Hesabım çaylağa alınmıştı epey zamandır olaylar farklı gelişti arkadaşlar şuan açılmış hesap yarın bi bilgilendirme yapacağım

Devam edeceğim arkadaşlar haberiniz olsun okuyan gören varsa hala

Eyvallah arkadaşlar yarın başlıyorum haberiniz olsun selametle

Ezgi aramıştı beni yüzsüzce, cevaplarım açık ve netti. Bitmişti çünkü o benim için fazlası ile.

Okulun kapanmasına 1 hafta kalmıştı aradığında, ne o hafta ne de yazın ne konuşmuştuk ne de görmüştüm onu, görmek de istemiyordum gerçi.

Funda ile o 1 haftalık dönem de bir araya gelmiştik 1 defalığına, Fundanın istediği olmuştu ben de bu sefer kalkıp gitmemiştim, istediğini ona fazlasıyla vermiştim...

Şu geçen sene de neler yaşamamıştım ki? Yaşım yetmezdi yaşadıklarıma esasında o yetti desem, yüreğim yeter miydi? O da yetti desem, ne kalırdı ki benden geriye..

Aynada kendime baktığımda tanıyamadığım bir surat ile karşılaşıyordum, fiziksel olarak pek değişmemiştim esasında. Saçlarım, sakallarım aynı idi ama
Ya bakışlarım ;

Güzel olan bir şey bile kötü gelmeye başlamıştı artık gözlerime, öldürmeyen ama yatalak eden bir hastalığa tutulmuş gibi hissediyordum kendimi.

Geçerdi elbet bunlar, birer birer atlatır dı yüreğim bu ihanetleri de bu acıları da ama korkuyordum bir daha eskisi gibi olamayacağım için...

Yaz tatilinde bol bol ailemle vakit geçirmiştim, iyi gelmişti onların sevgisi bana, aslına bakarsan özlemiştim de onları,

Kim özlemez ki ailesini?

Başka neyimiz varki bu hayatta ailemizden başka, kim yada kimler sevebilir ki bizleri onlar gibi.

Ayşegül ün ölümünden sonra ki döktüğüm gözyaşlarının tesellisini, annem de aramıştım hep, durup dururken gider sarılırdım ona uzunca bi vakit,

Bilmezdi kadıncağız evladının böyle bir acı yaşadığını, söylemezdim ya bende ne ona ne ailemin başka bir ferdine, kahrolurlardı yaşadığım bu acıda tek başına kaldığımı duyduklarında...

Geçen süre zarfında aileme yurttan atıldığımı da söylememiştim esasında,
Belkide hayırsız evlattım hiçbir şeyi onlarla paylaşmayarak, ama onları uzak gördüğüm için değil onları koruduğum içindi hep bu içime attıklarım.

Yazın ortalarına doğru babam ile konuşmuştum, Erdinç ile eve çıkacağımı oda tamam demişti, aslında bakarsan epey şaşırmıştım yurtta kalmam konusunda ısrar edeceğini düşünüyordum.

Kardeşim ile bol bol vakit geçirmiştim, özlemiştim aslında zaten topu topu 3 aydı beraber geçirebildiğimiz süre, doyasıya kullanmıştım bu zamanı, ihtiyacım vardı herkesin sevgisine yeniden doğabilmek için. .

Erdinç de ailesi ile konuşup anlaşmıştı, ikimiz eve çıkacaktık Müslüm ü çoktan itelemiştik bile, yurtta tahammül edemiyordum zira kendisine aynı evin içinde olamazdık ikimizde.

Ağustos un ortalarına doğru biletlerimizi almıştık 2 gün sonra dönecektik, planlarımızı yapmıştık, 2 gün içinde bi şekilde evi bulup istanbula dönecektik.

Yaklaşık 3 hafta vardı gitmemize, o ara istanbul dan bir arkadaşımın ricası ile Nazlı adında bi kızla tanışmıştım, bizim okulu kazanmıştı ve yardımcı olmamı istemişti, ben de düşünmeden kabul etmiştim arkadaşımın ricasını, Nazlı devamlı benden okul hakkında bilgi alır pozisyon daydı bende sıkılmadan cevap veriyordum, esasında iyi kızdı biraz fazla çenesi düşüktü sadece.

Nazlı nın okul ile sorucakları bitmiş olmalıydı ki, gündelik sohbetleri başlatmıştı kendince ilerleyen günlerde, pek yadırgamamıştım bu durumu sonrasında neler olacağına dair de bir düşüncem yoktu aslında...

izmir e gelmeme 1 hafta kala, Nazlı açık bir şekilde benden hoşlandığını itiraf etmişti, telefonda ki o mesajı gördüğüm de,

"Bi bu ekgibti diye"

iç geçirmiştim aslında

Zira istemiyordum kimseyi, eğer biri gelecekse kapıma, yüreğime ismini yazdıracaksa, Ayşegülün açtığı o boşluğu doldurabilecek kadar yürekli olmalıydı.

Nazlı iyi, hoş kızdı ama ilk konuştuğumdan beridir bu izlenimi bana verememişti, yada belki de ben görmek istemiyordum.

Zordu halim elbette, ama ne kendi canım yansın istiyordum artık ne de bir başkasının kini...

Sonunda yeniden başladım, hayırlara vesile olsun

Herkese selamlar

Birçok arkadaş küsüp gitmiş gördüğüm kadarıyla haklılar da aslında ama ben yazmaya çalışacağım elbet alırım onların gönüllerini

Hoşbulduk arkadaşlar herkese de bu arada, bugün de kaldığımız yerden devam

Bu gece yazacağım herkese selamlar

izmire gideceğimiz gün gelmişti sabah uçağı ile gidecektik, Erdinç ile havaalanında buluşmuştuk, o 2 gün boyunca epey işimiz vardı esasında, hem ev bulacaktık hem 2 gün boyunca kalacak yer hem de Nazlı ile buluşacaktım.

Ağustos un sıcağında okulunun çevre sokaklarında ve mahallerinde gezmediğimiz hiçbir yer kalmamıştı, baktığımız evler ya çok kötüydü ya da çok pahalıydı, telefon da öğrenci Olduğumuzu duyan kira da anında artış yapıyordu. Kendimizi kapitalist sistemin içinde çoktan bulmuştuk,ama ne sıcaktan ne de bu pekekent emlakçılardan yılmamıştık. inancımız bir haliyle fazla idi güzel bir ev bulacağımız konusunda.

Birimiz evlerin pencerelerinde afişleri kovalarken diğerimiz ise internetten ilanlara bakıyordu, yaklaşık 10 dakika önce koyulmuş bir ilana gözüm çarpmıştı, gerek evin merkezi ve okula yakın oluşu gerek de kira ücreti olarak içime sinmişti ilk bakışta.

Emlakçı yı aradığımız da okulun oralardan arabası ile almıştı bizi, çenesi düşük parasına bakan bir tip gibiydi haliyle mesleği de buydu adamın, çok aldırış etmeden eve odaklı pozisyondaydık

Eve geldiğimiz de ev çok pisti lakin semt teki birçok eve oranlı daha yeni ve güzel duruyordu, Erdinç ile bakışmamızdan sonra ikimizde kafamızda okey lemiştik evi, zaten epeyce de sıkılmıştık.O gün anlamıştım aslında bu ev işleri vs göründüğü kadar basit değilmiş.

Emlakçı ile kontratı imzalayıp epeyce yüklü bir para vermiştik, içim gitmişti adama paraları sayarken ama bi o kadar da mutluydum, eve çıkmıştık 1 sene boyunca hayal ettiğimiz yaşama planımız gerçekleşecekti artık...

Saat akşam a doğru geliyordu, "Yorgunluktan ölmüştük" desem yeriydi gerçekten.

Kalacak yerimiz yoktu, izmirin merkezinde "Alsancak" da bir pansiyon oda tutmuştuk, çift kişilik 1 yatağı vardı odanın, kişi başı 40 lira vermiştik oda için.

idare edecektik 1 gecelik, akşam 7 gibi Erdinç den müsade isteyip Nazlı ile buluşmaya gitmiştim, esasında pek istekli değildim bu durum karşısında, ama söz vermiştim bi defa gitmem gerekiyordu. Onunla da Alsancak da buluşucaktık, yaklaşık 10 dakika yürüyüş den sonra Nazlı ile buluşmuştum

Beni görür görmez, birden gelip sarılması gecenin ilk şaşırtıcı olayıydı kendi adıma, bozuntuya vermeden ben de karşılık vermiştim.

Nazlı 1.60 boylarında esmer alımlı, deli dolu bir kızdı, aslında hiç tipim değildi.Ama bir o kadar da kendini sevdiren bir tarafı vardı.

Bi şeyler yemek için bir cafe ye oturmuştuk, saatlerdir de açtım esasında gözlerimin feri gitmişti yorgunluktan ve açlıktan,

Nazlı yı pek aldırış etmeden yemek ile ilgiliydim epey bir süre, sonra bozulduğunu farkedince onunla da ilgilenmiştim.

"Bazen ne desen boş kalır, ne aydınlık tan alırsın ağzına bir cümle ne de karanlıktan"

Tam da öyle bir buluşmaydı bu benim için, karşımda cıvıl cıvıl beni tanımak isteyen biri vardı, içimdeki ses ise artık sen kendini bile tanımıyorsun be "Sistemin patronu" der gibiydi...

2 saatlik yemek ve sohbetin ardından, Nazlı ile sahil e geçmiştik 3-4 dakikalık bir yürüyüşün ardından, izmir i ilk defa bu denli canlı görüyordum, her yerde insanlar vardı, Turisti, yerlisi, öğrencisi herkes güzel havanın tadını çıkarır gibiydi.

Biraz boş bir yer aradıktan sonra kendimizi çimlerde bulmuştuk, bedenlerimiz karşı karşıya konumda bulmuştu kendini, uzak durnak istiyordum esasında,Nur ile yakınlaşmam aklıma gelmişti zira...

Nazlı devamlı bir şeyler anlatıyordu bana, belki de kendini sevdirme tarzı buydu insanlara karşı ama ben o kadar ön yargılıydım ki artık her şeye karşı beni kandırabileceğini düşünmüyordum.

Yaklaşık 1 dakikalık bir sessizlik oluşmuştu, o ara bende insanları seyrediyordum dalmıştım daha doğrusu..

Nazlı birden ;

Nazlı- Ya sistemin patronu hava biraz serin oldu sen üşümüyorsan ceketini verir misin

Demişti

Düşünmeden ceketimi çıkartım giydirmiştim ona, her şey o an başlamıştı zaten istemsizce elim Nazlı nın beline gitmişti..

O an beyin tutulması yaşamış olmalıyım ki durumu idrak edememiştim, Nazlı nın gözleri gözlerimizde sabitlenmişti adeta aramızda mesafe yok denecek kadar azalmıştı. Birkaç saniye bakışmanın ardından kendimi onunla öpüşüyor halde bulmuştum,

Her haltı yedikten sonra aklım başıma geliyordu belkide, zira o an

'Ben ne yapıyorum?'

sorusunu kendime yöneltmiştim.

iş işten geçmişti zaten, dudaklarımız birleşik halde durmaya devam ederken, kendime küfretme bölümüne geçiş yapmıştım...

Ayşegül den sonra dikiş tutturamamıştım ve bir şekilde artık bazı şeylerin rayına girmesi gerekiyordu, özellikle bu yeni sene de lakin bu Nazlı değil di.

Kimler aday değildi ki aslında o listeye

Buse,
Buseiki,
Selin,
Funda,

...

Hiçbiri olmamıştı olmayacağını biliyorum zira en başından, listeye yeni birini daha eklemiştim

"Nazlı"...

Son partı okuyanlar sağlam sövecek gibi, biliyorum zaten çok ama çok kaşınmışım

Nazlı ile yakınlaşmam, Funda ile olanla aynı değil di daha Nazlı demeden o an sevgili olduğumuzdan emindim, bu yüzden fazlasıyla endişe duyuyordum.

Yaklaşık 1 saat kadar beraber olduktan sonra Nazlı yı bineceği durağa zütürmüştüm, otobüs geldiğinde sarılma aşaması gelmişti, cicim ayındaki sevgililer gibi görünüyorduk.

Kendime söve söve gecenin bi vakti pansiyona doğru yürümeye başlamıştım, odaya girdiğim de Erdinç yayılmış durumda cips ini yerken tv ye bakıyordu, canı sıkılmıştı onunda fazlasıyla, haklıydı da aslında yalnız bırakmıştım çocuğu.

O gün çok yorgunduk artık tv yi kapatıp yatış posizyonuna geçmiştik, taa ki 5 dakika sonra yan odada sesler gelinceye dek, dünyayı içmiş bir amcanın ağzından duyduklarım beni gülme krizine sokmuştu;

Amca- "Biliyor musun ben yurtdışına kaçıcağım giberim türkiyesini, her gün gidiyorum Alsancak limanına ingiltere'ye, Amerika'ya,Avusturya'ya giden bir gemi gördüğüm de atlayıp gideceğim"

Demişti

Gülmemek mümkün değil di, 70 li yıllarda yaşadığını düşünüyordu muhtemelen alkolün etkisi ile zira Alsancak limanın da gemi bulsan bile gideceği yer 3 adım ötesini geçmezdi...

Bugün son parttı selametle arkadaşlar iyi geceler herkese

Hikaye trend de girmiş, açıkcası bu durum beni şaşırtmadı zira defalarca girdik trend'e. Bu benim değil okuyucuların, kardeşlerimin başarısıdır.

Bu gece geliyorum, selametle

Zorda olsa Erdinç ile uyuyakalmıştık, akşamında ise istanbul'a uçağımız vardı, sabah kalktığımda beklediğim manzara ile karşılaşmıştım esasında;

Nazlı- Günaydın Sevgilimm

Mesajını okuyarak güne merhaba demiştim adeta, şaşırmamış olsam da bu mesaj karşısında yine de canımı sıkmıştı.

O dakikadan sonra Nazlı ile belkide artık yeni sayfalar açabileceğim, mutlu olabileceğim temennisi ile kendimi teselli eder halde bulmuştum, olması gereken de buydu aslında.

Nazlı ya cevap verdikten sonra, bugün buluşmamız için epeyce ısrar etmişti zira izmire bi daha ki gelişim 15 gün sonra idi. Daha ilk günden kırmamak adına Erdinç e durumu açıklayıp bi nevi onu satmıştım.
Gerçi bana da fazlasıyla emri vaki yapılıyor du yeni sevgilim tarafından...