Hadi yaz aq

Rezervuarr

Hadi amk ne yemekmis

Rezervuaarrr

2 saat kadar acil de müşahede altında tutuldum. Yanım da yaşlı bir amca vardı, o da benim gibi yatışdaydı ailesi falan yanında. O da böbreklerle ilgili bir sıkıntı çekiyordu. Bizimkiler onlarla konuşuyordu. Hemşire geldi, kendini nasıl hissediyorsun diye sordu. Bende biraz daha iyiydim. Ama çok fena uykum vardı, hala vucudum uyuşuyordu iğneden dolayı. Artık sıkılmıştım yatmakdan, bana takılan şeyleri göğsümden çıkardım. Hemşire de gitmeden önce doktorla bir daha görüşün dedi. Bizimkilerle aşağıya doğru indim. Ağır ağır yürüyorum, hala uyuşuk vucudum.

Aşağı indik doktor, oturuyordu. Yanına gittim,

Babam: Hocam gidebilir miyiz?
-
Hoca elinde ki kağıtlara baktı benimle ilgiliydi, EKG'den çıkan grafiğe bir daha baktı. Bana sordu,

Doktor: Hiç şu aralar ağır bir işte çalıştın mı?
-
Ben: Hayır hocam
-
Doktor: Peki, kötü birşey yaşadın mı? Birşeyden falan korktun mu? Ve ya çok mu heyecanladın?
-
Ben: Hayır hocam
-
Babam: Önemli birşeyi var mı? diye sordu doktara.
-
Doktor: Yok dedi, herşeyi normal genç adam, ama yarın bir kardiyoloğa kesin gitsin, garantiye alsın.
-
Ben: Hocam ben kalp krizi mi geçirdim yoksa?
-
Doktor güldü, birşeyin yok sadece aşırı heyecanlanmışsın, pgibolojik de olur böyle şeyler. Yine de git yarın kardiyoloğa.
-
Babamla annemin uykuusu kaçmıştı zaten, acilden çıkıp civarın da bir yere gittik. Kafe de, çay falan içtik. Bende eve gidelim çok uykum var dedim. Neyse eve gitiğim de tekrar yatağıma geçtim uyudum hemen zaten. Ama yatarken korkuyordum yine aynı şey olacak mı diye, uykusuzluktan hemen uyudum. Sabah annemle kardiyoloğa gidecektim birde.

Sabah annem beni erkenden kaldırdı, babam hasteneye bıraktı bizi. Kordiyolog'dan randevu aldık. Randevu aldıktan sonra doktorun yanına girmeden önce bir daha EKG çekileceğimi söylediler, girdim orada stajyer bir kız EKG'mi çekti. Grafiği alıp sırayı bekledik, hastane yine kalabalıktı. Sıra geldiğin de girdik içeriye, doktora kalp grafiklerini verdim. Bir bugün ki birde dün ki acil de çektirlen grafiği ikisine de baktı.

Dün olanları sordu, acilde ki doktorla aynı şeyi. Heyecanlanmışsın, bir sorunun yok sadece çarpıntı dedi. Hocam nefes dahi alamadım, bayılacaktım dedim. Oda çarpıntı bunları yapar, kafeinli şeyler tüketme. Birşeyin yok sağlıklısın, ama yine de beni kalbime bir cihazdan baktı. Ekrandan kalbimi gördüm, çok şaşırdım amk. Doktor dedi yine birşey yok, dediklerimi yap dedi. Ulan halbu ki kalbim çarpmadan önce ne bir ağır iş yaptım, ne de korkmuştum.

Ben: Hocam ilaç falan yazmıyacak mısınız?
-
Doktor: Hayır gerek yok diyip beni gönderdi.

Çok şakındım, dün sanki kalp krizi geçiriyordum. Ama hiç birşeyim yoktu. Gün boyunca evde yattım dinledim. Ertesi gün annem okula göndermek istemse de ben gitmek istedim. Çünkü evde sıkılıyordum, kendimdeydim de. Babam akşama doğru doktorun ne dediğini sordum ona anlattım. Çok korkuttun bizi oğlum, dikkat et kendine diyip öptü beni. Babamın şevkatli ender durumlarından biriydi. Neyse sabaha biraz geç uynadım, annem beni uyandırmamıştı. Okula gitme diye, bir gün daha dinlen diyordu. O gün de okula gitmedim, yine evde geçtim yattım. Anne bir takum yok sağlamım diyorum, yine de endişe ediyordu. evhamlı kadındı.

Devam pnp

bırak şu kızı aq hayatını gibti

abdulREZak

tak ısırmayı severim

Kardeşim artık paranormal yerlere gelsen hani 6 gün oldu AMK

Hançeri aldı dötüne soktu ve hiç bir şey hissetmedi çünkü hançer aslında yoktu. Eline bi baktı ki elindeki hançer birden muskaya dönüştü. Yırtıp açtı içini ve içinde "allah belanı versin kutsal" yazıyordu.

Bitti.

Tüm günüm yine evde geçti, Atakan ile Mustafa beni aradı, benimle hoparlör'den konuşuyorlardı.
-
Atakan: Kutsal neredesin kanka? Niye gelmedin?
-
Ben: Hastaydım kanka,
-
Atakan: Akşam müsaitsen gelecem.
-
Ben: Gel kanka.
-
Mustafa: Geberseydin helvanı yemeye gelirdim
-
Ben: Sen gelme dıbına kodummmm
-
Mustafa: Geçmiş olsun yarram
-

Anlattım dün olanları, Leyla'yı sordum. Aynı dediler. Akşama doğru Atakan geldi yanıma, oturduk konuştuk. Neler oldu falan. Ertesi güne okula gittim.

Yine aynı sabah teranesi, okulun tuvaletin de sigara içtim. Bizimkilerle konuştum, Erdoğan, Atakan, Mustafa falan. Sınıf beni 2 gün görmeyince sevinmişti amk, herkes niye gelmedin diye soruyordu. Hepsine hastaydım dedim. Leyla'da gelip, niye okula gelmedin? diye sordu.

Ben: Ölmekle meşguldum
-
Leyla: Ne ölmesi? (gülerek)
-
Ben: Bende bilmiyorum Leyla'cım, diyip herşeyi anlattım. Leyla çok üzülmüştü.
-
Leyla: Başka bir hasteneye daha gidelim, iyi baktıralım.
-
Ben: Gerek yok, pgibolojik dedi zaten doktor.
-
Leyla: Eminsin dimi?
-
Ben: Doktorun dediği kadar.
-
Leyla: Olsun yine de kendine çok dikkat et. Birşey olursa bana söyle, lütfen.
-
Ben: Tamam Leyla sağol, beni düşündüğün için.
-
Leyla, sırasına geçti. Gün boyu da sadece ayak üstü selamlaştık o kadar.

up up up

Aradan günler geçti, Leyla'yla gün geçtikce eski günlerimize geri dönüyorduk. Yani yakınlaşıyorduk yine. Ama benim bir sorunum daha vardı, bu kalp çarpıntılarım ara sıra yine oluyordu. Olur olmadık yerde bir süre çarpıyordu. Dinlenince daha da artıyordu niyeyse, ne zaman kalbim çarpsa sakince bir yürüyüş yapıyordum. Eğer ders de değilsem yürüyemiyordum da zaten.

Futbol falan oynamayı kesmiştim, kalp çarpıntılarımdan dolayı. Üstüne hergün iğrenç rüyalar görüyordum. Ne zaman uyusam mutlaka rüya görüyordum, rüyalarım bile beni yoruyordu. Genç ve sağlamlığım gitmiş, sanki yerine yaşlı bir adam gelmiş gibiydi. Eski atikliği yoktu, yemek de zar zor günde 2 öğün az birşey yiyordum. iyice çöküp zayıflamaya başlamıştım, Ailem de Leyla'da bu halimi görüyordu.

Ailem çöktüğümü anlamıştı, nedense kalp çarpıntıları yüzünden gözlerim sürekli kanlanıyordu. Kırmızı oluyordu, cidden beyler hayatımın en iğrenç dönemlerinden biri. Sağlığımı yitirmek üzereydim artık, kafam da sürekli bir paranoya hali almıştı. Biraz fazla yemek yesem, mideme ağrılar giriyordu. Onu da kusuyordum. Okula sürekli gidip gelmeye de devam ediyorum. Sigarayı daha da arttırmıştım. Agnostik olduğum için, el açaçak dua edecek birşeyim de yoktu. Pgibolojim o derece bozuk, sadece tek dediğim ölüm benim için en iyisiydi. Çünkü acı çekiyorum, yapmadığım şeyleri yapıyordum artık. Hiç bir sosyal aktivitem de kalmamıştı. Sadece okul ve ev arasına sıkışmıştım. En yakın arkadaşlarımı bile yeri geldiğin de tersliyordum, sürekli bir sinir halindeydim. Leyla'ya da hiç birşey anlatmıyordum, bana zayıfladığımı söylüyordu oda.

Evde ise yatmakdan başka birşey yapmıyordum, bilgisayara girip bir müzik bile dinlemiyordum. Herşeyden bezmişdim.

Ayraç 686

Bacaklarımı sürekli titretip duruyordum farkında olmadan, annem veya babam uyarıyordu bacağımı titrettiğimi görünce. Sürekli gergindim, ister istemez insan bir yandan ölmek istiyor. Bir yandan da ölüm korkusunu yaşıyorsun.

Akşama doğru karnım açıkmıştı, evde makarna vardı. Az biraz makarnadan yiyip, içeri geçtim. Televizyonu izliyordum, o sırada yine aynı şeyler oluyordu. Kalp çarpıntım yine artmıştı, evde bilekten ölçülen bir tansiyon aleti vardı. Onu alıp koluma taktım, tansiyonuma baktım. Tansiyonum yükselmiş, 16'ya 10. Ki bu yüksek bir rakam, başıma yine ağrılar saplanmaya başladı. Anneme birşey söylemeden çıktım evden, Atakan'ı aradım, kanka çık kapının önüne acile gidelim dedim. Ben yine kötü hissediyorum. Oda benimle çıktı, dolmuşa binip acile gittik.

Acile vardığımız da, yine kapıda ki hemşireye olanları anlattım. Geçen sefer ki aynı doktora denk gelmiştim. Beni görünce gülümsedi, anlattım şikayetimi. Kalp çarpıntım var yine, tansiyonum falan ölçüldü ve tansiyonum acilde normal halindeydi, doktor EKG'ye aldı beni. Grafik de normal çıktı.
-
Doktor: Oğlum senin birşeyin yok, yine de kan tahlilini aldıracam. Bir saate tekrar gelin, öyle gidersin.
-
Ben: Hocam nasıl yok? Ben hergün böyleyim kendimi çok kötü hissediyorum.
-
Doktor: Sen geçen kardiyoloğa gitmedin mi?
-
Ben: Gittim hocam.
-
Doktor: Ne dedi?
-
Ben: O da sizin gibi, birşeyiniz yok dedi.
-
Doktor: Bir doktor ismi verdi, Feyza hanıma git birde dedi. Eğer yine birşeyin çıkmassa pgibiyatri'ye git. Kesin git.
-
Ben: Tamam hocam sağolun.
-

1 saat Atakan'la hastane'nin orada takıldıktan sonra, kan tahlillerimi almak için gittim. Birşey çıkmadı yine. Artık delirecektim. Hasta falan değilim, ama bunları yaşıyorum. Hastalığım varsa, adı konsun istiyordum. Eve geldiğim de annem bana kızdı. Niye söylemiyorsun gittiğini diye çekişmişti. Birşeyim yokmuş zaten anne diyip, konuyu kapattım.

Ertesi güne hastaneye gitmedim,

Seri yazsana kutsalcıgım