sevmeyin orrospu çocukları sevmeyin

Altı yaşında bir yaprağa dokundum ve dedim ki sevgili yaprak seni hiç unutmayacağım. Yedi yaşında gasp ettim hain bakkalı ve siyah beyaz televizyonda seyrettim ilk Pembe Panter’i. ikinci çinkoda kaldım 1989 yılbaşında. Malmö maçından sonra oturup ağladım. Körfez Savaşı’nda Amerika’yı tuttum. Petrole bulanmış o hüzünlü karabatak kuşu yüzünden. Çok sonra öğrendim Alaska’daki bir tanker kazasında kirlenen kuşların görüntüsünü kullandıklarını. Arapçayı gofret ambalajlarından sökmeye çalıştım ertesi yaz. Gonga vurdum ses çıkmadı o kış, bir rüyada. Kulağıma sinek kaçmasından ve bu sebeple delirmekten korktum birkaç yıl. On altı yaşında, tam söze girecekken tentenin üstünde gezinen kedi bütün çay bahçesini tedirgin etti. Okuldan kaçıp 1 Mayıs’a gittim on yedi yaşında. Ertesi yıl her taraf yıkıldı bir yaz gecesi. Evrenin temel yasası: Bağlı olan her şey bir gün çözülür, atom altı parçacıklar bile. On dokuz yaşında gündüzleri uçarıydım geceleri stoacı. Bulduğum yerde yitirdiğim bir şey vardı o sonbahar, Ankara’ya ilk gelişim. Ama neydi, kim bilir. Çekilen acıların beş saniye içinde kendi kendilerini imha etmelerini istiyordum galiba. Bin kez dinledim şu hüzünlü anonsu: Son istasyon Batıkent. Metronun girişinde yatmıştım bir gece. Altüst, sarhoş, yalınayak. Onca yıl sonra başladığım yerdeydim. Yemiştim Pembe Panter’den beşpençeyi, etkisiz hale getirilmiştim. Orada öyle iki ciksen uzanmış, hiç verilmemiş bir sözün gerçekleşmesini beklemiştim. Şimdi ateşe bakıyorum ateşe benzemek için.

seviyorum dediğin an bittiğinn andır cidden bak ne derseniz diyin ana avrat sövün de seni seviyorum demeyinnnn demeyinnnn huur çocukları

yazma amk okumam

seven gibilir gençler bir panpam kız olan kalp züt deliği gibi gibildikçe genişler demişti huurya bak amk ya :(

gibtir lan huurçocuğu senin ananın dıbını giberim şairmiş gibtir git anana numarmaı ver yannan görsün oğlum kafam güzel nasolsa silerim entryleri ama bunu silmeyecem ananın amı vizeni gibem senin öldüğün yerde can çekişirim amk ben huur evladı

reserved alallım bakarız belki bi ara

@20 sen şiir kültürü olan birine benziyorsun bana şiir kitabı öner panpa

@25 şairim diyorum lan.. kahraman tazeoğlu'nun kitaplarını öneririm, bir sürü şiir kitabı mevcut, mesela seni içimden terk ediyorum kitabını alabilirsin, tavsiye ederim.. almak istemiyorsan da internetten oku.. özdemir asaf, can yücel veya cemal süreya çok klişe gelirse; ümit yaşar oğuzcan, atilla ilhan, murathan mungan, edip cansever gibi şairlere bak..

nefesiyle sevişen adam yaş kaç cevabı inboxtan sallayabilirsin *

olum ciddenn sınırları zorladım amk ya :D yeterrrr dediğin anda yetmediğini anlıyon amk

bide bunla okuyun lan akşam akşam tribe girdim iyi mi amk http://www.youtube.com/watch?v=-8qifzv_F4Q

seven gibilir giben sevilir
Yalnızlıktan kudurmuş bir çocuğun arabaların kaportasını anahtarla çizmesi gibi ruhumun kemirilişi de hep sinsiceydi. Buna rağmen ansızın berraklaştığı oluyor bulanık günlerin hâlâ soğuk biralar oluyor güzel kızlar oluyor. Yağmurdan sonra saçlarını havluyla kurulaman gibi olmuyor tabii o kalibrede sevda görmedim. Öptüm ama içime çekmedim.

Onu aradım ve seni seviyorum dedim. Çarklar durdu, yargılama bitti. Hayatımda ilk kez çekip gitmek istemiyorum. Şimdi bile utanıyorum söylediklerimden. Herkesin kalbinin çizildiği bir yer var. Orada görünmez bir duvara çarpıyorsun. Daha öteye gidemiyorsun. Bütün dünyan o çakıldığın yerden uzanabildiğin yere kadar oluyor artık. Benim çakıldığım yer de o günlerde bir yerde işte. Ama tam nerede bilemiyorum. Hiçbir zaman da bilemeyeceğim bunu. Orası beni daha iyi bilecek.

diyin ki ananı giberim ama seni seviyorum demeyin sevmeyin amk sevmeyinnnnnn

calm down bro.

alıntı yaptığın kitabın adını ve yazarını belirt bence yoksa sildiririm başlığı

ileriessekgibisi yaş 20, hayırdır, eskine mi ayarlayacaksın? yoksa ana kuzularından nefret mi ediyor eskin? belki de kezban olduğun için şu an ondan ayrısındır? beni geri çevireceğini sanmıyorum, onun mutlu olmasını istiyorsan numarasını verebilirsin, hatta direk kafana sık, işimizi kolaylaştırırsınız, oğlum senin gibi liseli ruhlulara böyle davranmak lazım, kişiliğini gibeyim senin, sitelerden kopyala yapıştır yapıp entry kas, aşık gibi dil dök, sonra makara yap, çocuk musun oğlum? sen sevmeyi bile hak etmiyorsun amk, sevme ulan, madem bu kadar şikayetçisin, sevme, hadi? ayrıca senin gibi huur çocuklarıyla uğraşmaktan vizelere kafa veremiyorum, kabahat bizde lan, adam gibi ciddiye alıp tavsiye veriyoruz bine, dalyannanın yaptığı muameleye bak, inşallah daha çok acı çekersin dıbına koyayım, al ahım var, şimdi ne yazıyorsan yaz..

siz de uğraşmayın beyler bununla, entry'lerinize yazık amk, hadi iyi geceler..

Onu aradım ve seni seviyorum dedim. Çarklar durdu, yargılama bitti. Hayatımda ilk kez çekip gitmek istemiyorum. Şimdi bile utanıyorum söylediklerimden. Herkesin kalbinin çizildiği bir yer var. Orada görünmez bir duvara çarpıyorsun. Daha öteye gidemiyorsun. Bütün dünyan o çakıldığın yerden uzanabildiğin yere kadar oluyor artık. Benim çakıldığım yer de o günlerde bir yerde işte. Ama tam nerede bilemiyorum. Hiçbir zaman da bilemeyeceğim bunu. Orası beni daha iyi bilecek.

of amk yeter la giberim @38 anan yanımda xd desem de boş amk

bir isteğimiz karşılandığında mutlu olmayız. geçici bir mutluluk yanılsaması yaşarız. bir istek her zaman başka bir isteği doğurur. sırada ne olduğunu asla bilemeden, kör isteklerin peşinde manasızca yürüyoruz. hedef, amaç, vizyon, kariyer. bu manasız yürüyüşte bizi teselli etmek için uydurulmuş kelimeler. schopenhauer çok basit bir şey anlattı. dünyaya hoş geldiniz huur çocukları dedi. insan ziyan olmak için yaratılmıştır. (belki de bu yüzden geç anlaşıldı. kant harıl harıl okunurken onun başyapıtı irade ve tasarım olarak dünya, iki yüz adet sattı. çünkü insan zihni basit şeylerden ziyade komplike şeyleri anlamaya müsait.) her neyse. şunu anlattı schopenhauer: insan düşünenden ziyade isteyen bir varlıktır ve isteklerinin sonu asla gelmez. aklıyla bir dünya kurmuştur ama onu yöneten bedenidir. kant’ın dediği gibi aklı değil. beden de kör bir iradeye tabidir. bu iradenin de nereden gelip nereye gittiğini asla bilemezsin.
joshua ferris’in bilinmeyen romanı da bunu anlatıyor. bir avukat durup dururken yürümeye başlıyor. her şeyi bırakıyor ve sadece yürüyor, yorulduğu yerde uyuyor. bedeni aklını ele geçirmiş, kör bir iradenin peşine takılmış yürüyor. nereden geliyor bu yürüme dürtüsü, bilinmiyor.
bir istek başka bir isteği doğuracaksa ve biz sonunda hep mutsuz olacaksak neden istemeye devam ediyoruz. bilinmiyor. geçen gece sokakta bekledim. kar altında, kapalı kapılar önünde, saatlerce. köpekler geldi beni ısırdı. neden? bilinmiyor. koltés bir oyununda, “hayır diyen insan hâlâ biraz mutludur,” diyordu. ne demek istediğini yeni anlıyorum.
mutluluk bir vazgeçiştir ve çok ender rastlanan bir ruh dinginliğidir.