0
maalesef beyler ayar vermedim. sevgilim de yok zaten. sevdiğim oldu belki ama sevgilim olmadı. çünkü beni seven kimse olmadı...
hoşlanmaydı belki de eski duygularım. ardından ağlanacak derecede değildi belki de hercai hevesimde duyduklarım.
ama şimdi öyle değil.
derin bir yara var yüreğimde.
anılara karışmış gözyaşlarının denizinde yüzen bir gemiydi yüreğim...
kalbim ilk defa bu kadar kırıldı.
belki de diyeceksiniz şimdi "doktor olacaksın amk am üstünde züt gibeceksin neyin davası bu?"
ama hayır sevişmek değil isteğim. sadece sevilmek...
bırakıp gidişinin ardından ben de göçecektim öbür dünyaya ama olmadı. kurtardı meslektaşlar beni. hepsinin de dıbına koyim.
bir yanım unutmamı istiyor. arkamda acılı , yas tutan bir aile bırakmamamı söylüyor.
bir yanımsa ya onla birlikte olmayı ya da onsuz bir hiç olmayı tercih ediyor.
ne yapmam gerektiğini biliyorum aslında. kalbime gömüp devam etmek istiyorum. sağ yanımı dinlemem gerektiğini düşünüyorum.
belki de artık kimseyi sevemeyeceğim. hatta yüzlerine bakınca o gelecek aklıma ve içim burkulacak. ama razıyım ben mutlu olamasam da etrafımdakiler mutlu olsun istiyorum. doktor bir evlat yetiştirdim diye ailem mutlu olsun istiyorum.
arkadaşlarımın, sevdiklerini güvenle emanet edebilecekleri bir dostlarının bulunduğunu bilmelerini istiyorum bu şekilde.
ben mutlu değilim belki ama mutlu edebildiğim ve edebileceğim insanların bulunduğunu görmek, hayata tutunmama yardımcı oluyor.
evet benim, o ezik insan... artık birşeyleri değiştirmem gerektiğine inanıyorum..
