sevginin zor olduğu zamanlarda büyüdük biz

@59 eywallah panpa

edebi başık. hırrım muallim.

panpa comodore64 amigadan sonrasını okumadım

takip eden yok, sarmadı anlaşılan..

sınıfta öylece kaldım mal gibi... tam ağzımdan can'ın züt olduğu kelime gibi çıkacaktı 'günaydın ferhan'..artık hoca mı anladı yoksa verilmiş sadakamız mı varmış, hoca dedi çık dışarı kapıyı çalmadan girme dedi..ilk defa azarlanmak hoşuma gitmişti.. hemde 40 kişi karşısında.. hemde onun karşısında..ama ilk defa azarlanmak işime yaramıştı.. aklımın yerine gelmesi için... çıktım, kapıyı çalıp hocadan müsademi alıp yerime oturdum...

tabi bu aksiyonlar içinde, ders başlamıştı.. benim beyin cücük olduğu için ve gözüm hiçbişeyi görmediği için, koridorun boş olduğunu ve sınıfların kapılarının kapalı olduğunu sınıftan içeri girince anlayacaktım.. kapıyı açtım sanki keraneye girer gibi girdim içeri..tam esmerime günaydın diyecektim ki, düştü jeton..mal 40 kişi sana bakıyor, hoca dahil..bi günaydın desen ne olurdu orda halin mal..can'ın dolmuştan inerken kafasında kurduğu gibi, dolmuşta hoşlandığı kızı görüp, en azından bi iyi akşamlar diyim, muhabbeti açarım diye kafasında kurması sonucu, ineceği durağa yaklaşınca, dolmuş şöförüne ' müsait bi yerde inecek var ' diyeceğine 'iyakşamlar' diye dolmuşun içinde bağırması, dolmuş durduktan sonra züt olmanın vermiş olduğu eziklik ile dolmuştan inerken ayağının takılmasıyla, çamura düşüp, bir kaç saniye içinde kalkıp eve kadar depar atması gibi züt olacaktın ya sende az daha... dün akşam aradı gene can, yeni dönmüş ingiltereden, en son aradığımda japonyada idi. maçla ilgili geyik yaptık biraz, kadıköyde imiş, lafladık.. tarık'ın düğün var olm dedi napcaz.. konuştuk biraz...

o sabah her zamanki gibi klagibleşmiş hareketlerimi yapmadım... gittim kafeye haftalar sonra günaydın sigaramı içtim çayla beraber... para biriktirip mavi şişe 'caldion' almıştım, o vardı çantamda artık çakma parfüm yerine.. gittim lavoboya, ' bir izmaritte sen koy' kampanyası ile sigara izmaritleri ile çevrilmiş olan kapının çerçevesine baktım aynadan.. yıkadım elimi yüzümü ve ıslak bir suratla baktım aynana.. evet bugün konuşmalıydım artık.. erkek adamsın lan sen, konuşman lazım dünyanın sonu değil ya diye içimden geçiriken burnumdan ve çenemden damlayan sulara bakarken, şaap diye kafama vuran gencer bininin o suratını gibtiğimin sarı sarı gülüşüyle ayıldım birden.. aklımı almıştı bin.. anladı sinirlendiğimi hemen girdi bi tuvalete ve kapattı kapıyı sıkıca.. bende suratımı kuruladım ama sanırım iyi olmuştu gencer bininin beni ayıltması.. sıktım para biriktirerek aldığım parfümü yanak boynuma.. sanki yanağından öpecek kız angut, ama sıktım yine...

bende acaba konuşmamalımıydım ferhan'la..acaba beni tersler miydi ? acaba o dünyaları yakacağım gülüşüyle bakmaz mıydı bana tekrar ? konuşmalıydım.. mısıra gidip piramitleri görmeliydim...

mısır piramitlerini, eyfel kulesini hep sevmişimdir.. daha gidemedim oralara gelecek yaz niyetliyim.. onları canlı olarak görmesemde orda olduklarını bilmek bile sevindir beni..ama ya ben gittiğimde mısır piramitleri o kadar haşmetli değilse ? ya eyfel kulesi o kadar kendine güvenen bir şekilde durmuyorsa paris'te... ?

yine serviste, erinç'in klagib ağız kokusu eşliğinde, sabah yediğim yüreğinde verdiği gazla, konuşmalıydım artık.. öküz, kız sana merhaba diyeli neredeyse 10 gün olmuş, sen yanına bile gitmemişsin.. nasıl gidebilirsin ki ? günaydın dersem, cevap vermezse, o gülümseyi göremezsem biterdim lan... evet bugün konuşacaktım ama ya bana cevap vermezse ?

artık daha da seviyordum okulumu, o zamanında Türkiye'de adı bilinen okulumu.. memleketimin plakası gibi kuruluş yılı aynı olan maarif kollejimi.. okulu mu daha çok seviyordum yoksa, o'nu mu ? annemin zoruyla ilk okul 5'ten sonra girdiğim ve hep sanat lisesinde 'elektronik' okumak istediğim için doğru yanlış yaptığım sınav sonucu ek kontenjandan yerleştiğim okulum artık başka bir türlü seviyordum.. elimde olsa sınıfta yatacak ve hemen sabah olması için elimdem geleni yapacaktım.. aşıktım ulan.. herkes aşık olmuştur, herkes sevmiştir veya direkten dönmüştür..ama herkes kendi yaşadığını bilir panpalar.. bende aşk'ı yaşıyordum o kocaman kafamın içindeki küçücük beynimle...

@44 teknolojiye tak atmadığımız için senin gibi nesiller yetişti kral.. nickin bile yazdıklarınla çelişkili..

halen hatırlarım o halimi.. nasıl unutabilirsin ki... günlerdir planını kurduğum ' merhaba' gerçekleşmiş ve ben ' merhaba'yı geçtim bir ' euğaaba' bile diyememiştim.. elim ayağım var mıydı o anda hatırlamıyorum ama kendime geldiğimde carl'ın bahcesinde sigara içiyordum esrarkeşler gibi elim titreyerek..

sonraki sabah, gene montların arasında almıştım yerimi.. gerçi yaz sonuydu.. montlar yoktu ve o yüzden de kabak gibi çıkıyordum ortaya her zamanki gibi.. döndüm bizim çocuklara olm ceketlerinizi verin şuraya asalım bi taka yarayın falan diye konuşuyordum.. kapı nöbetimi her zamanki gibi devam ettirmiyordum.. sonra talha'nın bana doğru mal mal kaş göz yaptığını gördüm.. evet başlarda imamhatipten geldiği için ön yargılı davrandığım fakat tanıdıkça diğer imamhatipten gelenler gibi onun da çok kral olduğunu öğreneceğğim talha, o sarımsı kafasıyla bişeyler yapıyordu bana doğru.. başka bir arkadaşım olsa, belki ön yargılı olmasam, kafası ile yan tarafımı işaret ettiğini görürdüm ama, tam ' ne var la yannan ' dicektimki kanca tuttu bileğimden çekti beni..o da okul takımından arkadaşım, kardeşim.. temmuzda düğünü var muallaknin tam istiyor.. bakalım yapcaz bişeler.. kanca tuttu bileğimden ve çekti beni. zaten onlara dönük olduğum için düşürüyordu az daha muallak beni.. tam düşerken 'arkana bah la mal ' dedi sessizce. aniden osuruk kokusu alan tavşan gibi döndüm ve onu gördüm yanımda. ayakta dikiliyor ve bana bakıyordu..az daha talha'ya 'ne var la yannan' dediğimi duyacaktı. kanca kurtardı beni ve hatta onu.. tabi bunlar aklıma geldi ve iyice kitlenen ben, mal gibi kaldım karşısında onun.. gene o gülüşüne halen canımı vereceğim esmerim, 'günaydın' dedi gülümseyerek ve gitti yerine oturdu narince...

iyi kötü okulun da bi konuşma kanalı vardı ve ordan makara yapılırdı.. sonradan çok kullanacaktım ama en azından o'nu göremediğim günün gecesinde böyle kafa dağıtıyordum.. arkadaşlara sövüyor OP olan arkadaşlardan asist isteyip milleti banlıyordum, tipik ergen şakalarıyla...

zordu bizim zamanlarda sevgi duymak..cep telefonu daha yeni yeni çıkıyordu ki, bizim okulda bile bi kaç zengin bebesinde vardı.. bilgisayar sınırlı idi ama imdada internet kafeler yetişirdi.. bense, Allah ondan razı olsun, insan değerini kaybettikten sonra anlıyor, benim kral babam ikinci el de olsa, bana escort marka bi bilgisayar almıştı MMX 200..halen durur o HDD'sindeki yazılar nedeniyle arka odadaki dolapların birinde... en büyük eğlence o zamanlar mirc ve icq idi... msn daha yeni yeni giriyordu hayatımıza.. kameralı konuşma vardı.. ama süperonline internetin paketi bittiğinde 145/146 çok yazıyordu o zamanlar... o yüzden de uzun konuşmalar olmasın diye irc ve icq daha revaçtaydı..

gene bir sabah, aynı tripler içinde yerime dayanmış kapıdan girenlere bakıyordum.. artık gidecektim yanına ve ' merhaba - günaydın ' demeye çalışıcaktım.. hatırlamıyorum o sabah yürek yiyip mi gelmiştim okula ama serviste düşmüştü bunlar aklıma.. yapacaktım, en azından deneyecektim bunu.. hiç olmadı dikilecektim karşısına ve bi kaç kelime olmadı bi kaç harf çıkarmaya çalışacaktım ağzımdan.. bekledim ve artık nasıl zaman geçmişse necla hoca girdi içeri ve 'otursana olm ne dikiliyon bor gibi' dediğini hatırlıyorum.. gelmemişti o gün.. benim de yediğim yürek içimde patlamıştı.. hemen elden ele, ' xxx ( hatırlamıyorum ismini ) harici okuyanı temiz döverim ' yazılı kağıtla diğer özel okuldan gelen arkadaşına ' ferhan nerde ' yazılı bir kağıt gönderdim.. yürek yedik panpa, bi aksion lazım.. sonra o cücük beynimin idrak edemediği bir cevap geldi..' o bugün raporlu, yarın gelecek diye'... artık en yakın arkadaşı resmi olarak tahmin ediyordu, tahmin ediyordu çünkü pis pis gülümsüyordu garfield gibi ben o notu elim titreyerek okurken...

nesildaşmışız, devam panpa

Olum herhangi bi çocukluk iste ne bu duygu sömürüsü niye bu ajitasyon?

Siz de okuyup "haha evet yaa ayneen" diyerek huşu içinde şukularla entrylerle ödüllendiriyorsunuz bunu.

Sakin olun, hepimiz çocuktuk. Zaman yaşantıları değiştirir. Teknolojiye tak atmanın gereği yok.

diyorsunuz ki şimdi okuyan arkadaşlarım, lan gibik derste ne yapıyodun, 3000 kişilik okulda tenefüslerde ve hatta öğlen tatilinde ne yapıyordun.. inanın o dönemler tamamiylen çıkmış aklımdan.. herşey gri, sadece o, ferhan'ım var aklımda kalan...