sevgilim burs veren adamla yatmış beyler

panpalar,17 aydır birlikte olduğum sevgilim bir süre fotomodellik yapmıştı. kayıtlı olduğu ajansın başındaki kadını sevmesem de,kızın suyuna gittiği için sevgilim onu her zaman ablası gibi gördü. fakat bu tip kadınlar genelde özgür ruhlu olduklarından benim hakkımda bel bağlama, kendini kaptırma şeklinde konuştuğundan da eminim. kız bazı maddi sıkıntılar yaşayınca kadın,"uzatmalı sevgilisinin"benim kıza burs verebileceğini söylemiş.

böyle kadının sevgilisinin ne olabileceğini az çok tahmin etsem de,sevgilim mutlu olduğu için sesimi çıkarmadım.ilk aylar bursu düzenli olarak aldıysa da sonradan,"bir akşam yemeği yesek, seni hiç tanımıyorum. meltem ablan da gelir"gibisinden bir teklifle üçü yemeğe çıktılar. akabinde sevgilimin doğum gününde 600 tl lik bir saat ve devasa bir pasta geldi.ben filmin kopacağını anlayıp tırsmaya başladım, haliyle kız da şaşırdı.

not : ben adamdan burs almasını ilk zamanlar istemediysem de sevgilimin annesi istemiyorsa o versin bursunu görüşme şeklinde bana belden aşağı bir vuruş yapmıştı ben de gururum kırıldığı için susmuştum

kızlar paradan, güçten hoşlanır.bu görüşmelerden birinde sanırım boynuzu yemişim. kız ne kadar kibar anlatmaya çalıştıysa da kalbim çok kırıldı.bir buçuk yılda adam kıza toplamda (çoğu burs yani nakit ki bu, benim bildiğim) 4000 tl kadar harcama yaptı. kız da kendini görüşmek durumunda hissetmiş. böyle olması elbette gerekmezdi ama ortamın ve alkolün etkisiyle olmuş bir şeyler.

sevgilim yaptığından çok pişman. bunu ben de görebiliyorum buluştuğumuzda çok ağladı. ayrıca "ben sana böyle bir şeyi itiraf etmesem, haberin olmazdı. karaktersiz bir kız olsam hem onu, hem seni idare de edebilirim ama ben her zaman dürüst oldum. şimdi de sana bunu itiraf ediyorum." dedi. göğsüm alevlendi, sırtımdan belime doğru kaynar nehirler aktı sanki, gözlerim daldı, kolum hissizleşti. kötü bir rüyada gibiydim ama sakin bir şekilde kalkmayı başarabildim.

çok sevdiğim amcamla konuyu konuşmaya gittim. " bak oğlum, kız üzgün olabilir ama sana yapabileceği en büyük saygısızlığı yapmış. bunu affedersen mantıken yaptığı her şeyi bir şekilde affetmek zorunda kalacaksın. her insan ikinci şansı hak eder. fakat bence bu ikinci şans da çabuk tüketilir. hem o adamın kızın peşini bırakacağı da ne malum? bana sorarsan yolları ayır ama kızı çok sevdiğini de biliyorum. o yüzden ne yaparsan yap ama kararını kendin ver ki, üzüldüğünde bir başkasını suçlama." dedi.

sevgilim, hayatımın anlamı dediğim kız beni aldattı. bana hiç olmaz zannederdim ama şimdi de çok üzgün. benim için ağlayıp duruyor ve ikide bir arıyor. beni bir daha üzmeyeceğine, bir dediğimi iki etmeyeceğine, her şeyin güzel olacağına sözler veriyor. onu uzaktan seven başkaları olduğunu da biliyorum." ben en azından onun sevgilisiyim." diyorum. sonra da "sen bu kadar çaresiz değilsin." diyorum kendime.

sizce ne yapmalıyım?