sevgilimden nasıl ayrıldığımı anlatıyorum

rezerve

gene gördün

taksime çıkarken ney sesi duydum. ney sesini çok severdi. karaköydeki müzikçiden bir tane ney aldım. bilen bilir ses çıkarmak zor iştir neyden. bank'a doğru gittim. neyi çıkardım malca üflemeye başladım. saçma sapan sesler çıkıyrodu ama hoşuma gidiyordu. kılıfına geri koydum, taksimde içeceğim biraları oradaki tekelden aldım ve tekrar bank'a geldim.

vapurlara bakıyordum. gökyüzünde bir kaç martı arıyordum. en sonunda kağıdımı ve kalemimi çıkardım.

eminönü serisi şiirlerimi yazmaya başladım. 9 tane şiirden oluşur, inanmayanlar için koyacağım bu şiirleri hikaye sonuna. son tren 23.45'teydi saat 12'yi çoktan geçmişti babamı aradım beni gelip almasını söyledim ve geldi. biraz daha oturduk ve dertleşmeye başladık. artık böyle gitmeyeceğini bir iş tutmam gerektiğini söyledi. düşününce mantıklıydı, ama yalnız kalınca o'ndan başka hiçbir şey ile uğraşamayacağımı anlıyordum.

vay dıbınakoyim .

konuyu özet geçmek istiyorum tepede bulustuunuz sevgili oldunuz sonra kız senı orda terk etti sonra sen bileklerini kestiğin için deli oldun sonra sara oldun sonra bursaya (bu arada bende bursadanım dıbına korum ) sonra tekrar istanbul sonrada ney ak

24 hazirandan ekim ayına kadar her şey klişe devam ediyordu. her gece trt radyoyu açıp sabaha kadar türk sanat müziği dinleyerek şiirler yazıyordum. o gece telefonum çaldı arayanın o olduğunu biliyordum. zerre heyecan yapmadım. ve tekrar konuşmaya başladık. güzel gidiyordu, sanki o'nsuz geçen ayların hesabını saatlerden soruyordum. gece saat 2 den sabah 6 ya 7 ye kadar ergen liseliler gibi konuşuyorduk. umrumda değildi yine hiçbir şey. bir nebze olsun mutluydum.

@86 güldürme bin anlatıyorum işte.

ami gotu kaybetmissin kamil

15 20 gün konuşmaya devam ettik. ondan beklediğim hiçbir şey yoktu. sadece sesini duymak bile yetiyordu. bundan 9 gün önce, 1 kasım günü telefonda seni seviyorum dedi, ardından hoşçakal diyerek telefonu kapattı. hoşçakal demesi, veda etmekti. anlamıştım tekrar gittiğini.

ve yine bu haldeyim. saçım sakalım birbirine karıştı. fonda türk sanat müziği, ağzımda sigara, dilimde yien o. onu sayıklıyorum.

özet olarak anlattım binler. çok fazla detaya girip sıkmak istemedim. şimdi şiirleri ekliyorum inanmayan binler için.

(#24368902) bahsi geçen " akrep ile yelkovandık " şiiri ;

duvarlarımı sensizliğe boyadım bugün..
sensizlik kadar karanlık,
ve gülüşün kadar aydınlık..
sensizlikte kalıp, gülüşüne ağıtlar yaktım..
kalemimden kanlar damlıyor yine,
damarlarım ismini sayıklıyor..
saat yine sensizliğe vuruyor,
akrep beni, yelkovan ise seni gösteriyor..
tam 12'de buluşuyoruz..
saniyelerimizle el ele tutuşuyor,
dakikalarımız ile sarılıyoruz..
ve her geçen saniye ellerimiz ayrılıyor birbirinden..
her geçen saniye dökülüyor incilerimiz..
tek elimle on iki ye tutunup, gözyaşlarını siliyorum..
bileğim kesiliyor,
her bir damla tenime düşüp, cehennem ateşinde yakıyor..
ve, sensiz yine üşüyorum..

panpa herşey iyi hoş da kızın yaptığı da insanlık dışı amk, hayatın kaymış zaten amı zütü dağıtmışsın, sonra arıyo sabaha kadar muhabbet, seni seviyorum diyip gidiyo, yani tekrar yangına odunla gitmenin ne mantığı var anlamıyorumki amk

sözlük iyice aşıklar, yaralı kalpler köşesi oldu

(#24371010) bahsi geçen " eminönü serisi şiirlerimin bir kısmı "

inanmayan binleri züt etmek istemezdim ama oldu bir kere.

eminönü - 7

bir sen varsın aklımda, gözümde de gözyaşlarım,
kalemimin mürekkebi oldu bugün gözyaşların,
rüzgarlar estikçe yüzümde kuruyan bir kaç damla yaş ile,
elimde sensizlikten kalma bir soğukluk ve ben yine yalnızım.
bir çift göz var aklımda, yıldızları kıskandıran cinsten,
güneş bile kıskanıyor içten içten,
bir çift göz var aklımda, ama aslında yakın bana,
bir çift göz var yanımda ve ben yine yalnızım.
bir kalem var elimde,
bir kaç cümle yazıyor hemen ve seni koyuyor öznesine,
bazen ben oluyorum yanı başında, bazen aşk,
bazen aynı cümlede ikimiz birden ama ben yine yalnızım.
bir sen varsın satırlarımda, bir sen bir de aşkımız,
bir sen varsın yanımda, bir de göz yaşlarımız,
uzaklarda aktıkça kafama çekiç gibi inen gözyaşların,
bir de sen varsın aklımda, ama ben yine yalnızım.
hep sen varsın, her yerde sen ve her zaman sen,
gülüşümde sen varsın, ağlayışımda yine sen,
tek başıma oturduğum bu bank'ta, sen varsın yanımda,
hep sen varsın yanımda, ama aslında çok uzaklarda,
hep sen varsın ama, ben yine yalnızım.
gözyaşlarını silmeye yetişmiyor ellerim,
gözyaşların omzuma değil de yastığa düşüyorsa eğer,
sen orda ağlıyorsun, ben burda, ama ben yine yalnızım...

o bank..

-
eminönü - 3

zamanın nasıl geçtiği kimsenin umurunda değil..
sabahlar nasıl olur? akşamlar nasıl geçer?..
gözlerimin yaşındaydı gecelerin bitmek bilmezliği
bölük pörçük uykularda saklıydı sabahların gelmeksizliği;
zaman bir zamansızlıkta geçerdi de
yokluğunu ne doldururdu
anne, baba,dost.. yoktular hiçbirisi..
ağlamak acizliktir dediler,
çok aciz kaldım..
derdimi söylediğim ama içimi anlatamadığım..
buradaydı işte sol tarafımda, biraz daha aşağısında yürek bildiğim yerin..
insan nasılda akıp gelen selin karşısında duramazmış ya,
deli divane akıp duran, akarken ne varsa içinde sürükleyegelen,
selin hızı kesilince kendini suyun kenarında bulur ya insan,
her yeri yara bere beklerken kenarda,
zaman her şeyin ilacı derler;
yine söylerler..
gün olur, sonra hafta olur, zaman geçer
ay olur, sonra zaman geçerde belki yıl olur, dert olur..
halim ne yaman olur;
ahvalim perişan olur..
gün gelir müjde'm olur..

midem bulandi romantizimden aq

ya bi gibtir bu hikayelerde ki pasif ebeveynlere hastayım amk hep eyvallah çekiyolar. vay amk ne geniş aile

@1 sakin ol volkancığım.

@92 belki de o yüzden seviyorumdur. zor olduğu için, ulaşamadığım için. bilmiyorum hafız. böyle gidecek gittiği yere kadar. sonrası toprak.

sayfa 3 reserved.bi cigara yakayım gelcem panpa

kardeşimsin