Birkaç saat içinde okudu hikayeyi. En sonunda birkez daha izin istedi.

Hikayeyi okuduğu süre boyunca. Bu gece burada son gecem demişti bana. Burada son gecem. Burada son gecem.

Evet dostlar. Orada son gecesiydi. ..

Duygulandığını hissedebiliyordum. insan kurduğu kelimelerle ele verirdi kendisini. iyi misin? diye sordum.

Peki ya ben iyi miydim?

Hikayenin üzerine konuşmaya başladık. O da kendi hikayesini anlatmaya başladı. Ezan okunmaya başladı. Fotoğraf çekmeye çıkmam gerekiyordu. Evet fotoğraf benim hayatımdı. Peki ya hikayeme ortak olan, beni anlayan, benim hakkımda konuşan bu insan neyimdi?

Tek bildiğim onun bu sitede son gecesiydi.

Çıkmadım fotoğrafa.. Onun yazdıklarını okudum. Okudukça daha çok konuştuk. Konuştukça onu daha önceden tanıyormuş hissine kapıldım.

Benim gibi bir insandı. Benim gibi hatalar yapmış bir insan. Ama hatalarını affedemiyordu. Bu affedememezlik ise onu yerin altına itmişti. Orayı seviyordu gökyüzüm.

Takip eden var mı?

Saatler geçiyordu ve gökyüzüm sürekli bu gece burada son gecem diyordu. Ben de bir daha ne zaman girerdim o siteye bilmiyordum. Karşılaşmamız imkansızdı yani.

Saat 06:09'a gelmiş, hava adamakıllı aydınlanmıştı. Numarasını istedim ondan. Numarasını verecek mi yoksa vermeyecek mi ikileminde saniyeleri sayarken ben numarası düştü önüme. Hemen rehbere kaydettim ve whatsapp'tan yazdım. Bir süre de oradan konuşmaya başladık ve ben uyudum. O da yaşadığışehirden okuduğu okulun bulunduğu şehre gitmek için hazırlanmaya başladı. Kısa bir otobüs seyahatine çıkacaktı oraya ulaşmak için. Ben uyandıktan sonra muhtemelen yurduna yerleşmiş ve uyumuş olurdu.

Herkes uyudu sanırım. Uyandığımda yazmaya devam ederim

Anlat panpa. :/

Uyandığımda uzun süredir görmediğim bir mesaj gülümsetti yüzümü. Uzun bir zamanın ardından ilk defa birisi bana Günaydın demişti. Çok hoşuma gitti bu mesaj. Hatta o kadar çok hoşuma gitti ki çıktısını alıp, çerçeveletip duvarıma asmak ve durmadan bakmak bakmak bakmak istedim.

Bir insan yalnızlığına alışınca, dahası o yalnızlığını sevmeye başlayınca dostlar, kolay kolay bırakmaz peşini. Hani Oğuz Atay demiş ya; Yalnızlığı seversek o da bir gün gider mi? diye. Yalnızlık sıcak bir sevgili gibi koynunda yatmaya, yaşamaya devam ediyordu insanın ve kolay kolay bırakmıyordu sarıldığı yakayı.

Öyle bir şey işte. Yalnızlığıma alışmıştım ben.

Onunla konuşmaya devam ettik. Günaydını geçeli çok olmuştu. Tünaydındı. Akşamın karanlığına ilerliyorduk. Ama o günaydın demişti bana dostlar. O zaman gün aydındı. Ne diyorum ben amk. Gaza geldim yine.

Takip eden birkaç gün mesajlaşmayı sürdürdük. Arada bir de telefonda konuştuk. O her ne kadar sesim çok kötü dese de, seçtiği kelimelerden, anlattıklarından mıdır nedir sesi bana çok güzel geliyordu. Belki de sesi gerçekten güzeldi.

Her ne ise şuan kendisi skaype'dan bana bakıyor ve hikayeyi okuyor. Gözlerimi ondan alamadığım için odaklanıp yazmakta zorlanıyorum. O yüzden de partlar arasındaki süre uzun oluyor.

Tezgahtan çıkıyor, bir kayaya çöküp önümde uzanan denizi seyre dalıyordum. Bazen moralim bozuk oluyordu. O zamanlarda da gökyüzüm beni arıyor ve bütün varlığıyla teselli veriyordu.

Bu kız hayatımda tanıdığım en iyi niyetli kızdı. Benden hiçbir çıkarı yoktu. Beni sevmesi için, beni teselli etmesi için hiçbir sebebi yoktu.

Ben yatıyorum dostlarım. Uyandığımda yazmaya devam ederim. Muhtemelen en geç sabah 12:00 gibi burada olurum. Hepinize iyi geceler.

bu entrynin altına rez alanlara yarın tam 3.15 de nick6 gireceğim

Rez aldik

up up up

--spoiler--

--spoiler--

Panpa bu hikayede melis, zeynep, ezgi vs var miydi? Melis sana muallaklik yapmisti hatta? O hikayeyi bitirdin diye biliyorum amk. Hatta sonunda zeynep yengenin sana yazdigi defterdeki yazjlari paylasmistin.

Not: birkac arkadas benzer isim alip trollemisti beraber gulmustuk. (Beyler drgr hopotis diye bir huur cocugu var dikkate almayin, ananizi gibeyim dsgr hapotis cikmis bir de ne issiz adamlarsiniz)

Rezervvvv

Rez alalım bi

Rezervasyon

Bekliyoruz

Günaydın beyler. Kahvaltıdan sonra yazmaya devam edeceğim

Rez

izmir'i özledim dedim bir keresinde.

+Bursa'damısın
- Malum tatil. Ekmek parası için çalışıyorum.
+Seneye izmir, Eskişehir ya da Antalya'ya yatay geçiş yapacağım.

Kullandığı cümlenin bir yerinde izmir geçiyordu. izmir... Okuduğum yer. Hayatımı değiştiren, çok sevdiğim, taşına, toprağına, Karşıyaka vapuruna aşık olduğum şehir.

Çok sevindim böyle demesine. Orayı düşünmesine.

Kulağın nasıl oldu? diye sordu bana. Ben bütün acılarımı geride bırakmıştım. Acımadığını söylemiştim. Gerçekten de arada sırada tek tük sızlamalar dışında hiçbir ağrım yoktu. Bir de düşük volümlü sesleri algılayamıyordum.

Ona birkaç fotoğraf attım. Attığım bazı fotoğrafları instagram adresimde gördüğünü söyledi. Sorun şuydu ki instagram adresimi vermemiştim. Çok büyük stalk yemiştim dostlarım.

Hoşgeldin panpa