seviştikten sonra içerde kalmak

gerçek bir tutkudur bu.kesilen nefeslerin, yükselen kalp atışlarının düzene sokulması için gerçekleştirilmesi gereken, gerçekleştiğinde ise büyüleyen bir içgüdü.
nedeni bellidir aslında şefkati ve şehveti en yalın haliyle yaşamak.

erkek, aşık olduğu kadınıyla seviştikten sonra sımsıkı sarılıp öylece bekler. kadınsa sevdiği ve içinde olmasından huzursuz olmadığı addıbını sımsıkı sarar.
bu durumu ne pgiboloji açıklayabilir aslında ne de diğer tüm bilimler ve ilimler.

bu ruhla alakalıdır. dünyaya geldiği ilk günden itibaren oradan oraya savrulan ölümlü bedenlerin karşılıklı olarak başka bir bedende dokunuşlarla, bakışlarla ve öpücüklerle can bulup o can bulma halinin son bulmamasının bedensel imzası.

görsel şovdur. hiçbir ressamın asla çizemeyeceği derecede güzel bir tablo, hiçbir yönetmenin asla çekemeyeceği derecede güzel bir film, hiçbir bestekarın asla besteleyemeyeceği derecede güzel bir şarkı.

sadece yaşanır. yaşandığı andaki huzur ve dinginlik ise ömre bedeldir. birine değil. tümüne.

edit:bayan olmam bir şeyi değiştirmemeli, sonuçta her bi şey iki kişilik...

en azından bizim gibiler için sanırım hala böyle..

sonuç itibari ile sanırım hepinizin hoşlandığı birşey *