Sahil kenarına geçtim aldım 2 şişe biramı başladım denize karşı düşünmeye ;

iki farklı hayat yaşayan ama iki hayattaki dünyanında karanlık olan, aydınlığı bulmayı bırakmış iki insan..

Sadece ayşegül'ü düşünüyordum, Nasıl olur da gencecik bir insan bu kadar kötümser olabilir de belki ben hep böyleydim ama o böyle olmaması gerekirdi,

Bir kaç haftam onunla konuşmakla geçti, birbirimizi anlayabiliyorduk ve samimileşmiştik geçen sürede..

Ayşegül le sözleştik bir haftasonu saat sabah 10 civarları gibi izmir de olacaktı, yakındı aslında Manisa izmire o yüzden bekletmemek adına aceleyle giyindim otogara doğru koyuldum

Henüz metroya yeni gelmişken Ayşegül aramıştı geldim diye, epey telaşlanmıştım aslında ama yolu tarif ettim ona ve metroda beklemeye koyuldum

O günün sonunda günlüğüme yazdığım şeyleri aynen paylaşıyorum...

Hatırlıyormusun metroda buz kesilip seni bekleyen adamı 183 boylarında kalbi berrak su gibi olanı
Gözleri karşıya dikilmiş sarışın bi kızı bekliyor olduğu yerden hiç ayrılamıyor onu ilk an görebilmek için, yabancısı olduğu konulardı belkide bu yüzden bu kadar şaşkındı aklından bi kez olsun ona sarılmak ve onu hissetmek geçiyordu bu duyguyu anlamak onu bambaşka biri yapabilirdi bu yüzden heyecanlıydı herkes gelip gidiyor ve sonunda onu gördü elinde kocaman bavuluyla uzun boylu bir kız hafif bir gülümsemesi yüzünde genç adam ona yürüdü ve sarılmadan kendini tutamadı kısa sürmüştü sarılmaları daha uzun tutmak istiyordu ama ilk gün için doğru olmayabilirdi vücudu istemeden de olsa onun bedeninden ayrıldı belki artık heyecanını yenmişti ama şaşkınlığı devam ediyordu yinede çünkü kendine dahi tarif edemediği bir şey ler vardı içinde, yürümeye devam ettiler kızla elleri buluştu metronun çıkışında diğer elide bavuldaydı şehrin merkezinde kalabalık olmayan bir günde yürüdüler sahil boyunca oturacak bir yer arıyorlardı, genç adam huzur lu hissediyordu kendi kendine öyle olmak istediğim için diyordu henüz ilk dakikalardı ve herşeyi akışına bırakmak istiyordu
Saatlerce konuştular sessizliğin karanlığı onları hiç bulmadı bir cafedeyken genç adam dudaklarıyla kızın dudaklarının sağ tarafına yanlışlıkla dokundu kız napıyorsuncasına bir ofladı siteminde haklıydı genç adam bozuntuya vermedi ve hatta bunu yaptığı için sakarlığına teşekkür ediyordu çünkü o andan itibaren kalbine ateş sıcaklığı düşmüştü tam anlamıyla ama bir daha böyle bir şey yapmaya cesaret edebilirmiydi bilmiyorum günün sonlarına yaklaşıyordu sahil kenarına geçip çimlerde sigaralarının ve birlikte olmanın keyfine bakıyordu çiftimiz Sohbetleri çok akıcıydı ve halen konuşuyolardı genç adam hem bunu yaparken hemde onu izliyordu her anını onu deniyordu kendince onun adına çok doğru bir davranış tı bu çünkü herkes sınav hakkı kazanmıyordu onun dünyasında acemi bir öğretmen gibi belki biraz ama yinede sorularının cevabını biliyordu sonra bir an geldi o an sanki etraftaki insanlar donmuş trafik sesleri kesilmiş sadece denizin kokusunu hissebildiği andı ve kıza o an yaklaştı onu öptü bu onun için çok özeldi doğru zaman mı bilmiyor ama yapmasından kendini alıkoyamadı o an anlamıştı o kız onun zaafı ve geleceği olacaktı ve hayat genç adam için yeni doğmuş bir bebek kadar berraktı...

Seviyorum diyebilmek çok güzel di, güven veriyordu. Ayşegül le 1. Haftamızı doldurmuştuk artık hayatım düzene girmişti, öğlene kadar kalkmayı bilmeyen ben sabah'ın 10 unda ayaklanır olmuştum, Her şey gözüme bir farklı gelmeye başlamıştı, odada ki Salih bile artık sinirimi bozmuyor du hatta sohbet ediyorduk ara ara

Sevgi, aşk işleri ne tuhaf bir iş diye insan kendini sorguluyor, kıl kaptığın insan bile gözüne güzel geliyordu

Ertesi gün Ayşegül yeniden izmir'e gelecekti, çok özlemiştim onu bir plan yapmalıydım, Amcamın yazdan yaza geldiği bir ev vardı Bornova da
Evin anahtarına kuzenimden istedim ve kendisinden rica etmiştim 1 günlüğüne kullanabilir miyim diye

Süpriz hazırlıkları başlamıştı önce 2 demet gül almıştım, sonrasında ise poştiş not kağıtlarından ve renkli bir kalem

Bunların yetmeyeceğini düşünerek birde internet ten bir kolye sipariş ettim, epey bütçemi zorlamıştı aslında ama hiç tereddüt etmedim
O mutlu olsun yeter di benim için

O gün Erdinç ten yardım istedim ve beraber eve gittik, poştişleri yazdığım kağıtları masaya yapıştırdık kalp şekli çıkarttık epey zorlandık aslında ama Erdinç bi şekilde ayarlamıştı elinden her iş gelir di onun

Gülleri de kapıdan itibaren basamak basamak tren yolu gibi dizmiştim taa ki masaya kadar

Kalp şekline alan notların yanında Kolye duruyordu

Erdinç'le beraber son kontrolleri yapıp, geri dönmüştük yurda
içim içime sığmıyordu, bugüne kadar yaptığım en büyük sürprizlerden biriydi belkide, düşünmediğim den değil layık birini bulamamıştım daha önceden

Ertesi sabah Ayşegül'ü otogardan almıştım ve eve geçtik, o böyle bi şey beklemiyordu diye düşünüyordum

Yada her kadının her zaman bir beklentisi vardır da diyebiliriz aslında

Ama bana çaktırmıyordu pek

Kapıyı açtığımda, Ayşegül şok olmuştu, ne yapacağını bilemeyen küçük çocuklar gibi, yüzünü döndü biraz gülümsedi ve gülleri toplamaya başladı.
Asıl büyük süprizden habersiz bi şekilde..

Masaya geldiğinde yine bi şok geçirmişti, kolye pek ilgisini çekmemişti aslında, baktığı tek şey notlardı teker teker hepsini okudu dakikalar içinde..

Bi hışımla bana sarılmıştı, zaman olarak uzun ama ikimiz için kısa bir süre öyle kalmıştık

Sonra ben sitemkar bi şekilde

Sistemin patronu - Ee ayşegül hanım kolyeyi görmediniz

Dediğimde 3. Bi şok geçirmişti
Kolyeyi kabından çıkartıp boynuna takmıştım, her şey istediğim gibi gidiyor du onu mutlu edebilmiştim ..

Su için mutfağa doğru gittim döndüğümde
Ayşegül baygın bi şekilde yatıyordu...