2 haftadır beraber olduğum bi çocuk vardı beyler.

Bununla dün buluşup şehrimizin en nezih cafesine gidip kahvaltı yapıyorduk. Zaten ben sabah bi antilop kemirmiştim o yüzden fazla yemedim. Neyse kahvaltımız bitti çay sigara faslına geçmiştik. Sohbet muhabbet derken ben kendimi tutamadım sabah yediğim antiloptan olacak ki zoooorrttt diye bi ses çıkardım. Bu bi etrafına baktı 'Kim o ya' falan dedi.

Çok geçmeden bi kez daha zoooorrttt diye saldım o arada da ayağım masaya çarptı masa sallandı bu binde deprem oluyor sandı heralde masanın altına girdi.

Sonra masanın altından büyük bi hızla ağzı yüzü buruşmuş bi şekilde çıkıp yerine oturdu. Osurduğumu anlamıştı. Ona osurmak denmez de . Ben baya utanmıştım. Buna bakarak masum bi şekilde 'Aşkım pırt yaptım. Özür dilerim' dedim..

Bu bi gülümsedi yüzümü şefkatle avuclarının arasına alıp gözlerime uzun uzun baktı.

Ardından ağzından hayatımı karartan o kelimeler döküldü.

'Senin ben ananı gibeyim oruspu çocuğuuuuu. zütünle 9.senfoni orkestrasını sundun. Senin yüzünden radyoaktif enerjiye mağdur kaldım. Sağ gözüm görmüyor artık' diyerek bana kafayı bi gömdü. Orda nevrim döndü zaten.

Bu binde ceketini yüzüne salarak orayı terk etti. Hesabıda bana kitledi oruspu evladı.

Az önce şarkı yollamış bana Haluk Leventten 'içimde ölen biri var' niye yolladığını başta anlamadım altına da 'seni anlatıyor bu şarkı yazmış' tabi yaptığının yanlış olduğunu anladı onu affetmem için yaptığını anladım ama biraz burnunu sürtcem sizce napmalıyım panpalar.

Edit: Burnunu sürtcem dedimde binde burun diye bişey kalmamış