sevgili meselesi yardımmmmmmmmmmmmmmmm

naber beyler? dertliyim de biraz konuşalım.

bi sevgilim var. ben anadolu üniversitesindeyim, o odtü'de. lise sondan beri çıkıyoruz. çıkmaya başladığımızda zaten her şeyini bildiğim için ilk evreleri atlamış bi şekilde çıkmaya başladık. ailesini tanıyodum, kardeşini tanıyodum, hareketlerini biliyodum, neye kızacağını biliyodum falan. neyse, biz 2 yıldır çıkıyoruz bu kızla.

eskişehir'de evim var, ailem ankara'da. 3 hafta ben geliyorum ankara'ya, bi haftasonu o geliyo eskişehir'e. ankara'da iki tane araba olduğu için burda da rahatım zaten, sürekli arabam var. neyse beyler olay şu ki, artık yapcak şeyimiz kalmadı, paylaşıcak şeyimiz kalmadı resmen. o kadar rutiniz ki, takılcak bi çift arkadaşımız yok, hep beraberiz. mesela bu hafta 3 gün beraberdik, bugün ayrıydık, o kız arkadaşlarıyla takıldı ben erkek arkadaşlarla. yarın yine beraberiz. feci ötesi bıkmışlık var, ama çok seviyorum. yani ayrılmayı göze alamıyoruz ikimiz de aynı durumdayız. o da sıkıldı, ben de sıkıldım. ama ayrılamayız. yani ayrılsak da başka birisiyle olması, öpüşmesi, yiyişmesi fikri falan beni deli ediyo anlatabiliyo muyum? ama sürekli de görüşmek istemiyorum. böyle yanyanayken yapcak bişeyimiz kalmadı. bi öneri verin dıbınakoyim yalvarırım.

adam gibi yorum yapan herkese nick altı

sizce ayrılayım mı? çünkü durum ayrılmaya gidiyo yani. en azından o zaman geldiğinde üzülceğime şimdiden kendimi toplamaya başlarım. ama dediğim gibi, ayrıldığı zaman, benden daha üstün bi çocuk gelip kendine aşık ederse? ben burda kıvranırken, o beni ve koca 2 yılı anında unutursa?

beyler bi yardım edin takunuzu yiyim. bi fikir verin.

ayrılayım mı?

yoksa yeni heycanlar getirmeye mi çalışayım? eğer öyleyse bunlara bi örnek verin? illa ki yaşamışsınızdır.