çünkü ne yakışıklıyım, ne param var, ne de ünlüyüm, olmak için de çabalamıyorum, benim ile sevgili olan tek kıza marangozhanede yaptığım küçük çaplı aşk makinelerinden zütürdüm, ilk başta çok sevindi , sonra yakıp attı, emek vermem ile dalga geçti, kendisi güzeldi, gitti başka birine, aldatıldı, mutsuz oldu ama kendinden büyük gururu vardı, bir kız geldi yanıma sonra, zekiydim, konuşmak istediğini söyledi, konuştum aylarca, aşık olduğunu söyledi, buluşalım dedi, buluşmaya sevgilisiyle geldi, çocuk ile it dalaşı yaşadık, dövdüm, kız geldi bu sefer arkasından, vurmaya başladı bana, gözümü çizdi, gittim, başka bir kız geldi, yardımseverdim, konuşmak istedi, konuştum haftalarca, aşık olduğunu söyledi, sevgili olmak istedi, tamam dedim, başka insanlara yardım etmemin aptallık olduğunu söyledi, bırakmanı istedi, sonra çekip gitti, gittim, bir kız geldi yanıma, dürüsttüm, konuşmak istedi, konuştum günlerce, sevdiğini söyledi, isim koyalım istedi, koydum, bazen yalan atmanın onun çıkarına olduğundan bahsetti, güldüm, çıkarı doğrultusunda yalan atmamı istedi, aptal olduğunu söyledi, gitti, gittim, hepsi bir huur çocuğunun yanına gitti, mutsuz oldular, ama hiç biri dönmeyi göze alamadı, benimde hiç bir zaman huur çocukluğu gibi bir huyum olmadı, sevilecek huy buydu onlar için, sevilemiyorum

bre dıbına koduklarım, nasıl huur çocuğu olacağım bir akıl verin