elbet şurada benim gibi offline dinleyen birileri vardır *

Merhaba arkadaşlar ;

Aylardır offline olarak hikayelerinizi takip ediyorum.Ben de yıllarımı verdiğim, vermeye devam ettiğim hikayemi paylaşacağım sizinle. Gündüzleri yazıp geceleri paylaşacağım gün için de çalıştığım için paylaşımım yapamam.

Hikayenin sonunda mekanları gerçek isimleri ve şu an kimin ne yaptığını açıklayacağım.

Bir duruş, bir bakış ya da sıcak bir gülümseme ne kadar etkileyebilir ki insanı ? Sadece bir gülümsemesi hayatımı aydınlatan bir güneş olmuştu, hiç ummadığım bir anda. Yıl 2009 Mayıs ayının ortalarındayız lise ikinci sınıfım o zamanlar, dönem bitmek üzere.
Aylarca başımı online oyunlardan kaldırmayıp derslerde uyuklayan ben, sınıfta kalma ihtimalinin verdiği huzursuzlukla başımı sıradan kaldırıp koridora çıktım. Belki de ilk defa onu gördüğüm de farkettim bir insanın o kadar kusursuz gülümseyebileceğini. Sonra bakışlarına kaydı gözlerim, derin ve düşünceliydi ya da ben öyle olduğunu düşündüm. Birilerinin hareketsiz olarak onu izlediğimi gördüğünü farkettiğimde, yanındaki arkadaşının da dik dik bana bakttığını farketmem çok da uzun sürmedi…

O günden sonra hiç uyumadım okulda, dersler de ve hiç başımı yere eğip gezmedim. Gözlerim hep onun o sıcak gülümsemesini ve derin bakışlarını arıyordu. Anlam vermeye çalışıp bir türlü adını koyamadığım o his, gözlerimi her kapattığımda hayalini getiriyordu gözlerimin önüne. Saatler günleri , günler haftaları kovalamaya devam ederken dönem sonu geldi.Son sınavlarda gösterdiğim çaba işe yaradı ve ortalamasını yükseltmem gereken sadece üç dersim kaldı. Onlar için de yaz boyu devam edecek olan ortalama yükseltme sınavlarına gelmem gerekecekti.Dil Anlatım, Tarih ve Türk Edebiyatı.

lan kimse dinlemiyor olum bi dur :D

Sevinemedim, o gözleri o gülümsemeyi göremeyecek oluşumun verdiği moral bozukluğuyla dönemi noktalayarak evimin yolunu tuttum.2 hafta sonra sınavına gireceğim derslerin, sınav tarihlerini öğrenmek için gittiğim panonun önünde olduğunu gördüğümde yaşadığım mutluluk pahabiçilemezdi, notunu aldı ve uzaklaştı hiçbir şey diyemeden gidişini izledim.
Yaz sıcağında gömlek kravatı takıp okulun yolunu tutmak ayrı bir eziyetken, varlığı ile dünyaya bakış açımı değiştirecek güzelliği göremeyecek olmanın verdiği umutsuzlukla, tarih sınavına başlamak üzere sınıftaki yerimi aldım. Sınavın başlamasına birkaç dakika kala kapıdan girenin o olduğunu farkettiğimde neredeyse yerimden fırlayacaktım. Bildiklerimi unutmadan sınav kağıdını doldurup onu izlemeye başladım ki, lanet olası bitiş zili ne de çabuk çaldı.

Son partı ayıp yatıyorum rezerved yoksa anlatmam arkadaş ben zaten biliyorum bunları kendime mi yazıcam tekrar :D

Sınavlar, alan seçimleri derken koca bir yaz bitti, yanlış tercih sıralamam nedeniyle Güvenlik ve Alarm Sistemleri dalına 1. Olarak yerleştim. Keyifsiz bir şekilde dersin işleneceği binaya girdim ve atelyelerin bulunduğu kata çıkarak beklemeye başladım. Biraz sonra koridorun başında 3 kız belirdi, gözlerini gördüğüm an utandım ama sevindim de.. Fakat ne yapacaktım ki ? Sadece ismini biliyordum yaz tatilinde girdiğimiz sınavın katılım listesinden bulmuştum onu da.ilerleyen saatler de karşı sınıfımızda olduğunu mesleki dersleri aynı bina da aynı saatlerde farklı atelyelerde, kültür derslerinde ise ortak sınıflarda olacağımızı öğrendim.Bu ona yakın olmam için yetmezdi, yetmemeliydi öyle hissediyordum.