sevgi nefret acı hüsran

yüzyıllar boyu bu 4ü aynı yerde birlikte olmuşlardır ne kadar garip değil mi ?
sevgi nefreti, nefret acıları , acılar yeni yeni hüsranları doğurur sonra...
o hüsranlardan 1-2 enkaz çıkar hiç ummadığın bir anda yeniden sevgiyi hissedersin.,
tadı çok güzel gelir başta öncesini unutursun ama vakit yakındır.
anlarsın döngü hiçbir zaman sonlanmaz.
acaba sevgi yalan mı?
ama hayır hemen yanıldığını anlarsın çünkü sevmeden nefret edemezsin
o zaman nefret yalan mı ?
hayır o da değil cevabı biliyorsun ama sormalısın yinede.
acı ?
hayır..
hüsr..
kes artık yeter biliyorsun
evet biliyorum
eğer ben sensem ve sende bensem aynı şekilde hissetmeliyiz ama hayır hep bir ekgiblik vardı
ve bu ekgiblik olan sevgiyi nefrete oradan acıya ve yeni hüsranlara getirdi.
artık sevgiyi yakalamalıyım bu böyle olmamalı !!!

unutma sen bensin ben de senim.
neden kötü oldun ki,kendini öldürmek en son seçeneğin olmalı.. unutma ölüm güzeldir ama ne kadar erken olursa o kadar
yarım hissedersin seni

demişti günün birisinde birisi, neden kötü olmayayım ki aynı hissediyordum acizliği, yalnızlığı, sükuneti hissetmiştim kurtarmak istesemde çabalamıyordu. ondan kötü oldum neden böyleyim?

çok çabuk etkileniyorsun be adam kendine gel.

hayır hayır o özel benden bile, okuyacak hissedecek ve sevecek.

peki ya ne uğruna?

uğruna yapılmayacak ama yapılmış pek şeyden üstün bir uğur uğruna.

seni ben bile kurataramam be adam.

başlığın biraz uplanmasını istiyorum okuyan birileri varsa

hmm

devamlı mı devamsız mı basit ama aynı zamanda karmaşık, yüreğim devamlı istiyor, uçkurum devamsız

hayatın sillesini hergün hissetmeden yaşamaya çalışmak ahh bu işte...

peki ya neden bu kaçamaklar ?

yine mi kendimle konuşuyorum?

-evet

ahh laneet olsun.

-herkes kadar aynı kendin kadar farklı olmak nasıl bir peki ?

acıtıyor.

-acı olgunlaştırır. hüsrana boğar seni ama yeni gün doğduğunda neyi bulacağını biliyorsun.

yine mi bu 4lü hep başa sarıyor istemiyorum artık.

-o zaman acıda takılı kalırsın hep ..

gibtir git artık.

-geri geleceğim..

sonra bir şeyler öğrenirsin. üzülürsün ama normal bir üzülme değil bildiğin ağlarsın kahrolursun duvarlara yumruk atarsın
peki ya sonra ?

sonra unutmaya başlarsın unuttukça toparlarsın ama bir şey hep ekgib kalır zaman geçer yeni birisini bulursun sevinirsin
peki ya sonra ?

sonra yine aynı şeyler hayat basitleşmeye başlar ve her şey tekrarlanır. sıkılırsın kapana kısılmış hissedersin bitersin
peki ya sonra ?

uslanırsın...

uplanmazsa salıyorum başlığı

bazen o çektiğin acılar sevgiye dönüşür nefret edemezsin sadece evet biraz hüsrana uğrarsın.

ne de olsa ben senim sen de ben.
beni bana anlatma, beni anlamaya çalış...
zaman alır bu,engeller çıkar belki,ama anlarsın... anlayacaksın...

peki ya nereye kadar gidebilecek ?

ben her şeyi göze almışken sen alabilecek misin be adam ?
-evet ben alacağım ama senden korkuyorum.
doğru kendinden başkasına güvenemezsin o yüzden o kişinin sen olması gerekir sen onu sen yapabilecek misin?
-bilmiyorum istiyorum ama bilmiyorum.
fazla tedirginsin be adam akışına bırak senin sözün değil mi biraz akışına bırak
-ilk defa doğru söylüyorsun sanırım bu sözünü tuttum akışına bırak

aynı şekilde akışına bırak...

peki ya akmazsa ? tümsekler çıkacak yoluma o zaman akışına bırakamam işimi şansa bırakmakla aynı şeye denk gelir bu hayır bu ben değilim...
müdahale etmem gerekecek, etmen gerekecek; hevesim kırılacak yeniden heveslenmem gerekecek, heveslendirmen gerekecek.

belki de hiç zorluk olmayacak her şey çok güzel gidecek ama hayır işimi şansa bırakamam ...

bu döngüyü bozmuş olabilirim, artık sana ihtiyacım kalmadı tek başıma idare edeceğim.
-emin misin be adam ?
kesinlikle haydi uğurlar ola
-bir daha geri gelmeyeceğim doğru tercih mi ?
kesinlikle haydi uğurlar ola
-ihtiyaç duyduğun zaman yardım edecek birisi olmayacak sana
gibtir git ulan !

nasıl öleceğini bilmek nasıl bir duygu ?
-ürkütücü
nasıl yaşacağını bilmek nasıl bir duygu ?
-heyecansız
değiştirilebilir biliyorsun.
-neden ben ?
birisi olmak zorundaydı.
-hayır, neden ben ?
gücün güçsüzlüğünü de beraberinde getiriyor.
-neden anlamıyorlar ?
bu onlar için fazla karmaşık bizim için olağan.
-benim gibi başka birisi yok mu ?
var ama tanışmayacaksın
-...

görecek mi bu yazdıklarımı?
-görmemesinin imkanı var mı ?
ne hissedecek ?
-boşluk
neden?
-boşluktaki insanın hissedeceği tek şey bu çünkü
anlatmış mıdır beni başkalarına ?
-evet
kimler olduğunu tahmin ediyorum doğru mu ?
-kesinlikle
soğuyacak değil mi günden güne?
-biliyorsun
neden peki?
-biliyorsun
biliyoruz.
-ahaha kabullenmeye başlamışsın
acıyor..

-ne kadar zor ?
ne kadar kolay?
-öğreniyorsun
ne öğrendiğimi bile bilmiyorum
-bileceksin.
yakında...
-nasıl hissediyorsun?
korkuyorum.
-neden?
biliyorsun.
-:)
nasıl böyle olabiliyorsun?
-sadece olabiliyorum sebeplerini boşver.

--spoiler--

--spoiler--

af buyur?

süreç aynı izledikten sonra istediğin kadar sev.

en başkan garip değil deyip gibtiri çekiyorum hadi ben kaçtım

zor bir ayrılıktan sonra başladı bizim hikayemiz.
ilk defa bu kadar derin hissediyordum düşünsenize bir hiç tanımadığınız bir insanın
adını hayatını nasıl birisi olduğunu hissediyorsunuz belki yetenek belki şans
bilinmez...
ama tahmin edilebilir.
olaylar çığrından çıkmak üzereydi her insanın ne düşündüğü aklındakileri aklıma getiriyordum bu durum beni çok yoruyordu.
garipsenen ama sevilendim, korkulan ama cesaret edilendim
etrafımdaki insanlar hasatı toplamayı bekleyen kargalar gibiydi.
lanet kargalar!
hepsini öldürmek gerekirdi belki de.
ama yok çok acısız olurdu bu
hepsinin sonu güzel bitmeli hepsi ayrı bir roman.
ama biliyorum bazılarının sonunu yazmayacağım
onların kendisinin tamamlamasına izin vereceğim...