Amq daha hızli

Şuraya park edelim

dıbını gibeyim

Leyla: Hadi takma kafana, uzun süredir görüşemiyorduk. Bu mu?
-
Ben: Tamam Leyla
-
Leyla: Derslerin nasıl?
-
Ben de anlatırken, Leyla çantasından bir hediye paketi çıkardı. Ve birde bir dilim kap içeresinde pasta. Çok mutlu olup heyecanlanıp sordum, bunlar ne için?
-
Leyla yanıma geçip oturdu, doğum günün kutlu olsun.
-
Ben: Leyla, ne diyeceğimi bilmiyorum, beni çok mahçup ettin..

Leyla gülümseyerek, aç hadi hediyeni. Beğenecek misin?
-
Ben de daha açmadan, senin aldığın şeyi beğenmemek ne haddime dedim gülerek.
-
Leyla: Aç hadi aç.
-
Ben de paketi yırttım. Bir kutu vardı, fazla büyük değil, onuda açtım. Şok oldum, Leyla bune dedim?
-
Leyla: Hançer.
-
Ben: Evet görebiliyorum, böyle birşeyi senden hiç beklemezdim.. Çok teşekkür ederim, bu çok güzel, diyip Leyla'ya sarıldım.
-
Leyla: Önemli değil Kutsalcım.
-

Hançeri elime alıp bakıyorum, çok keskin ve dışı da bir o kadar güzeldi. Resmen hayran kalmıştım, özel bir işlemesi vardı.

Ben: Ne kadar verdin buna?
-
Leyla: sanane.
-
Ben: Lütfen söyle, bu çok güzel. Bunu sana ödemeliyim Leyla.
-
Leyla: Abartma artık Kutsal..!
-
Ben: Gerçekten çok mahçup oldum Leyla..

Leyla, pastayı açıp hadi yiyelim dedi. Ama pasta taku yemiş, tüm gün çantanın için de, bir kabın içinde pasta erimiş.
-
Leyla: Kusura bakma ya, Kutsal pasta gitmiş..
-
Ben: Yahu pastanın ne önemi var, dedim. Kalktım ayağa pastayı çöpe attım. Leyla'bana kabı da atma dedi gülerek.
-
Ben: Alırız bir kab sanada.

Hala Leyla'nın verdiği, hançeri inceliyorum. Gerçekten çok güzeldi, hayran kalmıştım diyebilirim. Leyla, benimle konuşur musun yahu, diyip hançeri elimden aldı.
-

Leyla: Giderken veririm.
-
Ben: Tamam
-
Leyla: Ağlama bak küçük çocuklar gibi (gülerek)
-
Ben de güldüm.
-
Leyla'yla ayağa kalkıp, çantalarımızı sırtladık. Sahil de dolaşırken,

Ben: Leyla, nereden biliyorsun sen benim doğum günümü?
-
Leyla: Not ettim.
-
Ben: Ne zaman söyledim ki sana?
-
Leyla: Kimliğin de diyip gülümsedi.
-

Onunla önceleri sürekli gezdiğimiz zamanlar da karıştırırdı herşeyimi. Ben de birşey demezdim.
-
Ben: Keşke bana hediye almasaydın, çok utandım.
-
Leyla: Utanacak birşey yok.
-
Ben: Senin daha doğum gününü bile bilmiyorum Leyla..
-
Leyla: Çokta önemli değil, zaten geçti. Artık seneye.
-
Ben: Söyler misin bana doğum gününü?
-
Leyla: Kendin bulursun, söylemem.
-

Biraz ısrar ettim ama söylemedi. Leyla'yla evde ki durumları anlattık birbirimize. Biraz daha konuşup, Leyla ben eve geç kalmıyim dedi. Leyla'yı otobüse kadar bıraktım.

Durakta,

Ben: Leyla çok teşekkür ederim, yerin dibine girdim bugün sayende. ilk kez biri doğum günümü kutladı bu şekilde.
-
Leyla, duygulandı.
-
Leyla: Sen benim canımın içisin..
-
Hiç birşey diyemedim Leyla'ya..Otobüse bindirirken bir kez daha sarıldık. Yarın görüşürüz diyip hançeri bana verip gitti. Yine çok duygusallaşmıştım.

Akşam eve geldiğim de, hala hançerden gözümü alamıyordum. Sürekli elim de odam da oynuyordum hançerle amk. Gece yatmadan önce yastığımın altına koydum hançeri. O kadar sevmiştim, Leyla'nın bana onu vermesi çok daha değerli kıldı benim için. Bizimkilerle konuşup, yatmaya doğru geçtim odama.

Yarı uyku halindeyim, birden kalbim tekler gibi oldu. Hemen yatakdan doğruldum, kalbimi tuttum. kalbim roket gibi çarpıyordu. Hızlı hızlı nefes alıp veriyordum, orada ölecem diye acayip korkmuştum. Babamın yanına gittim, salonun hala ışığı yanık,

Ben: Babaaaaaaaaaaaaaaaa, kalbim ağızım da sanki babaaaaaa!
-
Babam heyecanlanarak geldi,

Babam: Neyin var oğlum?
-
Kafamı yere doğrultup kalbimi tutuyorum, hızlı hızlı nefes almaya çalışıyorum.

Ben: Baba kalbim çok kötü çarpıyor, zor nefes alıyorum!
-
Babam, Yüzümü kaldırıp bana baktı, rengim atmıştı, soğuk terler dökmeye başlıyordum.
-
Babam, anneme seslendi, hemen acile gidiyoruz dedi. Annemin eli ayağına dolaşmıştı resmen.

huur cocugu leyla amcik

Leyla anani gibeyim huur çocuğu ne verdin çocuğa amcik agizli pic huur evladi huur

Merdivenlerden yavaş yavaş iniyorum, annem acele etmeye çalışıyor. Babam bana acele ettirmiyor. Kalbim çok hızlı çarpıyordu hala. Arabaya bindirdi babam beni.
-
Ben: Baba pencereyi aç.
-
Babam pencereyi açtı, sakin ol oğlum. Sakın heyecanlanma.
-
Ben: Anne kendimi çok kötü hissediyorum, başımın arka tarafına doğru bir ağrı saplandı.
-
Annem: Oğlum birşeyin yok, şimdi acile gidecez.
-
Bu sefer bir yandan kafamın arkasını tutuyorum, bir yandan da kalbimi. Artık daha hızlı nefes alıp veriyordum.
-
Ben: Anne birşey olacak mı bana? Anne korkuyorum.
-
Annem ağlamaya başladı, babam da arabayı çok hızlı sürmeye başladı.
-
Acile doğru hızlı hızlı girdik, kapı da hemşire olması büyük ihtimal. Neyi var diye sordu. Bizimkiler de kalbi hızlı hızlı çarpıyor dedi. Oturttu beni hemşire tansiyonumu ölçtü, Tansiyonun çok yüksek değil, biraz bekleyebilir misin? dedi.

Ben de beklerim dedim ilk başta. Ama kalp çarpıntım daha da şiddetlenmeye başladı, artık göğüsüme bir ağrı girdi. Gözlerim kararmaya başlıyordu, hemşireye söyledim. Ben bekleyemiyeceğim galiba, çok kötüyüm.

Hemşire hemen güvenliği çekti, içeri soktu beni. Annem de sinirlendi artık, çok yavaşsınız diye kızdı.

Rezervasyon

Goruyinmu kötü leylayi bu hancerle cocugun anasını gibti

Hancer zehirli çıktı ve öldüm beyler hikayeyi agnostik oldugun icjn cehennemden yazıyorum vip olmuşum (hikaye sardı)

Hemen doktor geldi, neyin var dedi.

Ben: Hocam kalbim çok hızlı çarpıyor, nefes alamıyorum. Kalbimi ağzımda hissediyorum resmen. Başımın arka tarafı çok ağrıyor, kusacam dedim.
-
Doktor yatırdı beni, steteskopla kalbimi dinliyordu. Hemen ateşimi ölçdürdü, anneme dönerek ateşi uçmuş dedi. Hemen bir personel EKG (ELEKTROKARDiYOGRAFi) alıp, aparatlarını bana taktı. göğsüme, bileklerime, bacaklarıma. Nabızımı grafiğini çıkaran bir cihaz. Doktor onu bekledi, grafiği görür görmez, beni az ileri bir hemşirenin yanına gönderdi. Bana sakın heyecan yapma dedi.
-
Artık dayanamıyordum, bayılacak gibi hissediyordum kendimi. Gözlerim kararıyor, önümden sürekli siyah şeyler geçiyordu. Hemşire mi artık bilmiyorum, ama kadın bir personel. Bana kolumdan damar yolu açtı, kan aldı hemen benden. Doktor bana iğne yapılmasını istedi. Hemşire diazem isimli bir iğneyi vurdu bana.

Sonra beni sedyeye yatırdı. Acilin 2. katına bir personel çıkardı beni. Acil hastalarının müşahede'de tutulduğu yer. Yani gözlem, eğer birşey olursa yine müdahale edilecek. Yukarı çıkarken, personel, anneme ağlama, çocuğu hasta pgibolojisine sokma. dedi. Bana da yukarı asonsörden çıkarırken, hızlı hızlı nefes almayı bırak. Heyecanlanıyorsun, sakinleş dedi.

Bana vurdukları iğne beni resmen uyuşturmuştu, haraket edemiyordum doğru düzgün. Tüm yüzüm vucudum karıncalanıyordu sanki. Kendimi hiç öylesine, aciz hissetmemiştim. Konuşamıyordum bile, ama kalp çarpıntılarım azalmıştı. Yine de normal atışlarına göre hızlıydı, beni de makineye kalp ritmini gösteren bir makineye bağladılar. Ekrandan kendi kalp atış hızımı görüyordum.

Artık uykum geliyordu, kendimi iğrenç hissediyordum. Midem iyice bulanmıştı, ve acayip susamıştım. Doğrulamadığım için, annem bana kapakla su vermişti.

hançer büyülü dıbına koyim

Rez pnp seri seri

Geliyorum yemek yiyim.

Haru amk çabuk ye yemeğini

Rezzz 34

bende insanım lan, açıkamaz mıyım amk

Rez hadi