sevdiğiniz kızın fotoğrafına saatlerce

@1 entry nick sıçmış

Yıllar sonra aşık olma cesaretini gösterip ömrümü vermeyi düşünürken yalnız bırakıldım ben en zor günümde. Gözümde o harikayken benim gibi bi adamla ömür geçmez dedi ömrümün o olduğunu bilmiyormuş gibi. Gideli 16 gün oldu daha ama o yarın bi partiye katılacak bense her saniye onu düşünüyorum,her cümlemde ondan bahsediyorum, her gece ona sarılıyorum hala. Eşyalarını da verdim 2 gün önce arkadaşına elimde sadece 2 adet fotoğrafı kaldı.Şimdi onlara anlatıyorum sevgimi , onlara anlatıyorum hayallerimi.Ruh eşimi bulmuşken kendince haklı sebepleriyle gitti. Geçen hafta bulunduğum şehre geldiğini öğrendim hemen çıkıp buluştuğumuz yerlere gittim tek tek belki görürüm diye yok gitmemiş hiç birine, aramadı bir kere. O kadar çok özledim ki sesini, kokusunu,tenini.. Sağol panpa ya iyice dertlendirdin

kaç yaşınıza gelmişsiniz yaptığınız hareketlere bak.

15.dk da okadar da güzel olmadıgı anlayıp gibtir ettim

oldu hala da oluyo

erken boşalma sorunu var panpa bakamiorz

daha kötüsü var panpa...
hergün görmek ve arkasından mal mal bakmak , aklından her zaman onu geçirmek ve kendine küfretmek
daha sayarım ama yine aklıma getirdin amk senin panpa

@1 sarhoş beyler dağılın

oldu huur çocuğu.

@21 gözümden bir damla yaş süzüldü panpa

lan o değilde sevdiğiniz kızın fotoğrafına saatlerce bakıp 31 çektiniz mi hiç çok acayip bişey oluyo

bakunca benim gibim kalkıyor panpa

oldu panpa. platonik aşıktım. bakarken de yüzlerce defa şu şarkıyı dinledim: http://fizy.com/s/1klrnj

fotoğraflara bakıyorum ama aradan bi kaç saat geçince tam olarak yüzünü aklıma getiremiyorum amk. düşünmeden başka şeyler yaptığım zamanlar oldu tabi amk

Bir insan bir insanı gideceğini öğrendiği an kendisinden bir adım uzağında bineceği araca ilerlemeye başlamışken anında ölesiye özlemeye başlar mı? Özlemek buysa daha önce kimseyi özlememişim. Sanki aynı yerde aynı havayı solumak bile can veriyor insanın bedenine. Varlığını düşünmek bile gülümsemene neden oluyor yokluğu ise bir kabus. Yanındayken vicudunda tarif edemeyeceğin sıkıntılar yüzünden uzağındayken bu kadar özlemekten ölücek gibi oluyorsun ama ölmüyorsun. ilk kez gördüğünde bile sanki senelerdir tanırmışcasına hiç yabancılık çekmeden yüzüne sesine aşinaymışsın gibi. Gözlerine bakamadığın bakabilirken de bi türlü doyamadığın. Herşey böyle mi başlıyor? SOnu olmayan bir masal gibi. Sonra sessizlikte kayıp gider mi acaba bu yaşananlar. ilk kez ve son kez yaşanan bir heves midir sadece? Yoksa bir ömür sürecek gönül yarası mıdır dermanı onda olan. Sakladığın bişeyler ortaya çıkmış gibi ama sen bundan rahatsız olmuyor aksine kendini bu duyguya koyverince huzur buluyorsun. Öncesi ve sonrası yok bu hayatın onu gördüğün an sadece o saniyeye kitlenip kalıveriyorsun. şuursuzca. Bişeylerin mahkumusun ama nasıl bir mahkumiyet bu anlamıyorsun. fotoğraflara kitleniyorsun saatlerce günlerce aylarca... *

böyle saniyelerce dakikalarca saatlerce bakarsın tek tek fotoğraflara. artık yerlerini bile ezberlemişsindir fotoğrafların bu fotograftan sonra hangi fotograf geliyor diye düşünmezsin zihninin bir köşesindedir her zaman onun yüzü, bazen gel gör ki fotoğrafı begenmeye hatta yorum atmaya bile cesaret edemezsin. derin düşüncelere daldığın zaman gözleri gelir gözünün önüne tıkanırsın o an kafandaki tüm düşünceler kaybolur gözleri gözünün önünden gitmez...

oldu kardeşim oldu... zaten duygu yüklüyüm daha fazla üstüme gelme

buna saatlerce baktım ben http://a3.sphotos.ak.fbcd...17_486853_213022397_n.jpg

saatlerce bakmadım ama saatlerce asılmışımdır

eskiden sadece bakardım şimdi nereye baktığım belli değil şimdi baksam baksam 31 çekmek için bakarım