2 haftadır beraber olduğum bi kız vardı beyler.
Bununla dün buluşup şehrimizin en nezih cafesine gidip kahvaltı yapıyorduk. Neyse kahvaltımız bitti, çay sigara faslına geçmiştik. Sohbet muhabbet derken bi anda bi ses geldi, biri seslendi bana sandım. Sağa sola bakarak 'Kim o ya' falan diyordum.

Çok geçmeden bi ses daha geldi, oturduğumuz masa hafif sallandı, deprem oluyor şüphesiyle hemen masanın altına girdim..

Girmez olaydım aq.. Ne depremi ne sesi. Benim hatun bildiğin ossurmuş.
Masanın altı kokudan, Buharlaşmış.
Ya böyle bir koku yok. Benim hatun evden çıkmadan bir antilop kemirmiş belli yani. Bu kokunun katiyen başka bir açıklaması olamaz.

Masanın altından büyük bir hızla çıkıp yerime oturdum. Kız baya utanmıştı.. Bana bakarak masum bir şekilde 'Aşkım pırt yaptım özürdilerim' dedi..

Gülümsedim, Yüzünü şefkatle avuçlarımın arasına aldım. Gözlerine baktım uzun uzun ..

'Senin ben ananı gibim huur çocuğuuu, zütünle 9. Senfoni orkestrasını sundun, senin yüzünden radyoaktif enerjiye mağdur kaldım, sağ gözüm görmüyor artık' diyerek buna kafayı bi Gömdüm. Nevri döndü kevaşenin.
Ceketimi yüzüme sararak orayı terkettim. Cafeden çıkıp içime temiz havayı çekerek kendime geldim.

Az önce şarkı yolladım ona Haluk Levent'ten 'içimde ölen biri var'

Altına da 'seni anlatıyor bu şarkı' yazdım. Pişman değilim.