Evet beyler, sevgilimle ilk buluşmamızdı. Aslında daha erken buluşacaktık fakat her buluşmak için gün belirlediğimizde o gün şiddetli bir yağmur yağıyordu. Sonunda anlaştığımız gün güneş açmıştı. Kabataş sahilinde buluşacaktık. Atladım otobüse, geçtim en arkaya kızla mesajlaşmaya başladım.

Buluşunca napıcağımızı falan konuşuyorduk telefonda, ilk önce bir kafeye otururuz sonrasında ise Taksime çıkar film izleriz diye anlaşmıştık. Kabataşa geldim, idoların orada bekliyorum kızın gelmesini. Beklerken sigaramın bittiğini fark edip benzinlikten sigara aldım(Kız sigarayı bıraktım sanıyordu) Tekrar geçtim buluşma noktasına beklemeye başladım. Arkamdan sisatankovboy hani sen sigarayı bırakmıştın diye bir ses geldi.

Beyler bu kadar erken gelmesini beklemiyordum o yüzden bir cuara yakmıştım. Arkamı döndüm ve aman tanrim didim. Böyle bir güzellik yok, istem dışı elimdeki sigara yere düştü hiç bir şey diyemedim. Kız yalan söylediğim için çok kızmıştı hatta biran gitmek istemişti. Gitmesine engel olmuştum ve sahilde yürümeye başladık, ayak üstü sohbet ediyoruz. Sonunda ufak bir kafe bulup oturduk. Ben heyacanımdan ötürü pek fazla konuşmıyordum fakat kız beni konuşturmakta kararlıydı. Tekrardan sigara mevzusuna değindi ve hiç düşünmeden paketi kırıp atmıştım. Aşık olmuştum ben beyler bunu kalbimde hissedebiliyordum.

istiklalli bilirsiniz dövmeci kaynıyor, benimde hep içimde dövme yaptırmak vardı. Kafama esti kıza dövme yaptıralımmı dedim. Bir tereddütte kaldı, hemen dönüp merak etme ikimizde istediği dövmeyi yaptıracak, ismimizi falan yazdırmayacaz. dedim ve biraz ısrardan sonra kabul etti. Girdik bir dövmeciye, ben göğsüme Atatürk'ün imzasını yaptırdım, o ise koluna Atatürk'ün imzasını yaptırmıştı. Dövmeler yapılırken hep el ele tutuştuk. Tabi film falan yalan oldu, saat geç olmuştu. Kızı taksiyle evine bıraktım. Sonrasında bende eve geçtim, yatağa uzanıp hayallere daldım.

Taksime çıkmaya karar verdik, hesabı ödedim ve yola koyulduk. Kıza dolmuşamı binelim yürüyelimmi diye sordum. Yürüme kararı aldık. Beşiktaşo stadının yanındaki yokuştan yürümeye başladık kolkola. istiklal caddesine ulaştığımızda birden yağmur başladı, birbirmize bakarak güldük falan. Ben dönüp kaderimiz yağmurda buluşmakmış yürümeye devam dedim. Bu cümledin sonunda elimi tuttu ve sarıldı. Sırıl sıklam olmuştuk, dışardan nasıl gözüktüğümüzü bilmem fakat o an yaşadığım şey aynı filmlerdeki gibiydi.

Eee biz napalım yarrağam hava mı atıyosun sen şimdi

pREZervatif

10-15 dakika sonra kız mesaj atmıştı eve gittin mi? diye. ilk defa beni merak eden birisi girmişti hayatıma. O mesajın üstüne biraz daha konuşup uyudum. Gel zaman git zaman, buluştuk, eğlendik, üzüldük, kavga ettik fakat hiç ayrılmamıştık taki bir huur çocuğu aramıza girene kadar. Okuldan bir arkadaşı hep bizi ayırmak için uğraşıyormuş, çocuğu bir kere gördüm. ikinci görüşümde de zaten kızla ayrılmıştık ve ben çocuğun anasını gibmiştim. Kıza hep yalan yanlış şeyler söylemiş hakkımda sanki beni daha önceden tanıyormuş gibi. Kızın bana güvenmediğini anladım bu şekilde ve güvenin olmadığüı yerde sevgide olmaz. Belki sonradan girip okuyanlar olur diye devam ettim. Siz siz olun hayaller aleminde yaşayıp sadece kıza odaklanmayın, biraz paranoyak olun. Kızın çevresiylede mümkün olduğunca iletişimini kesin.

Ayrıca şuan kızın kuzeniyle çıkıyorum beyler gün intikam günüdür. Kuzeniyle 2 aydır konuşmuyolar benim yüzümden. Aile içi faciyaya neden olup gibtir olup gidicem.

Up up up

Senin dıbına koyayım aptal huur çocu