sevgilimden nasıl ayrıldığımı anlatıyorum

bence hala atıyonsun panpa bu yaşadıkların evren dışı

sayfa 3 reserved.bi cigara yakayım gelcem panpa

@92 belki de o yüzden seviyorumdur. zor olduğu için, ulaşamadığım için. bilmiyorum hafız. böyle gidecek gittiği yere kadar. sonrası toprak.

konuyu özet geçmek istiyorum tepede bulustuunuz sevgili oldunuz sonra kız senı orda terk etti sonra sen bileklerini kestiğin için deli oldun sonra sara oldun sonra bursaya (bu arada bende bursadanım dıbına korum ) sonra tekrar istanbul sonrada ney ak

24 hazirandan ekim ayına kadar her şey klişe devam ediyordu. her gece trt radyoyu açıp sabaha kadar türk sanat müziği dinleyerek şiirler yazıyordum. o gece telefonum çaldı arayanın o olduğunu biliyordum. zerre heyecan yapmadım. ve tekrar konuşmaya başladık. güzel gidiyordu, sanki o'nsuz geçen ayların hesabını saatlerden soruyordum. gece saat 2 den sabah 6 ya 7 ye kadar ergen liseliler gibi konuşuyorduk. umrumda değildi yine hiçbir şey. bir nebze olsun mutluydum.

@86 güldürme bin anlatıyorum işte.

ami gotu kaybetmissin kamil

15 20 gün konuşmaya devam ettik. ondan beklediğim hiçbir şey yoktu. sadece sesini duymak bile yetiyordu. bundan 9 gün önce, 1 kasım günü telefonda seni seviyorum dedi, ardından hoşçakal diyerek telefonu kapattı. hoşçakal demesi, veda etmekti. anlamıştım tekrar gittiğini.

ve yine bu haldeyim. saçım sakalım birbirine karıştı. fonda türk sanat müziği, ağzımda sigara, dilimde yien o. onu sayıklıyorum.

özet olarak anlattım binler. çok fazla detaya girip sıkmak istemedim. şimdi şiirleri ekliyorum inanmayan binler için.

(#24368902) bahsi geçen " akrep ile yelkovandık " şiiri ;

duvarlarımı sensizliğe boyadım bugün..
sensizlik kadar karanlık,
ve gülüşün kadar aydınlık..
sensizlikte kalıp, gülüşüne ağıtlar yaktım..
kalemimden kanlar damlıyor yine,
damarlarım ismini sayıklıyor..
saat yine sensizliğe vuruyor,
akrep beni, yelkovan ise seni gösteriyor..
tam 12'de buluşuyoruz..
saniyelerimizle el ele tutuşuyor,
dakikalarımız ile sarılıyoruz..
ve her geçen saniye ellerimiz ayrılıyor birbirinden..
her geçen saniye dökülüyor incilerimiz..
tek elimle on iki ye tutunup, gözyaşlarını siliyorum..
bileğim kesiliyor,
her bir damla tenime düşüp, cehennem ateşinde yakıyor..
ve, sensiz yine üşüyorum..

panpa herşey iyi hoş da kızın yaptığı da insanlık dışı amk, hayatın kaymış zaten amı zütü dağıtmışsın, sonra arıyo sabaha kadar muhabbet, seni seviyorum diyip gidiyo, yani tekrar yangına odunla gitmenin ne mantığı var anlamıyorumki amk

sözlük iyice aşıklar, yaralı kalpler köşesi oldu

(#24371010) bahsi geçen " eminönü serisi şiirlerimin bir kısmı "

inanmayan binleri züt etmek istemezdim ama oldu bir kere.

eminönü - 7

bir sen varsın aklımda, gözümde de gözyaşlarım,
kalemimin mürekkebi oldu bugün gözyaşların,
rüzgarlar estikçe yüzümde kuruyan bir kaç damla yaş ile,
elimde sensizlikten kalma bir soğukluk ve ben yine yalnızım.
bir çift göz var aklımda, yıldızları kıskandıran cinsten,
güneş bile kıskanıyor içten içten,
bir çift göz var aklımda, ama aslında yakın bana,
bir çift göz var yanımda ve ben yine yalnızım.
bir kalem var elimde,
bir kaç cümle yazıyor hemen ve seni koyuyor öznesine,
bazen ben oluyorum yanı başında, bazen aşk,
bazen aynı cümlede ikimiz birden ama ben yine yalnızım.
bir sen varsın satırlarımda, bir sen bir de aşkımız,
bir sen varsın yanımda, bir de göz yaşlarımız,
uzaklarda aktıkça kafama çekiç gibi inen gözyaşların,
bir de sen varsın aklımda, ama ben yine yalnızım.
hep sen varsın, her yerde sen ve her zaman sen,
gülüşümde sen varsın, ağlayışımda yine sen,
tek başıma oturduğum bu bank'ta, sen varsın yanımda,
hep sen varsın yanımda, ama aslında çok uzaklarda,
hep sen varsın ama, ben yine yalnızım.
gözyaşlarını silmeye yetişmiyor ellerim,
gözyaşların omzuma değil de yastığa düşüyorsa eğer,
sen orda ağlıyorsun, ben burda, ama ben yine yalnızım...

o bank..

-
eminönü - 3

zamanın nasıl geçtiği kimsenin umurunda değil..
sabahlar nasıl olur? akşamlar nasıl geçer?..
gözlerimin yaşındaydı gecelerin bitmek bilmezliği
bölük pörçük uykularda saklıydı sabahların gelmeksizliği;
zaman bir zamansızlıkta geçerdi de
yokluğunu ne doldururdu
anne, baba,dost.. yoktular hiçbirisi..
ağlamak acizliktir dediler,
çok aciz kaldım..
derdimi söylediğim ama içimi anlatamadığım..
buradaydı işte sol tarafımda, biraz daha aşağısında yürek bildiğim yerin..
insan nasılda akıp gelen selin karşısında duramazmış ya,
deli divane akıp duran, akarken ne varsa içinde sürükleyegelen,
selin hızı kesilince kendini suyun kenarında bulur ya insan,
her yeri yara bere beklerken kenarda,
zaman her şeyin ilacı derler;
yine söylerler..
gün olur, sonra hafta olur, zaman geçer
ay olur, sonra zaman geçerde belki yıl olur, dert olur..
halim ne yaman olur;
ahvalim perişan olur..
gün gelir müjde'm olur..

midem bulandi romantizimden aq

ya bi gibtir bu hikayelerde ki pasif ebeveynlere hastayım amk hep eyvallah çekiyolar. vay amk ne geniş aile

@1 sakin ol volkancığım.

@111 ne atması yarram. insan böyle bir şey yaşayamaz mı? her şey güllük gülistanlık mı olacak hayatta? giberim ergenliğinizi. kaybolun.

18 ay oldu ama hala doluyum. normalde de yazıyorum binler. gerek şiir, gerek deneme vesaire. bakmayın geyiğin dibine de vururum ama çok dertliyim aslında.

arada bi yazın da yaşadığınızı anlayayım başlıyorum.

10 haziran 2009 günü okul çıkışında durağa doğru gidiyordum. kızı önceden okulda görüyordum. hani böyle aşırı güzel diyebileceğim bir güzellikte değil ama çok tatlı. bi iki selamlaşmamız oluyordu arada. durağa gittim. otobüs beklemeye başladım. ilk otobüs geldi yeni sigara yakmıştım son sigaramdı beklerim dedim tekrar beklemeye koyuldum. sonra o geldi. yanyana duruyorduk pek konuşmadık. sınavlarını falan sordum. öyle muhabbet etmeye başladık derken otobüs geldi. benim otobüsüm değildi ama onunla muhabbet etmek çok hoşuma gidiyordu. onun otobüsüne binersem 15 dakika yol yürüyecektim eve kadar nolursa olsun amk deyip bindim otobüse.

cahit sıtkı tarancı'nın desem ki şiirini çok seviyordu. boğazın o rüzgarına rağmen gözlerinin içine bakarak bağıra bağıra okudum o şiiri. öyle bir kokusu vardı ki, ulan sanki cennetten çıkmaydı anasını satayım. sarılıp kokusunu içime çekiyordum iyice. bildiğin nirvanadaydım. o gün başbakan da bendim, tinerci çocukta. mutluydum, ötesi yoktu hiçbir şeyin.

boğaz turu bitti indik vapurdan. kapalı çarşıya doğru yürümeye başladık. bazılarınız bilir arka sokağında petshop vardır orada tavşanlara falan baktık. acayip severdi tavşanları. beyaz tüylü olanları.

ben 22 yasında ankara dıkmende oturan yakısıklı hafıfde uzun saçlı bırıyım ablam ıse benden 1 yas buyuk ben sokullu lısesı mezunyum o lıse bıraz canlıdır oraları bılen varsa ablamda benden bır donem ust sınıfdı ıste yanı cogu arkdasımız ortaktı... erkekden cok kız arkdasım vardı kıskanın ıbneler ablamın butun arkdasları ıle bende arkdasdım dolayısı ıle

karnın acıktı mı diye sordum bütün gün hayır dedi. param yoktu o zamanlar, hala yok. para harcamamı istemiyordu. ikna ettim eminönündeki büyük camiinin karşısındaki cafeye oturduk. birer tost bir de çay söyledik yemeye başladık. ben o gün mal olduğum için ketçapı kaşarı maşarı bulaştırdım her yanıma gülüp gülüp siliyordu. hani dalga geçer gibi değil de, sanki hoşuna gidiyordu öyle. daha sonra kalktık yürümeye başladık tekrar trene bindik. tren kalablıktı sarıp sarmaladım kapının orada durmaya başladık.