Doğru yer doğru zaman ve doğru kişi...

Gerçek şu ki dostlar, sevdiklerimiz her an yanımızda olup da bizi çok mutlu edebilirler. Fiziksel yakınlıktan bahsediyorum. Bir de fiziksel uzaklık yaşadıklarımız vardır.

Bu kişilere her canımız istediğinde sarılamayız. Sarılamaz mıyız gerçekten?

Onu tanımadan önce bu sorumun cevabı sarılamayız olurdu sanırım.

Lakin ben onu tanıdım ve bir şiir çalındı kulağıma;

Bir insan isterse size sesiyle sarılabilir.

Gökyüzüm bana yaşamayı sevmeyi istediğini söyledi.

Sevincimden duvarları tekmelemek istedim ben. Dünya üzerinde nefes alan ne kadar insan varsa hepsini kucaklamak istedim. Kuzey kutbunu keşfe gittim. Mutlu resim tablolarında buldum kendimi.

Sanki 5 yaşına geri dönüş yapmıştım. Salıncakta sallanan, top peşinde koşturan, sokaktan eve çamurlara bulanmış hale dönen bir çocuktum sanki.

Bir kadın düşünün dostlar. Bir sözü ile size çocukluğunuzu veriyor... Daha nasıl anlatayım ben size onu?

Anlatamamak yoruyor beni... Birkaç dakika önce onunla konuştuk telefonda. Hissettiğim duyguları hikayeye yansıtamamaktan korkuyprum dedim. Kendi yazdıklarımı beğenmiyorum.

Kendisinin sevdiğini söyledi. Eğer o böyle diyorsa vardır bir bildiği...

Şimdi geldik hikayenin asıl başladığı noktaya...

Takvim yaprakları herhangi bir günün herhangi bir saatini gösteriyordu. Siz veya bir başkası, telefonun dijital ekranındaki tarihe baktığınızda bugün günlerden şu diyordunuz.

Benim ise hayatım kökünden değişiyordu...

ismin kadar benim olsan ya dedi.

ismim neydi?

... ...

Doğduğumdan itibaren taşıdığım ismi sevdirmişti bana. ismim bana aitti. ismimi onun sesinden duyduğumda hissettiklerim ise ona ait...

Benden beni mi istiyordu? Benim hislerimi mi? Yahut da hepsinden daha güzeli.. Benim sevgimi mi istiyordu?

Korktum dostlarım. Benden bu istekte bulunduğu zaman mutluluğumun, heyecanımın ötesinde büyük bir korku vardı.

Ya mutsuz edersem seni?

Dünya öyle bir yer haline gelmişti ki insanlar diğer insanları mutsuz etmekten başka bir işe yaramıyordu. Ben ismim kadar onun olursam ve bir gün üzersem onu giderdi benden. Böyle düşünüyordum işte.

iç ses yeniden kontrolü ele almış, saçma sapan konuşmalarla beni engellemeye, olumsuz bir yanıt vermeye zorluyordu.

Oğuz Abi demiş ya hani Korkuyu beklemek korkudan beterdir diye...

Ben korkuyu beklememeliydim. Ben onu sevmeliydim. Ben her şeyi göze alıp ona gitmeli, kendimi teslim etmeliydim.

Ben seninle mutsuzluğa da varım. dedi

Ona gittim dostlarım. Takvimlerin gösterdi sıradan bir tarih değildi artık...

Yarın 11:00 gibi devam ederiz. Herkese iyi geceler.

Beyler...

Özelden bir çok mesaj gelmişti hikayeye başladığımda. Devam et yarım bırakma diye. Onlara söz vermiştim.

Eskiden bu sözlüğe her giriş yaptığımda tarifsiz bir heyecanla dolup taşardım. Şimdi ise sol tarafa baktığımda utanç duyuyorum. Herif ailesinden olan bir insana cinsel bir yakınlık duyuyor, tecavüz hikayesi anlatıryor bilmem neyinin hikayesini anlatıyor, bakıyorsunuz altına binlerce yorum...

Artık gönülden bir şeyler paylaşmanın vakti geldi diyerekten giriş yapmıştım hikayeme. tsigalko reizin yaptığı gibi. Lakin anladım ki gönülden bir şeyler paylaşmak imkansız bu platformda.

Bir adam başka bir adamın anasına küfür edebiliyor..
Birisinin sevgilisine küfür edebiliyor
Derdini paylaşan insanı yalnız bırakmazdı sözlük yazarları..
Şimdi derdini anlatana gibtir git denebiliyor...

Evet. Yazmayı çok istiyorum. Söz verdiğim gibi bu hikayeyi yarım bırakmayacağım. Bir word dosyasına yazmayı ve sevdiğim insanla paylaşmayı düşünüyorum.

Sizin görüşleriniz önemli benim için. Gobax da geldi şimdi...

Ne olacak halimiz beyler?