Belki bu insan/tanrı söylendiği gibi acımasız değildir. Belki ölüm anında kimse acı hissetmiyordur. Aksini nasıl kanıtlayabilirsiniz?

Ya da cehennem hiç yoktur, bizle ugrasmak istemeyip yok ediyor ya da ona gore kucuk bir bahceye saliyordur. Bunu sorgulayamayiz.

Rezervasyon

Anlat panpa

Bu durumu zihnimde bir şeyler canlandırmaya benziyorum. Şimdi ben mesela geceleri düşünürken kafamda hayali insanlar oluşturuyorum. Bu insanlar kendi bilinçlerine sahip değil çünkü sadece benim zihnimin yarattığı illüzyonlar. Yani sadece ben düşündükçe varlar. Eğer bizde cennetteki insanın düşüncesinin ürünüysek sadece o düşündükçe varız, düşünmediğinde yokuz.

michael gibkofield blogspot dan okuyorum zaten bunları

Düşündük ve bir sonuca varamadık. Öyleyse. Böyleyse. Şöyleyse... belki de herhangi bir şeyin bir şeyiyiz. iyi de sonra?

Mardotoni defandkardo xserri hırrıme

inanmıyorum cennete

Pühhh size, seviye yükseltiyoruz burada gelen entrylere bak

senin hayalgucune kalmış

O insanın rabbini ve ondan öncekileri kim yarattı?

teoriler karışık düzeni daha da karıştırmaktan başka bir işe yaramaz. düşünme, kurcalama mutlu ol.

Panpa boşver düşünme fazla

Bu sadece bir... ne desem, teori gibi bir şey.

cennette yapılacaklar listem başlığını okuyanlar oradaki 2. maddede "kendi evrenini yaratmak" cümlesini kurmuştum. Bu da akıllara şu soruyu getiriyor: ya bildiğimiz tanrı cennette yaşayan bir insansa?

Biraz düşünün, attığım başlığa bakınca kafanız da bir şeyler canlanacaktır.

Belki başka bir insan öldü, kıyamet koptu ve cennete gitti. Daha sonra biraz eğlence için kendi evrenini yarattı ve oraya bizleri yerleştirdi. Belki biz sadece bu tanrı oyununu oynayan bir insanın oyuncaklarıyız.

Sizce bu durum nasıl sonuçlar doğurur?

Bildiğimiz her şeyin yalan olduğu anldıbına mı gelir bu? Ya da bu etik midir? Veya böyle bir olayı insancıl bir kavramla yorumlayabilir miyiz?

Evet beyler biraz buna kafa yoralım ne dersiniz?