sevgilimle nasıl başladık anlatıyorum

vay amk soluksuz okuyorum sona geldım demek. benide benden aldın kendımden parca buldum amk bende prensesim derdim hergun mesaj atardım o gerı donmezdı aq sonra bıgun o erken davrandı gunaydın prensim dedi hayat çizgim o an dondu zaman akmaz oldu aq

@213 senin nickine gülmekten yazamıyorum amk

reserved

“Ateşi alın pet şişeyi yanına bırakın,
sonra petşişenin haline bakın,
kalbimi görüceksiniz ey okurseverler.”

size sayfalarca yazabilirim bu acının tarifini,
içten içe karım olucak dediginiz kadının sizi terk etmesi
hayata 0 dan başlayıp yetim öksüz kalmak gibi.
yiyecek yemek, içecek su bulamamak gibi.
ölmek gibi.
yaşıyamamak gibi.
yaşamanın nefes almakla olmadığını öğretti bana.
yaşayan birinin ölümü bu kadar arzulaması
evrenin dengesini bozucak şekilde, arzulaması..
inanın bana hiç iyi bişey değil beyler.
birini böyle sevmeyin.
hatta kimseyi sevmeyin amk.
ne bilim annenizi sevin,
babanızı sevin
gidin renkleri sevin
köpekleri sevin
çiçekleri böcekleri sevin
kitapları sigaraları sevin
plakları sevin
şarkıları sevin
ama bir insanı sevmeyin.
öldürüyor.

bumudur bittimi yani kızla o olaydan sonra yani

BiTTiMi BiTMEDi iSE DiĞERiNi UZUN YAZZZZZ

bu muydu amk

@all bitmedi beyler daha durun amk böyle gib gibi bırakır mıyım

@217 duygulu yazmış adam duygulandım bin :(

en azından sevgilin var amk biz seviyoruz da noluyo hala sap gibi dolaşıyoruz amk

hızlı yaz bin

Mayıs ayında 2 dostum vardı, emre ve sigara.
selcukla da pek konuşmuyorduk o ara
- 31 mayısa kadar gelirse gelir. Gelmezse, geldiğinde daha barışmıcam dedim. Emreye
- olum kız seni terk etmiş neden gelsin sen git dedi.
- yok o gelicek dedim.
günler birbirini kovalıyordu. Akrep ile yelkovan gibi.
saatler geçiyor, ama geçmiyordu.
emreyle de gelicek gelmiyecek tartışması yapıyorduk sürekli.
ağlıyordum beyler.
her gece ağlıyodum.
peki yanımda varmıydı tanrı? Yoktu.
gibtir et tanrıyı yanımda biri varmıydı? Yoktu.
büyümek kötüydü be panpalarım.
yalnız kalmaktı büyümek.
yiyecek aş bulamamaktı.
gidiceğin rotayı bilememekti.
günler birbirini kovalıyordu ama kimseden ses seda çıkmıyordu.
evde iyice yalnızlıkla savaşıyordum.
gece uyumadan illa bi posta ağlıyordum.
bazen azıp saatlerce ağladığım oluyordu.
kim biliyordu ağladığımı? Kimse.
dua etmedim hiç bi şekilde.
kimseden yardım da dilenmedim.
olum şu kıza mesaj atın demedim
kız napıyo bi sorun soruşturun demedim.
23 mayıs
bekledim beyler
kalbimi, acımı, yalnızlığımı yok sayıp bekledim.
intihar edicektim hatta.
kararlıydım amk.
24 mayıs
arada bir annemle konuşuyordum
annemi bulamayınca da deryayı hayal edip onunla konuşuyordum.
değişen tek şey takvimin yaprakları idi.
hayatım bi şekilde rutinleşmişti.
kalkıyodum. Sigara alıyodum. Bilgisayarın başında ölümü bekliyordum.
ölmediğim her gece ağlıyordum.
25 mayıs..
etrafa isim vermeden gelir mi gelmez mi diye sormaya başladım
gelir diyenler çıktı
gelmez diyenler çıktı
gelir diyenlerde hep bi umut aradım
“sana söyledi mi lan geliceğini” diye sordum.
“kim” cevabını alınca kaldım öylece. Boşverlere başvurdum.
zaman geçiyordu da, kime geçiyordu amk?
bana mı ona mı?

duygulandım bin bi türlü mutlu olamadın amk

Bi şekilde zamanı eritip son 5 güne girdik beyler.
27 mayısı gösteriyordu takvim artık
ben gittikce umutsuzluğa kapılıyordum fakat yapılabilicek hiç bişey yoktu.
ne mesaj atmaya cesaretim vardı,
ne atmamaya dayanıcak yüreğim.
kalbimde savaş vardı,
beynimde savaş vardı
pankreasımda bile savaş vardı amk
peki kim kazanıcaktı bu savaşı?
aşk mı?
ayrılık mı?
muamma idi.
herşey deryanın elindeydi.
Sanki derya tanrı gibiydi. ( burayı unutmayın )
nick6 da köle yazmakla olmuyordu bu işler beyler.
hakikaten duygularımın kölesi olmuştum.
duygularımda deryanın kölesi.
28 mayıs..
onsuz uyandığım ve uyanacağım günlere lanet ediyorum.
ne yatağa yatmak istiyordum uyumak için,
ne kalkmak istiyordum.
tanrıya bile bela okuyordum.
al canımı da kurtulayım diyordum.
böyle bi acının tarifi yok.
bileklerimi kestim.
gittim kavgalarda bilerek dövüldüm.
hiç bi fiziksel acı geçiremedi bu acıyı.
ben tanrının üvey çocuklarındandım.
29 mayıs…
biraz daha kapalıydı gün.
biraz daha pislikti etraf.
istanbul yalnız bi şehirdi artık.
bende yalnız bi adamdım.
kabullenmiştim artık gelmiyceğini.
ama yinede sağa sola soruyordum gelir mi acaba diye
gelir diyenlerde yine umutlanıyordum,
gelmez diyenlere kadar.
ölüyodum beyler.
tyler nortona döndüm amk.
“her sabah yeniden doğup her gece yeniden ölüyordum.”

duygulandım panpa

aynen panpa çok edebiyata bağladın hem sana hem bize yazık direk tarihlere baktım 31 yazıyormu diye yoksa okumadım bile tayfan var zaten eski izleyicilerı bıktırma :D

30 mayısa gözlerimi açtım.
bu sefer gözlerimi umutsuzca açmıştım.
yalnızdım bundan sonra,
ne bi tutulur yerim,
ne bir yerim
ne bir yurdum vardı.
kendimden etmişti beni.
beni benden edip ortalığa atmıştı bir bin gibi.
yüzümü yıkayıp telefona baktım yine aynı umutsuzlukla.
tanımadığım bi numaradan mesaj vardı.
“ben derya” ile başlıyordu.
devdıbını okumama gerek bile yoktu diye düşünürken
beynim error verdi.
ya tamamen ayrılmak istiyorsa, bekleme gelmicem dediyse.
kombo ayrılık çekip gibip atarsa yüreğimi?
ama öyle değildi.
“ben derya, size gelebilir miyim?” yazıyordu.
beyler size yemin ediyorum hava durdum.
uçtum amk.
“gelebilirsin.” Yazdım.
cevap alamadım. Yaklaşık yarım saat sonra mesaj geldi.
“derya eve gitti. Yarın tekrar gelir. O zaman mesaj attığını söylerim ben arkadaşı.”
“ok” yazıp yolladım.
vay dıbına koyim 31 mayısı halatla çekiyodum artık

@edebiyata girme diyen panpalarım. o acının tarifini kolay yoldan yapın kolay değil amk beynim gibildi zaten

laa beyler şimdi ben çok entry giriyom sağa sola reservedlesem başlığı kaybederim bi şuku verinde kaybetmeyım amk zaten hiç şuuku alamıyom asla kaybetmem başlığı

çabuk çek panpa