sevgilime hediye alacak param yok

Hem sana hikayemden bir ufak kesit anlatayim, hem de konun uplanmis olsun..

lisedeyiz o yillar, ergeniz. bir sevgilim var, adi eylül.. cok seviyorum ama, 2 senelik iliskimiz var falan. ölüyorum sevgiden. derken bizim 3 is yeri birden o dönemki ekonomik kriz yüzünden tepetaklak olup batti. rahmetli peder bey de ticaret konusunda resmen yetenek düsmaniydi. bilen bilir, ticarette öyle cok insafli davranilmaz, yoksa yan basarsiniz picler. benden size tavsiye olsun, herkesin 10 liraya sattigi malin daha kalitelisini 3 liraya satmaya kalkarsaniz kimse gelip sizden almaz, killanir millet. her neyse; hediye mevzuuna geleyim...

günde 1 milyon para giriyor cebime o dönem, anca 1 ayran 1 de börek yapiyor okul kantininde. yaklagib 5 kmlik yolu bigibletle gidip geliyorken üstüne bir de bigibleti caldiriyorum ve hergün yürüyerek gidip gelmeye basliyorum. otobüse minibüse verecek param yok. (3 is yeri birden batinca aninda altimdaki arabadan oldum tabii ki. evet picler, en kralindan arabam bigibletim her takum vardi. )

hatunun dogum günü yaklasiyor, 25 gün vakit var. bir saat buldum, 24 liraya... dedim ben bu parayi cikartirim. cepte de 3110 cep telefonu var, bilenler bilir. eko dinamik bir alet diye reklamlari dönerdi ilk ciktiginda.. dedim ki satarim a.q. telefonu, saati alirim, yanina da dandik ikinci el bi bigiblet denklerim yürüme derdinden kurtulurum. tak satarsin amk. o zaman simdiki gibi 2. el piyasasi mi var. bulamadik tabii telefonu iteleyecek kimseyi.

basladim ac gezmeye, evden aldigim 1 milyon lirayi her sabah bi tak yiyip harcamayayim diye evin bodrumuna sakliyorum ve okula gidiyorum. kimseye de bi gibim caktirmiyorum, gülüp eglenmeye devam okulda ama karnim gurulduyor bir yandan. evet picler, 19. gün annem tuttu kolumdan, dedi sen 2 haftadir eridin bittin okulda birsey yemiyor musun nedir olay? anne ulan iste, o kadar derdin kosturmanin arasinda cözdü benim pgibolojiyi, dogum günü mü yaklasti diye sordu. vay be dedim, demek ki böyle birseymis. kac para lazim diye sordu, 5 milyon eksigim var dedim. yürü dedi gidiyoruz, gittik saati aldik, cikartti parayi tak diye koydu bizim valide.

bunca gibinti cekip sonunda hediyeyi aldim ya, gevrek gevrek gülüyorum bütün gün. abuk subuk paketledim de, o bicim keyfim yerinde. giyinip süslenip dogum gününe gittim. hediyesini verdim, aa cok begendim canim cicim bir öpücük kondurdu.

sonra ne mi oldu picler? ebesinin ami oldu, bir daha o saati kolunda hic görmedim... iste bu oldu amk. aradan 1 ay gecmeden sorunlar basladi derken bütün cabama ragmen ayriliga geldi is. sonradan cözüyorum olaylari, bizim isler bozulunca bizimki yeni arayislara giriyor vs vs. uzun hikaye isin o kismi. o olay bana ders oldu, o hediye de kendimi zorlayarak aldigim son hediye.. (ailem bunun disindadir, zaten hediye mediye almayiz birbirimize, ihtiyacimiz yoktur. ama bir ihtiyaci olana aile icinde canimizi veririz.) simdi cok sükür durumlar cok daha iyi, öyle zorlamiyoruz kendimizi.. zaten evlendik barklandik, ergen gibi hediye isi de kalmadi. yildönümü vs. olur -ki olmasa da olur- tutar iki tek cicek getiririm hanima, dünyanin en mutlu insani olur cikar. böyledir gercek sevgi, fakir veya zengin olmanizla alakali degildir. seven insanin zenginligi gönlündedir.

özet gec diyecek pekekentelere gelsin:

Özet: kari kiza hediye icin zütünüzü yirtmayin, yarin bir gün ayrilirsiniz ve cektiginiz cile kalir icinizde. gerisi yalan.

okumadim diyecek picler icin edit: zütünüze koyayim..