Bu hikaye kurgu değildir.
Beyler bilirsiniz hepiniz 8-9 yaşlarındayken çocuklar sahip oldukları niteliklerini ve mallarını yarıştırır. Buna sidik yarışı der çoğu insan. Ben 8-9 yaşındayken okulda benden daha hızlı koşan kimse yoktu beyler. Kendimle her yerde övünür okulun bahçesinde milleti yarışa davet eder, kazanıp kendi kendimi mutlu etmeye çalışırdım. Hatırlıyorum da gene bir gün bir arkadaşımı davet ettim yarışa, arkadaşımın adı Kaan olsun. Bizim ilkokul bahçesinde klagib her okuldaki gibi bir basketbol sahası vardı ama böyle küçük alanda kısa potaların bulunduğu dandik bir yer. Ordaki sahanın çizgisinden okulun kapısına ilk gelen yener dedim. Kaan de hemen atladı anlamalıydım bir muallaklik yapacağını... Saysın diye de başka bir arkadaşımızı koymuştuk. Başladı saymaya 3,2,1 çık! Başladım koşmaya, Kaan da yavaş değil hızlı bacakları var. Beyler bu huur yanıma yaklaşmak için bir fırsat buldu, o anda bacağımın arkasına çelmeyi bir taktı. Ben o anda yerde yuvarlanmaya başladım.