sevgilim yüzünden kendime güvenim kalmadı

panpalar 14 ay önce kendine hayli güvenen, çok konuda az da olsa muhabbet edebilecek kadar birikimi olduğuna inanan,dik yürüyen biriydim.o günlerde belki bu güvenimin de etkisiyle bir süredir hoşlandığım kızın dikkatini çekmeyi başarmıştım. kız da benim tersim olarak gayet sessiz, sıkılgan biriydi. fakat gözlemlediğim kadarıyla kendi arkadaş ortamında farklı biri oluyor, kahkahalar atabiliyor ya da erkek arkadaşlarının elini tutabiliyordu. işin tuhafı kızın ailesi de hayli serbestti.

zamanla sevgilimin bu hallerinden rahatsız olup konuyu ona açmaya karar verdim. kısa bir denemeden sonra kız da klagib olarak sen yokken onlar vardı savunmasına geçti. aşkımın büyüklüğünü iyi bildiği için, bence bunu suistimal ederek, sınırlarımı her gün daha çok zorladı.ne zaman yapma diyecek olsam,"hiç başlama şikayete, kapat çeneni. güven yoksa bu ilişki yürümez, uzamadan bitirelim."gibi restler çekmeye başladı. esasında birçoğunu onu çok sevdiğimi bildiği için özellikle söylediğinden eminim. fakat işin doğrusu bu fırçalar sonrasındaki sessiz tavrım, kızın bana olan azıcık saygısını da yitirmesine yol açtı.

ilişkimizde uyguladığı çifte standartlardan yakındığım zamanlarda ise "ben kızım,sen erkeksin. benim için fedakarlık yaptığını göreyim ki yanında kalmaya devam edeyim. yoksa bu işi uzatmanın anlamı yok."dedi. hatta bir gün kendisinden hoşlandığını alenen dillendiren bir arkadaşının beni, kıza olan saygılı tutumumdan(!)ötürü tebrik ettiğini iletecek kadar ileri gitti.bu yaşadıklarım kendime olan güvenimi hepten yitirmeme neden oldu.bir arkadaşım bu konu hakkında "o kız hiçbir zaman senin olmadı.sen hep onun için mücadele ettin, seni bırakmasından korkuyorsun ama o gitmiş bile. sadece söylemeyi şu an çıkarlarına uygun görmüyor."dedi.

arkadaşımın sözlerini benden duyan sevgilim,"o ne bilir ki.onun lafına bakacaksan bu ilişki bitmiştir.yol yakınken bitsin."diye söylendi. uzun bir özür konuşması yaptıktan sonra yine onu çok sevdiğimden bahsettim.ona olan sevgim bana her gün yaşam sevinci verirken, benliğimden de büyük parçalar zütürüyor.bu aşk, belki büyüklüğünden belki kişisinden ötürü hastalık gibi. yine de onu kaybetmek hayatta en korktuğum şey. sizce ne yapmalıyım?