sevgilimle nasıl başladık anlatıyorum

*- gidicek misin dedim kafamı öne eğerek.
- bilmiyorum diyerek yanıtladı sorumu.
bilmiyorumun içinde gitmeme ihtimali de vardı fakat
gitme ihtimali de vardı. Ben gitme ihtimalini kaldıramazdım bundan sonra.
televizyonda yılbaşına özel konserleri izledik. Cips mips cerez merez hazırladı
derya. O kola içti ben içkiyle kutladım yeni yılı. Bana her bakışında
“hala içiyor musun?” “bırak şu elindekini” der gibi baktı. Ya da ben öyle
baktığını farz ettim. Arada bir birbirmize bakıp sıcak tebessümler ettik
saat 23:58 e girince gülümser bi yüz ile bana döndü
- bu sefer de sarılsak mı yıla nasıl girersen öyle devam edermiş dedi.
- geçen sene de sarılmıştık. Uydurma onlar dedim
- istemiyorsan sarılmayız tamam dedi önüne döndü
ben bu kız milletini anlamıyorum amk. Sen önce başkasını sevdiğini söyle
sonra benim rüyalarıma gir, istanbuldan taşın, sonra bigün mail at, geliceğini söyle,
beni umutlandır, seni seviyorum dediğimde bende seni de, gel buraya sarılalım mı de,
ben sana laf sokmaya çalışim, sen bana trip at. Bu mudur doğanın kanunu amk
- sana bi hediyem var dedim
- nedir dedi
- bu yılbaşına sarılarak girersek gösteririm dedim
- gösterme o zaman dedi.
- tamam dedim
- tamam tamam göster dedi
- önce sarılarak giricez dedim.
- tamam dedi uff la pufla son on saniye sayılırken karşıma geçti
bir 5 saniye göz göze bakıştık. Ne o seni seviyorum dedi ne ben diyebildim
ama ben onun gözlerinden anlayabiliyodum beni sevdiğini.
o kadar derindi ki bakışları, o kadar uçsuz bucaksız.. kayboluyodu gözlerinde
insan. Kayboluyordu ve .. bir daha bulunmak istemiyordu.
kollarımı açtım 2 yana, hafif öne geldi sırtıma koydu ellerini
belinden kavrayıp kendime doğru çektim onu.. yanağını göğsümün sağ kısmına
yerleştirdi. Geri sayım bittiğinde bile biz sarılıyorduk. Geçen ayların özlemini
attık.. bedeni bana tanrı tarafından verilen en büyük gezegendi.
gezemediğim için bitiremediğim.. sonunda ayrılık hamlesini yapan yine o oldu.
- hediyemi isterim dedi.
- tamam bekle burada dedim
odama gidip kapıyı kapattım. Ardından kitledim gelmesin diye.
kalan sayfaları yırttım. 1 tane sayfa bıraktım. Ona da
“sen bana sarılınca ben ölmem ki” yazdım ve 01.01.2012 00:00 yazdım altına.
kapıyı açtım kitabı zütürdüm.
- o ne dedi.
- bu sana çok uzun zaman önce vermek istediğim bişey dedim.
- ne ki o dedi
- bu benim hayatım. Bundan sonra sende kalsın dedim.
- alamam ben bunu dedi.
- ben almanı istiyorum dedim
- ne oldugunu bilmiyorum tugay dedi.
- ben sana gösteririm dedim
- nasıl dedi
- geç karşıma otur dedim.
geçti oturdu karşıma. Bende oturdum koltuğa. ilk sayfadan itibaren okumaya başladım.
yaklaşık saat 2.30 gibi bitti. Hiç kıpırdamadan iki bucuk saat beni dinledi.
bazı yerlerinde ağlıyıp, bazı yerlerinde gülümsemesiyle ağlamasını bastırıyordu.
en sonunda “sen bana sarıldığında, ben ölmem ki” yazdığımı daha bir vurgun okudum.
onu okudukdan sonra boynuma sarıldı. Bende ona sarıldım.
- bu sefer gitme lütfen dedim.
- bilmiyorum dedi.
- yanımda kalsan? Benimle kalsan? Aynı evde yaşasak.. gitmesen hiç bi yere? Dedim
- bilmiyorum dedi
- söz ne istersen onu yaparım. Sigarayı bırakırım alkolü bırakırım. Dedim
- bilmiyorum dedi
gözlerimden akan yaş yanaklarımda vals yapmaya başladı. Bende daha çok
üstüne gitmemek adına öylece sarılarak kaldım.
- uyuyalım mı dedi
- sabah gitmiş olmaycaksan eğer uyuyalım dedim
- gitmem dedi
benim yatağım tek kişilik oldugundan salondaki çekyatı açtım. Orda yattık.
sabah uyandığımda hiç bişey olmamış sanki herşey rüyaymış gibi kalktım.
cünkü derya yanımda yoktu. Gitmişti.. masanın üstünde ki mektuba rastladım.
bana giderken sadece bir mektup bırakıp gitmişti.
geçen o sarılmaların gülümsemelerin ardından, sadece bir mektup kalmıştı geriye..