sevgilimle nasıl başladık anlatıyorum

- uyuyalım mı dedi
- sabah gitmiş olmaycaksan eğer uyuyalım dedim
- gitmem dedi
benim yatağım tek kişilik oldugundan salondaki çekyatı açtım. Orda yattık.
sabah uyandığımda hiç bişey olmamış sanki herşey rüyaymış gibi kalktım.
cünkü derya yanımda yoktu. Gitmişti.. masanın üstünde ki mektuba rastladım.
bana giderken sadece bir mektup bırakıp gitmişti.
geçen o sarılmaların gülümsemelerin ardından, sadece bir mektup kalmıştı geriye..
mektubu açmamak için tutuyordum kendimi. bir elvedayı daha kaldırabilir miydim? bilmiyodum.
mektuba dokunmadan duşa girip soğuk bi duş yaptım. çıktım. bilgisayara geçtim.
mektubun orda olduğunu bildiğimden içim içimi yiyordu. yine gitmişti de,
bu sefer gittiğinde benden bir parçamı zütürmüştü. benden beni zütürmüştü.
dayanamadım açtım mektubu. "sevdiğim" diye başlıyordu;
"sevdiğim,

ilk kez senin yanına yatınca buldum, çocukluğumu.. babamın yanındaymışım gibi hissettim,
sen hep beni koruycakmışsın, hep bana sahip çıkıcakmışsın gibiydi.. sen çok güzeldin.
sen çok iyiydin. ben bu sefer seni unutmaya gidiyorum. attığım her adımda içimden seni
dökücem sokağa. ben içimden seni döktükce onlar seni bulucaklar.. onlar seni sevicekler..
onlar seninle olmak isticekler.. sende onlarla olursun.. ben senin mutlu halini görürsem,
senden daha mutlu olurum. ben seni sevdiğim kadar mutlu etseydim hiç bişey böyle olmazdı,
ne ben giderdim, ne sen kalırdın ardımda.. sende gidemezdin hem.. bırakmazdım seni
saklardım başkalarından kendimden bile saklardım yeri geldiğinde. özür dilerim ben sadece
dün gecelik senin kalabildim.. beni unutma demicem çünkü beni unutmanı istiyorum.
çünkü acı çekmeni istemiyorum. ben bu sefer seni unutmaya gidiyorum."

her satırında daha bi acıyla aktı gözyaşlarım. gözyaşlarım aktıkca daha bi kirlendi
yanaklarım.. ilk kez sevgiden kirletiyodum yanaklarımın bekaretini gözyaşlarım ile..
ben kimse için ağlamamıştım bu denli.. kimse beni üzmemişti. dünün önemi yok muydu?
okunan şiirlerin, söylenen sözlerin, dökülen gözyaşlarının? beni gibtir et amk. onların önemi
hiç mi yoktu? sanki her gitme dediğimde kulak zarında yankı yapıp git diye algılıyodu derya..
ve hep gidiyordu. koşup telefona sarıldım ve mesaj çektim
"bir şiir olsam, bir şarkı, bir nota, bir piyano ilgini çekseydim,
en azından her söylendiğinde aklından geçerdim.." herhangi bir cevap beklemedim.
çünkü ben cevap bekledikce o mesaj gelmiyordu. yine gelmedi zaten..
üstümdekilerden kurtulup yatağa uzandım.. onun yattığı yere yüzünkoylu uzandım.
dün geceden yatağa sinmiş kokusunu içime çektim. doya doya sarıldım saç tellerine..

Uyuyakalmışım. uyandığımda mutfaktan çınlama sesi geliyordu. gözlerimi hafif açıp
yalandan yere uyanma efekti verdim kendi kendime.
- uyandın mı öküzüm dedi içerden bir ses.
ince, kadifemsi ve okyanus gibi bir ses. yere savurduğum kıyafetlerimi giyip
cevap vermeden mutfağa yöneldim tabi ki deryaydı amk.
başka kimin sesini böyle tarif edicem
mutfak taşının üstüne oturmuş su içiyordu. yanına gittim
- mektup? dedim afallamış bi şekilde.
- evet sana bırakmıştım geri alabilir miyim dedi. yüzünde şirin bi gülümseme vardı
- bende senden kalbimi alabilir miyim bi zahmet dedim. sesimi yükselttim
- ne kızıyorsun ya şaka yaptık dedi
- kim kim? sen ve sevdiğini söylediğin çocuk mu? hala benimlesin, benim hayatımdasın. benle konuşuyosun. benim önümde duruyosun. ama gidiceğini söylüyorsun. ne yapmaya çalışıyorsun? dedim
- sevdiğim çocuk falan yok tugay dedi
- öyle demiyordun derya. dedim
- bak tugay taşıncağımızı biliyodum tamam mı beni unutmana yardımcı olmak istedim dedi.
vay amk. böyle yardım edilir mi. elini zütüme sokup kalbimi çıkarsan daha iyi.
- böyle mi yardım ediyosun? bidaha etme lütfen dedim.
- etmem dedi. yüzünü çevirdi. amk ya bi insan sürekli haksızken haklı olabilir mi
çenesinden tutup kendime çevirdim yüzünü. uzun uzun baktım. dayanamadım hücuma
kalktım dudaklarına. kalenin surlarını kolaylıkla aşıp, dudaklarını fethetti gönlüm..
saçlarımdan kavradı ayaklarını belime doladı. ne ben geri çekilebildim,
ne o geri çekti kendini. dudaklarında buldum kendimi... ayrıldığımızda gözlerini kaçırdı.
pişman oldugunu varsayarak özür dilerim dedim.
- ben öptüm seni dedi hafifden sırıttı
vay amk liseli aşkı yaşıyorduk
gözüm sehpanın üstünde duran poşete takıldı.
- bişey mi aldın dedim
- eveeet dedi heycanlı bi sesle. e yide uzatarak
- ne aldın dedim
- içeri geç süpriz dedi
ya dıbına koyim poşetten hiç anlaşılmıyor sanki fırından bişey aldığın
- tamam dedim
içeri geçmeden son bir kez daha asıldım dudaklarına.
- ya git dedi
sırıtarak içeri geçtim. yatağa attım kendimi
bir 10-15 dakika sonra tepe bindi kalk kalk diye. kalktım
kıymalı börek almış. beyler bayılırım amk şeyine ya. gitmiş almış canına yandığım
- oooo dedim
- ne sandın diyip güldü
- neden zahmet ettin dedim
- ne zahmeti ya dedi
tebessüm edip masaya geçtik. kahvaltının tadını bozmak için konuşmadım
ama aklımda birikmiş tonlarca soru vardı.