shitstorm

Hikayeye istediğiniz kadar tak atabilirsiniz olay da bu zaten. Şukuya göre akşam devam edicem yazmaya..

Güneşli bir pazartesi günü denizi görebileceğim yükseklikte bir binanın çatısındaydım. Hayatımda ilk defa insanlara bu kadar yüksekten bakıyordum. Yapmak üzere olduğum şey beni delicesine korkutuyordu ama kararı çoktan vermiştim. Bankadaki son paramla aldığım 9mmlik tabancayı titreyen elimle sweatshirtümün sağ cebinden çıkardım. Bir anda duyduğum korna sesleri, rüzgarın uğultusu ve gıcırdayan eski metal kapının sesi yok olmuştu. Tek duyabildiğim nefes alış verişimdi. Silahın namlusunu yavaşça kafama dayadım. Tüm vücudumu dehşet verici bir korku kaplıyordu. Aklımda ailemle yaşadığım anlar, sevdiğim insanların güzel hatıraları belirmeye başladı. Buna hazırlıklıydım o yüzden silahı sıkıca kavrayıp kendimi yatıştırdım. Parmağım tetikteydi, silah artık vücudumun bir parçası olmuştu. Duyduğum son sesler çatı kapısının kuvvetle açılması oldu. Tetiğe basmıştım. Ben bu embesil eylemi gerçekleştirirken hayatım boyunca sevdiğim tek kız tüm hızıyla binanın merdivenlerini tırmanıyordu. Benim burada olduğumu nereden öğrendiği hakkında hiçbir bilgim yoktu. Ben tetiğe basmadan hemen önce kağıyı açan oydu. Hikayemin burdan sonrasını anlayabilmeniz için biraz daha geriye dönmeliyim. Her şeyin nasıl bu kadar taktan bir hal aldığını görmeniz için.