sevgilim buralardaysan duy seniiiiiii

çok sevdimmmmm ben :( bundan sonra her inciye girdiğimde entrylerine bakıp sadece özledim seni diyebileceğim, saçmasapan entrylerine kızıp, trip atamayacağım. olsun yine de seninle geçirdiğim her gün çok güzeldi

seni ilk gördüğümde ne kadar bin bi havası var ama böyle birisi değil demiştim, yanılmadım da,zamanla alıştım her şeye, aşırı sevgine ve aşırı nefretine...

herşeyin aşırısı vardı sende, belki de buydu seni böyle özel yapan,her duygun bu kadar anlamlı ve yıkıp yakıcıydı...

sonumuzun olmadığını bilerek başlamıştık ve hep bunun kaygısını taşıdık, yaşanmışlıklar değil yaşanmamışlıklar bizi üzebilirdi, fakat şimdi yaşanamayacaklr da eklendi..

herşeyin yarım kalması bazı zamanlarda güzeldi, çünkü sonuna kadar yaşanmış, örselenmiş,bazen bide vurmuş bazen sevginin zirvesine çıkmış tutkulu aşlardan eser kalmazmış çünkü bilinirmiş ki herşey kıyasına yaşanmış,bir savaş meydanında geriye kalan sadece toz, duman,ölü bedenler, ölmek üzere sırasını bekleyen ruhlarmış,biz ise yarıda bıraktık ,öylece, ortada en güzel yerinde,en sevdigimiz bir dizide reklam arasına girdik, reklamın bitmesini beklerken belki de unutup başka bi kanalda bulacağız kendimizi, hayat böyle sevgilim...

ne aşklar yaşandı,ne sevgiler tüketildi,ne gururlar incitildi,ama hiçbirisi birine olan gerçek sevginin yerini alamadı...

Bazen acı dinmez bazen de yağmur
Sevgilim gülümse her şey unutulur
Suskunuz bu akşam üstü
Hasrete yanmışız neylersin

Bir gün bu mahzun sevdadan geriye
Kalırsa sadece o hüzün kalır
Sen de anladın ki yapa-yalnızız
Buluşmamız yasak
Görüşmemiz uzak
Devrilmiş kadehler gibi dönüyor başımız
Neylersin

incinmiş bir sesi vardır yağmurun
Yanaklarına vurduğunda hissedersin
Ve bir veda sözcüğü saçlarına
Titreyen bir öpücükle dokunduğunda
Bu anı dondurmaya yetmez nefesin
Bir film sahnesi gibi
Akar gider ayrılık
Neylersin

Biz zaten hiçbir romanda
Kendi hayatımıza rastlamadık
Bütün şarkılar bizi yanlış anlatmıştı
Ve bütün bulmacalar yarım bırakılmıştı
Tenha sokaklarda üşüyüp durdu sırtımız
Oysa tuttuğumuz balıkları bile
Yeniden denize bağışlamıştık
Biz hayata dair
Hiçbir yanlış yapmamıştık

Biz bu sonucu haketmedik
Hayır etmedik
Ömrümüz bu talana layık değildi

Bazen acı vurdu bazen de yağmur
Hiç gülmedi yüzümüz
Hiç büyümedi gülümüz
Bizi yalnızca akşamlar kucakladı
Biliyorsun
Sabaha çıkmayan bir yoldu yürüdüğümüz

Bir gün bu öykünün sonuna gelince
Ansızın desem ki hoşçakal canım
Unutursun
Mecburen unutursun
Yıldızlar söner bu aşk da biter
Bazı gün hatırlayınca sessizce ağlarız
Neylersin

Kekremsi bir tadı vardır gözyaşının
Dudaklarına sızınca fark edersin
içindeki vurgun aşklar mezarlığında
Ayrılık ölümden üste yazılınca
Gideni durdurmaya yetişmez sesin
Bir inme gibi dolaşır bedeninde pişmanlıkla

Biz zaten hiçbir sinemaya
Tam vaktinde yetişemedik
Bütün vapurlar bizden önce kalkmıştı
Ve bütün biletler biz gelmeden satılmıştı
Boşuna telaşlarda yorduk günlerimizi
Oysa Nuh'un Gemisi'nde bile
Bize yer kalmamıştı
Ve hiçbir mutluluğa adımız kaydolmamıştı

Biz bu aşkı sürdüremezdik
inan sürdüremezdik
Kalbimiz bu heyecana müsait değildi

Bize hep acılar kaldı bize hep yağmur
Unutmasan bile artık
Unutur gibi yapacaksın
Ve buruşturup-buruşturup attığım kağıtlarda
Hiç bitiremediğim
Bir şiir olarak kalacaksın...

ayrılmak kolay da tekrar tekrar görmek koyar adama...

anladık sonumuz yok bizim,ama bize inat hayatta her şeyin bir sonu vardı, yaşamın,üzüntünün, çaresizliğin,sessizliğin, sensizliğin,mutluluğun, umutsuzluğun,bir tek bizim olamazdı sonumuz...

her engel aşılırdı da bizimkisi zordu, benim kendimce nedenlerim vardı,sen de bunları kabullendin, şimdi bize kalan biraz imkansızlığımızın tadını beraber çıkarmak...

üzülmeden, isyan etmeden, kalan günleri senle yaşamak gerek,o günlerde yaşanananları daha önemseyerek belki de,biliriz ki son günlerini yaşayan hasta insanlar gibi, güneş daha parlak gelir gözlerimize, yeşil daha yeşil, renkler daha canlı, insan sesleri, kuş cıvıltıları daha içi acıtan, daha dolu dolu yaşamak isteriz, çünkü sayılıdır kalan zaman,ve sürekli işlemektedir bize inat..

zaman gecer, unutulur herşey... belki de öyle denir hani yanlızlığa inat...

aynı zamanda aynı mekanlarda sen varken sensizliği yaşamak,ya da belki hiç acı vermeyecek olman, hangisi yaşanır acaba... ?

arkadaşım kal desem, bakabilir miyim gözlerine manasız, hissiz,sevgilim kal diyemiyorum ya..

her zaman istediğini sunmaz hayat, çünkü bir bildiği vardır elbet, çabalamaya gerek yok,her şey kısmetten ibaret...

seninle uyanmak güzel, geceden kalma odaya sinen sigara kokusu, saatlerce yapılan sohbetlerin vermiş olduğu o tat, masada duran özellikle marketten alınmış hazır su klasiği ve soğuk bir kış gününde yorganın altında yeni bir sabaha masum bir öpücükle uyanmak..

kahvaltı hazırlamayı sevmemene rağmen,o soğuk kış sabahlarında kahvaltı için dışarıya çıkman, sigara aldın mı aşkım sorusunun gelecegine hazırlıklı olarak, sorusunun yarısında evet cevabını yapştrman, sıcak bir bardak çay ve yanında sevgili sıcaklığı,bu kış çok sert geçmedi ne dersin..?

" ben aslında öyle bir şarkı yazmak isterdim ki
içinde sen, ben ve sevmek yalnızca
ninniler söyleyebilseydim
uyusaydın kollarımda
öyle bir aşk ki dokunsaydı sonsuza
bu şarkıyı herkes söylemek isterdi
"ama... " kimse ayrılığa, ölüme, yağmura dur diyemedi
bir gün kabalık edersem
yalnızlığım sana emanet
çiçeklerimiz solmasın
artık kaybetmek olmasın...

bugün içimden geldi, okursan üzlüme sadece senin için bir anı kalsın istedim...

herkesin kendine özeldir yaşadıkları, kavgaları,saygıları, kimseye anlatmaya çalışmaz insan, bilir ki kimse anlayamaz zaten...