kendimi avuttum. Aklıma bir şeyler geliyordu ama inanmak istemiyordum. Bekledim liseye başladık.Tam onu unutuyorum derken gelen bir mesaj "Fatih ben yapamam artık başka birine aşığım hoşçakal"o an cidden ne yapacağımı bilemedim. Deliriyordum hem sesim çıkmasın diye yastığı ısırarak ağlıyor hem de göz yaşlarımı silmeye çalışıyordum.2-3 hafta kendimi odama kapatarak geçti ama sonra alıştım yavaş yavaş. Sizlere diyeceğim o ki aileniz dışında kimseyi arkasından ağlayacak kadar çok sevmeyin.