1. 9.
    0
    düşününden sonrasını okumadım.
    ···
  2. 8.
    0
    özet geç amın oğlu
    ···
  3. 7.
    +1
    gibeni okusunlar.
    ···
  4. 6.
    0
    sevebileceğim bi kız olsun varsın giblemesin dıbına koyım. yine de severim.
    ···
  5. 5.
    0
    okumam ama seviyorsan git konus bence
    ···
  6. 4.
    0
    kafama sıksınlar gene okumam
    ···
  7. 3.
    +1
    kafama sıksınlar gene okumam
    ···
  8. 2.
    0
    okumadım bnde o durumdayım aynı soruyu soruorum
    ···
  9. 1.
    +27 -3
    düşünün ki 4 yıldır aşıksınız. karşılığı olmadığını bile bile. üniversite hayatınızı mahvetiyor. etrafta o kadar güzel kız varken siz hala ona sırılsıklam aşıksınız. her konuşmanızda mutlu oluyorsunuz, aradığında sevinçten yerinizde duramıyorsunuz. ama gel gör ki aslında umrunda falan değilsiniz. mesaj atıyorsunuz önemli birşey söyleyeceğim müsait olunca söyle bi konuşalım diye. aradan 5 gün geçiyor ne bir mesaj ne bir çağrı. sonra aradan 5 gün geçtikten sonra facebookta çevrimiçi görüyorsunuz. önce bekliyorsunuz bi yazar mı acaba diye. ama o hiçbirşey yazmıyor. bekliyorsunuz o kadar ama nafile. en son en iyisi çevrimdışı olmadan yazayım bari diyip yazıyorsunuz 5 gündür müsait olmadın mı 5 dakikalığına da olsa diye. gelen cevap ise hayır çok meşguldüm arkadaşlar geldi istanbuldan, ankaradan hep onlarlaydım doğum günü falan kutladım oluyor. ilk kez sigara yakıyorsunuz. 3 tane üstüste. ağlaya ağlaya. kafanızda çeşitli düşünceler var, acaba o gelenlerden birine aşık mı oldu, bu zamana kadar hiç sevgilisi olmayan bu kız acaba sevgili mi yaptı, yoksa ufak bir ihtimal de olsa acaba gerçekten çok mu meşguldü diye düşünüyorsunuz. üzülüyorsunuz, içiniz kan ağlıyor, ama bunu ona çaktırmamaya çalışıyorsunuz. gözyaşları bir bir dökülürken ona hadi ya nasıldı doğum günü, eğlendin mi diye sorular soruyorsunuz. gerçekten zor panpalar. gerçekten. keşke tanımasaydım onu. keşke bu kadar yakın olmasaydım. keşke aşık olmak yerine nefret etseydim. çok denedim nefret etmeyi. en basit şeyden kavga çıkarıyordum sırf biraz olsun uzaklaşmak için. ama olmadı. en fazla 2 gün dayanabildim bütün kavgalardan sonra. haklı oldugum halde onun umrunda olmadı benim konuşmayalım artık demelerim. içinden gelerek bi özür bile dilemedi. en son yine ben arayıp özür diledim. onu haketmiyorum belki de. evet evet haketmiyorum. çok daha iyilerine layık benden. içimde bir umut da yok acaba olur mu ki diye. neden bu kadar seviyorum bilmiyorum da. o 2 ay sonra ankaraya geleceğini söylüyor. şimdiden plan yapıyorum araba kiralarım otobüslerde sürünmeyelim gezerken diye. şuralara gidelim şuralara gitmeyelim diye düşünüyorum. sırf onunla 3 günü güzel geçirebilmek için bir ay aç kalacağım belki de. ama onunla olacagım 3 gün dünyalara değer benim için diye düşünüyorum. gel gör ki o taptığım kızın umrunda bile değilim. neyse.

    edit: yarın cumartesi olduğu için liseler tatil. unutmuşum. liseliler okumasa da olur sorun değil sağolun yine de

    8 ay sonra gelen edit: u-nut-tum
    Tümünü Göster
    ···