Çok seviyodum be panpalar birgün gider diye cok korkuyodum o yüzden onu cok sevdiğimi hiç bir zaman söylemedim çünkü beni bırakmasından korkuyodum cok korkuyodum .Zaten canım acıyordu zaten su gibtigimin hayatından tat almıyordum onun hayatıma gelişiyle yeniden canlanmıştım yeniden kara kışım yaza dönmüştü ,Güneşim açıp çiçeklerim yeşermişti ama gitti işte bıraktı ben cok severken çaresizliklere tekrar attı lan.Ben canımı verecek kadar severken şimdi bir başkası koklayacak bir başkası dokunacak lan benim dokunmaya kıyamadıgım tenine yabancı eller deyecek.Ben nasıl unutacam şimdi yoklugunu nasıl kabullencem beyler benim burda dünyam kararmışken o ya gülüyosa adaletmi bu beyler ?Daha kaç kişi gidecek böle daha kaç can yanacak daha kaç gözyaşı dinmeden inecek.
Hayatım söndü lan ben bu kadar cok severken bırakıp gitmesi o kadar cöktürdüki saatlerdir dışarıya bakıp aglıyorum mk ? Hangi çare derdime derman olacak. Birşeyler önerin be panpalar canım cok sıkkın kalbim daralıyo nefes alamıyorum. Nasıl unutabilrim dışarı cıkıp hava alamyacak kadar aciz hale geldim . 14 şubatta ona hediye almıştım biran önce 14 şubat gelsinde ona hediyesini vereyim diye ama bakıp bakıp aglıyorum lan .Ben onun cok sevdiği hırkadan almıştım ne yapcam şimdi bunu kim giyecek bunu ondan kalan son hatıraysa onu yakar sessizliğimle ölüme kapanırım.
Beyler tüm içimi buraya döktüm bir yerde hata yapmışsam affedin .