+1
sevgilim yani hayatımı verdiğim kız, kardeşim dediğim adamla birlikte olmaya karar vermiş.ben bu kız için, ailemi karşıma aldım, kıza elimden ne geliyorsa verdim, maddi manevi hiçbir şeyden kaçınmadım.bir defa ailem ayrıl şundan diye baskı yaptığı için evi bile terk ettim.bir hafta teyzemlerde kaldım. sonra yine benzer sebepten teyzeme de küstüm.bu dönemde dertlerimi kızı sıkmamak için hep bu kardeşim dediğim arkadaşıma anlattım.
bir gün ne akla hizmetse sevgilimi bu arkadaşımla tanıştırmaya karar verdim. kız başta bana ne senin arkadaşından, istemez dediyse de ikna ettim ve tanıştırdım. kız doğum günümde bana sürpriz yapmak için arkadaşımın numarasını almış. oradan muhabbeti ilerletmişler. hatta mesajlarının bir kısmını acı çekmemem için bana gösterdiler, bazılarında"bizim aşkımız yasak, birbirimiz olamayız, onun saflığını çiğneyemeyiz"gibi şeyler yazıyordu.
bugün ikisi birlikte beni karşılarına alıp konuştular. konuşmanın sonuna doğru arkadaşım bir de tehdit etti."bir daha bu kıza ulaşmaya çalışırsan ya da arkasından onu üzecek bir şey söylersen, karşında beni bulursun ve seni bir daha konuşamayacak hale getiririm."dedi. kız da "beni gerçekten sevdiysen, mutlu olmamı dilersin dilemiyorsan sevmemişsin demektir." dedi.
panpalarım,ben bu kıza hayatımın 16 ayını verdim. yeri geldi sıkıntıdan titredim, yeri geldi babamın önünde hüngür hüngür ağladım ama onu hep çok sevdim.o benim için uğruna ölünebilecek bir şeydi ama artık yok. çok umrumda olmasa bile, arkadaşım da benim için değerliydi.ne sıkıntım olduysa ona anlattım, kardeşim dedim sarılıp iyi ki varsın diye iç geçirdim. şimdi diyeceğim şu,ben bu kadar sevmişken.bu kadar güvenmiş ve elimden gelen her şeyi vermişken. bunları mı görmeliydim. benim yüzüne bakmaya kıyamadığım kız, nasıl benim arkadaşın sevgilisi olur?
hayat hiç adil değil.