sevmeyin orrospu çocukları sevmeyin

tutar bu moruk

http://www.youtube.com/watch?v=uvwa_kNANzQ al, dinle..

gibtir et murathanı diyecem de bu gece değil at amk cp de olsa at

@17 emin ol senden daha kötülerini yaşadım, ilk sevgilim intihar etti, başka bir sevgilim aldattı, başka bir sevgilimle babası yüzünden ayrıldım, bir sürü şey, üstelik duygularımla hareket eden bir insanım dıbına koyayım, mantığı hiç giblemem, ama şu durumda yaptığın mantıklı değil amk.. ayrıca neden kopyala yapıştır yapıp entry giriyorsun lan? 4 yıllık şairim ama şiirlerden soğudum dıbına koyayım, bir murathan mungan okuyalım da kendimize gelelim..

http://www.youtube.com/watch?v=k9o78-f2mIM

Gözyaşların kurumadan gülmeye başlarsın o zaman. Çünkü bilirsin ki seni artık kimse kandıramaz kolay kolay. Mutsuz insanları kandırmak zordur çünkü. Hayata her zaman kuşkulu gözlerle bakan, mutsuz insanları kandırmak, herkes bilir bunu, çok ayıptır çünkü. ayıppppp amk ayıpppp incide bilem ayıp

liselilerin amk bu öyle değil hiç kartları açık oynadın mı sen

@15 değil la işte değil

lütfen yine can yücel gibi bağlanmayacaksın triplerine girmeyin dıbına koyayım..

benim de çok kötü zamanlarım oldu ama 1 çürük elma için de milyonlarca elmayı heba etmedim lan, sevmiyorsan onu sevme, aşk'ı değil.. böyle triplere giriyorsunuz, sonra liseliler gerizekalı oluyor, kötü örnek olmayın şu canlılara amk..ben de pişman oldum ama sevmeyin demedim lan, hayır korkuyorum amk yarın bir gün aşk yok! .s deyip hadise'nin şarkılarına takılırsınız mesajımı almıştır o ;))) gibisinden, iyiliğiniz için söylüyorum oğlum, yapmayın amk..

Felaketlerden zevk alan bir mizacın mı var diye sormuştum bir seferinde. Gerçeklere tahammül edebilecek gücüm var demişti.

Hüzünlü bin diyorum ona ismini bilmediğimden. O da bana acemi bin diyor. Yok dünyadan haberin. Bir fabrika paydos ederken ortalığa çöken hüznü bilmiyorsun. Bilmiyorsun suya bırakılmış kâğıttan kayıkların gerçek anldıbını. Rüzgârda uçuşan torbaları. Moloz dökülmüş arsaları. Bu hızla ölmeye devam edersek bütün dünya mezarlık olacak. Ama sen hâlâ ölümü kişisel bir şey olarak algılıyorsun. Herkes uzmanı olduğu konunun zalimi olmuş. Ben de mi diye soruyorum. Sen de diyor. Ama üzülme. Hiçbir şey bırakmayacağız arkamızda. Çekip giderken sırtımıza saplanacak bir çift göz olmayacak. Enkazımızı toplayıp öyle gideceğiz. Asgari centilmenlik toz olmayı bilmeyi gerektirir.

özerini okudum adam haklı beyler

bira amk bomonti : )

okumasın amk kendim olurum lan içimi dökerim bu anasını gibtiğimin platformunda

ictiinden bi zahmet gönderirmisiniz

yazma amk kimse okumayacak

hiç 5 kg ağırlığınız arttı mı yediğiniz yağmurla

Anlatıla anlatıla yalama olmuş hatıralar var çok şükür. başka hatıraların arasına karışıp bambaşka hatıralara dönüşen hatıralar. ve hiç yaşanmamış hatıralar var bence en güzelleri. o zaman ellerini ceplerinden çıkar çünkü kahve söyledik.
Gitmek istemediğin şehirlerden geliyorum geceleri. rüyalarında kuruyan nehirlerden geliyorum. bir kaplumbağanın kalbiyle geliyorum. bir kaplumbağanın kalbini sökersen o kalp bir saat daha atar. bir dere elli sene sonra taşar bir telefon yüz yıl çalar. ne öğrendik bu aşktan: insan bir gün herkesi unutabilir. o zaman hayaletlere inan çünkü onlar hep dokunabilir.

Altı yaşında bir yaprağa dokundum ve dedim ki sevgili yaprak seni hiç unutmayacağım. Yedi yaşında gasp ettim hain bakkalı ve siyah beyaz televizyonda seyrettim ilk Pembe Panter’i. ikinci çinkoda kaldım 1989 yılbaşında. Malmö maçından sonra oturup ağladım. Körfez Savaşı’nda Amerika’yı tuttum. Petrole bulanmış o hüzünlü karabatak kuşu yüzünden. Çok sonra öğrendim Alaska’daki bir tanker kazasında kirlenen kuşların görüntüsünü kullandıklarını. Arapçayı gofret ambalajlarından sökmeye çalıştım ertesi yaz. Gonga vurdum ses çıkmadı o kış, bir rüyada. Kulağıma sinek kaçmasından ve bu sebeple delirmekten korktum birkaç yıl. On altı yaşında, tam söze girecekken tentenin üstünde gezinen kedi bütün çay bahçesini tedirgin etti. Okuldan kaçıp 1 Mayıs’a gittim on yedi yaşında. Ertesi yıl her taraf yıkıldı bir yaz gecesi. Evrenin temel yasası: Bağlı olan her şey bir gün çözülür, atom altı parçacıklar bile. On dokuz yaşında gündüzleri uçarıydım geceleri stoacı. Bulduğum yerde yitirdiğim bir şey vardı o sonbahar, Ankara’ya ilk gelişim. Ama neydi, kim bilir. Çekilen acıların beş saniye içinde kendi kendilerini imha etmelerini istiyordum galiba. Bin kez dinledim şu hüzünlü anonsu: Son istasyon Batıkent. Metronun girişinde yatmıştım bir gece. Altüst, sarhoş, yalınayak. Onca yıl sonra başladığım yerdeydim. Yemiştim Pembe Panter’den beşpençeyi, etkisiz hale getirilmiştim. Orada öyle iki ciksen uzanmış, hiç verilmemiş bir sözün gerçekleşmesini beklemiştim. Şimdi ateşe bakıyorum ateşe benzemek için.

ne diyo la bu