Merhaba arkadaşlar. artık eğlenemiyorum aşağıya yazacağım hikayemi okursanız durumu anlarsınız. lütfen hepsini okuyunuz inanın boşa zaman kaybı değil bir yaşanmışlık var. 

şu fonu açıp öyle okursanız daha akıcı olur 
http://www.youtube.com/watch?v=urT5USHcedQ 

Henüz 15 yaşındaydım ve ilk defa ailem ile birlikte bir komşumuzun düğününe gitmiştim.Düğünleri pek sevmesemd e gitmek istemesem de nedense o gün beni oraya getiren bir şey vardı.Akşam oldu ve biz düğün salonuna gittik masamıza oturduk.Etrafı seyrederken gözüme bir kız takılmıştı ama utangançlıktan dolayı kafamı çevirip bir daha bakmaya cesaret edemiyordum. Ama onu ilk gördüğümde içim bir garip olmuştu.O zaman ki cesaretsizliği yenip kafamı çevirdim ve bir daha baktım.Aman Yarabbi dedim kendi kendime. 

Ben bu yaşıma kadar sevgi aşk nedir bilmezdim..Ben birisi sevmenin ve birisinin seni karşılıksız sevmesinin ne demek olduğunu bilmezdim. Orada etrafa bakarken gözüme takılan kız benim hayatımı değiştireceği de bilemezdim. 

O anki cesaretle kıza karşı biraz gülümseyebildim ama yüzüm gülümsüyor için korkudan ne yapacağını şaşırıyordu. Bir süre sonra Elif’in de bana baktığını ve ömrüm boyunca unutamayacağım o masum bakışı attığını gördüm.Ben hayatımda ilk defa bir kıza böyle bakıyordum ve karşılık almıştım ilk kez.Düğün bitti ve biz ailecek aşağıya indik.Düğün salonu bizim eve yakındı.Mutlaka o kızı görüp onunla konuşmalıydım ve düğün salonun çıkışında beklemeye başladım.43 dakika sonra yukarıdan Elif ve ailesi geliyordu.O an uzaktan gözlerine baktım ve o samimi bakışı ve gülüşünü tekrar gördüm. Ailesinin yanında konuşamazdım bende kağıda çabucak telefon numaramı yazıp ailesi görmeden Elife vermiştim kağıdı. 
Sonraları beklemeye başladım.1 gün 2 gün 4 gün 5 gün ve tam 8.günün sabahı bir mesaj geldi. Ben düğünde numaranı verdiğin kişiyim.Adım Elif diye.O günü unutamam asla çünkü en mutlu olduğum günlerden birisiydi hayatımda.Daha sonraları yaklaşık 3 hafta telefonla genellikle arama yoluyla konuştuk ve mesajlaştık.Çok güzel gidiyordu. Bu arada ben 15 Elif 14 yaşındaydı. Yaşlarımız ufaktı ama olgunduk ikimizdik de. Daha sonra buluşma teklif ettim ve istanbul da Beşiktaş sahilinde buluşmaya karar verdik.ilk kez karşılıklı yüz yüze o zaman konuştum ve karşısında mest olmuştum.Yaşıtlarına göre olgun efendi terbiyeli birisiydi.Herneyse artık kız arkadaşım olmuştu ve haftada 2-3 kere buluşuyorduk.Onunla buluştuğumuzda o bana şiirler okurdu ben ona masal anlatırdım.Parklarda otururduk hayattan geleceğimizden okulumuzdan bahsederdik.Ve sevgili olduktan 2 sene sonra yani ben 17 O 16 yaşındayken ailelerimizi tanıştırmayı teklif ettim ve kabul etti.O gün ailelerimize konuyu açtık ve bir akşam yemeği verdik.O gün benim ailem ve onun ailesi çok iyi kaynaştı.Bende Elifte çok mutluyduk. Gel zaman git zaman 3 yılımızda söz yapmaya karar verdik bu ilişkinin bir adı olsun dedik.Ailelerimiz olumlu karşıladı ve sözlendik. Ben 18 O 17 yaşındaydı sözlendiğimizde. 
inanılmaz mutluydum. Onu o kadar çok seviyordum ki bunu anlatamam.Onun için herşeyi göze almıştım artık. Annem babam benim için ne ise Elif’in de onlardan farkı yoktu. 3 yıllık süreçte Elif’i bir kere dahi öpmedim sadece el ele tutuştuk. Bunun dışında hiçbirşey yaşamadık. Bu sürede birbirimize sözler veriyorduk her türlü konuda. Bana şöyle demişti bir keresinde “ Eğer bana bir şey olursa sakın üzülme sen mutlu ol çünkü sen bunu hakediyorsun.” Bende olmaz öyle şey dedim. Sen yoksan bende yokum. Bu hayat benim için sen varsan var yoksan yoktur dedim. işte bu tür sözler veriyorduk birbirimize… 

Ama ne olduysa 2010 yılında olmuştu. Yine buluşup gezmiştik. Beşiktaş sahilde geziyorduk. Saat 15.50 civarıydı ve saat 16.00 da Beşiktaşın maçı vardı ona gidecektim.O ise iETT 62 Çeliktepe otobüse binecekti.Sahilde iken sen maça git geç kalma ben karşıya geçip yukarıdan otobüse binerim demişti.Tamam dedim vedalaştık ben Kabataşa doğru yürürken … acı bir fren sesi duydum.O an birşeyler olduğunu hissettim donup kalmıştım ve bir süre sonra kaza yerine koştum.Allah’ım o olmasın dedim lütfen dedim. Ama yakınlaşınca Elif’im yerde yatan halini gördüm.Başının üst kısmı feci kanıyordu ve baygındı.O an 112 yi arayın be diye bağırdığımı hatırlıyorum… 5 dk sonra ambulans geldi ve sedyeye aldılar ve ilk müdahaleyi yaptılar.Bende yanında hastaneye gidiyordum ama o anki halimi hatırlayamıyorum.5 dakika sonra ordaki doktorun olumsuz surat ifadesini gördüm ve Elif’in gözlerini hafif açtığını farkettim.Bana birşeyler demeye çalışıyordu.Yorma kendini Elif dedim ama o konuşmaya devam etti kendini zorlayarak… Bana şunları söyledi hiç unutmam. “ HER GÜZEL ŞEYiN SONU VARMIŞ HERŞEY BiRGÜN BiTERMiŞ.BiZiM DE KADERiMiZ BURAYA KADARMIŞ.AiLEM VE SEN SAKIN ARKAMDAN AĞLAMAYIN.AiLEME ONLARI ÇOK SEVDiĞiMi SÖYLE. SENiDE ÇOK SEViYORUM BUNU UNUTMA AMA MUTSUZ OLMA HAYATI KENDiNE ZiNDAN ETME. MUTLU OL” demişti. Bende ona Elifim seni çok seviyorum.Senden sonrası olmaz bende dedim.Daha sonra gözlerini kapadı ve doktorun eks dediğini duydum. Doktor üstüne beyaz şeyi örtmüştü ve ben gözyaşları içerisinde onu yüzünden kaldırıp alnından bir kere öptüm ve kapadım. Daha sonra ailesine haber verdim ve … onu toprağa verdik. 
Evet hayatımda ilk defa sevdiğim insan daha 17 yaşında ölmüştü.Bende ölmüştüm sanki.ilk bir hafta ne yaptığımı hatırlamıyorum daha sonraları hatırlıyorum ama boş boş gezindiğimi sadece. Aradan bir sene geçti ve lisede sınıfta kaldım. Onsuz hayat bana boş geliyordu… 
Şuan 21 yaşındayım ve o gideli 3 sene oldu. Meleğim kıymetlim ilk ve son aşkım Elifim herşeyim 3 senedir yok ama dün gibi hatırlıyorum öldüğü günü ve ilk günkü üzüntüm halen var. Ama yaşamaya çalışıyorum şuan üniversite 1.sınıfı bitirdim ve üniversite ortamındayım. Kızlarla ilişkim sıfır doğru düzgün konuşmam bile herkes bana kazma der asosyal der… Bilmezler ki hikayemi..