Ulan ne ağladım bee amk

Reserved

Kısa ama yorucu bir yolculuğun ardından izmirde kendimizi yeniden bulmuştuk.Ne yolculuk sırasında ne de izmir e vardığımızdan sonra Erdinç yada Müslüm den bi ses çıkmamıştı.
Farkındalardı belki de içinde bulunduğum ruh halinin, anlıyorlardı beni benim için değerli bir şeydi.
Her zaman ki gibi imdadıma yetişmişlerdi iyi ki varlar kardeşlerim benim...

Bizim çocuklarla vedalışıp cemaat evine doğru yola koyulmuştum.
O sıra telefonum çalmıştı kayıtlı olmayan bir numaraydı ;

Xxx- Merhaba evladım, ben xxx yurt müdürüyüm yurttan atıldığını öğrendim bizim yurdumuzda kalabilirsin, eski yurdundaki ücreti vermen yeterli..

Arayan kişinin giriş cümleleri bunlardı, açıkcası yurttan atıldıktan sonra etrafa haber salmıştım sanırım bu yüzden bir yurt müdürü bana ulaşmıştı
Adamın verdiği adrese gitmiştim, özel bir yurttu, butik yurt tarzında okuluma çok yakındı, dışarıdan bakınca ilk intiba çok güzeldi benim için

Akabinde adamı bulup, yanına gitmiştim Durumu biraz değiştirerek anlatmıştım, okulun bitmesine bi kaç hafta kaldığı için de evrak vs istememişti.

Adamla el sıkışmıştık o an,baya içim rahatlamıştı bu durum yüzünden daha fazla taakatim kalmamıştı o evde kalmak için.

Eve geri dönmüştüm akabinde, bölge abisi dışında kimse yoktu evde
Eşyalarımı toplayıp çantamı kapının yanına koymuştum, bunu gören bölge abisi;

Bölge abisi- Hayırdır sistemin patronu

Sistemin patronu- Gidiyorum, ayrılıyorum evden

Bölge abisi - Ne oldu? Bir sıkıntı mı var, çözelim hemen, Evi mi beğenmedin? Başka eve yollayalım seni, istersen yurda koyalım seni

Ard arda evde kalmam için her manipülasyonu yapabilecek birine dönüşmüştü,

Sistemin patronu - Eyvallah abi,ben gidiyorum sarmadı bura hakkınızı helal edin

Deyip gitmiştim

Ardından 5-10 dakika sonra yeni yurdumda bana söylenen odaya yerleşmeye başlamıştım,1. Katta sokağa bakan güzel bir odaydı fazlasıyla hoşuma gitmişti.

Oda 3 kişilik ti, 2 tane eleman kalıyordu. ikisinin kampüsü de benimkinden farklıydı, ilk izlenim olarak iyi çocuklara benziyorlardı. Hafif sarışın olan trakyalı ismail di diğerini Denizli li Aydın dı.

Aylardır ikisi kalıyormuş oda da o yüzden biraz tedirgindim, adamların düzenini bozduğumu düşünmüştüm.

Sıkıntılar bitmezdi bu hayatta hiçbir zaman, elbet çekerdin bir şeyin kahrını o yüzden umursamaz biri olmuştum artık, akışına bırakıyordum sonunda nasılsa cefa çekeceğimi biliyordum fazlasıyla.

içim çok buruktu o an ilk defa pişman olmuştum yurttan atıldığım için, özlüyordum bizim pekekentleri biliyordum ki onlar da beni özlüyorlardı ara ara birbirimizi arardık, kampüste de vakit bulduğumuz her an birlikte geçirirdik, bizim bizden başka kimsemiz yoktu bu şehirde, kenetlenişimiz belki de bu yüzdendi..

Yurda iyice yerleşmiştim, eski yurduma oranla burası gecekondu gibi kalıyordu bana ama nedense sevmiştim burayı. Yemekhanesine inmiştim yurdun zemin katındaydı, küçük bir o kadar da şirindi.

Yemeklerimi dolduran abla ;

Abla- Hoşgeldin oğlum

Demişti

Kafamı sallayarak karşılık vermiştim, ayrıca o an da farketmiştim herkesi tanıyordu yurttaki görevliler, hatta epey kaynaşmışlardı.

Yemeğimi yiyip, yurdun bahçesindeki balkona çıkmıştım sigara içmek için birkaç dakikanın ardından abla da gelmişti balkona
Sandelyeyi karşıma çekip ardından ;

Abla- Ee anlat bakalım yeni çocuk, senin hikayen ne?

Demişti gözlerimin içini okumuşcasına..

Beylrr benden bukadar daha fazla okuyamayacam bitince bi arkadaş bana özetlesin

Ya, bu tarz hikayeleri okumayacam okumayacam diyorum kendimi tutamıyorum, sonunu tahmin ettiğim halde okuyup o sahnelerde ağlıyorum, mutlu olun dıbına koyim 24 yaşındaki adamı ağlatıyonuz.

inci sözlük hatası: entry metni girilmelidir.

reserved

Annem yaşlarındaydı hatta fizik olarak dahi annem e benziyordu, aylardır annemi görmüyordum bir abla bir anne edasıyla yaklaşmıştı bana

Tutmamıştım kendimi ;

SP- Çok derdim var be abla, bakma böyle genç durduğuma hissedemiyorum artık gençliğimi
istanbul dan geliyorum ben bu şehre,ne hayâllerle gelmiştim çocuklar gibi mutluydum ilk kazandığımı duyunca, içimden bir ses burda güzel bir hayat geçireceğimi söylüyordu hatta belki de severdim diyordum kendime abla.
Sevmek zor artık be abla, sizin zamanınızda ki o saf o temiz duygular kalmadı artık, onu yaşayınca da sarhoş gibi oluyorsun.

Abla- Aşık olmuşsun sen, terkedildin mi evladım sen

SP- Keşke öyle olsaydı abla keşke,
Ben Ayşegül diye bir kızla tanıştım benden 2 yaş küçüktü, bir gülüşüne tutuldum onun
O kadar güzel gülüyordu ki dedim ki işte benim bir ömür boyu sevebileceğim insan, her şeyi feda edebileceğim insan
Bana bir bakışı vardı abla, ellerim titriyordu öyle bir sevdalı bakıyordu ki, sevinçten ağlamak geliyordu bazen içimden
Ben aileye çok önem veririm, belli bir disiplinle ve terbiyeyle büyüdüm
O yüzden abla,hep kurduğum bir hayalim vardı. Annem ve Babamın kurduğu gibi bir aile hep bunu istedim.
Ayşegül varya abla, işte ben onu yanıma koydum, kalbimin içine koydum.
Annemin yeni kızı, çocuklarımın annesi en önemlisi bir ömür boyu hayat arkadaşım olsun istedim, öyle yürekten sevdim, öyle benimsedim onu.
Onu tanımadan önce kurduğum hayaller de bir kadın vardı ama yüzü belli belirsiz di yoktu kimse kafamda, nasıl birine benzerdi nasıl biri olurdu hiç düşünmezdim, bulamam sanırdım hatta öyle birini.

Sonra o çıktı geldi kapıma, hayaller kurmaya devam ettim, o yüz netleşti o vardı abla her saniyesinde
Çocuklarımız vardı, tatile gidişimiz vardı, bayramda ailemin elini öpmek için hazırlanışımız vardı.

Ama abla o kanser hastasıydı, dayanamadı ne yüreği ne de bedeni çekip aldılar onu benden kaybettim aşkımı ben doyamadan..

Son cümlelerimi ağlayarak söylemiştim, abla buz kesmişti oda ağlamaya başlamıştı
Birkaç saniyenin ardından sarılmıştı bana...

ulan zaten efkarlanmaya yer arıyorum bide bu hikayeyi okuyunca yer falan kalmıyor direk damara bağlıyorum panpa

iyi geceler beyler.
Daha part atıcak mısın yatıcak mısın dostum

Sigara alıp geleceğim arkadaşlar, bi yere gittiğim yok bugün baya yazıp o seneyi bitirebilirim de
Beklemede kalın

tamam patron vaziyet aldık

https://www.youtube.com/watch?v=6YFWVOB6Qz8

...

Reserved divam et

Öyle kalakaldık ikimizde, annenin yavrusunu sarıp sarmalası gibi abla da bana öyle sarılıyordu, tanışalı ne kadar olmuştu ki oysa ama o dertler iki yabancıyı bir araya getirebiliyordu aslında..

1-2 dakikanın ardından, eski halimize geri dönmüştük müsade isteyip elimi yüzümü yıkamaya gitmiştim.
Biraz olsun kendime gelince, tekrar balkona geçmiştim sigara içmek için

Abla istifrini bozmadan orada duruyordu, etkilemişti belliki anlattıklarım belki de kabuk bağlayan bir yarasını kanatmıştım kimbilir..

Beni görünce atılmıştı birden;

Abla- ismim Ferda oğlum bu arada, birilerini kaybetmek nedir iyi bilirim,bu yaşta yaşaman çok talihsiz bir olay ama her şeye rağmen güçlü olmak zorundasın, önünde çok güzel seneler seni bekliyor, böyle harap etme yavrum kendini. Beni çok üzdün bak kötü oldum, sen atlatacaksın bunu gözlerinde gördüm
Profosyonel destek de al oğlum birde, hatta ben bir pgibolog önereyim sana, bende gidiyorum iyi gelecektir içini dökmek doktora ayrıca ilaç verecekler (anti depresan vb) seni sakinleştirecek.
Bunu tamamiyle atlatman için mutlaka, kafanı farklı yerlere yönlerdirmelisin, spor olur derslerin olur anladın yavrum sen beni işte
Yeterki düşünme çok, düşündüğün için böylesin

Beyler pardon, hikayeden biri aradı ismini veremiyorum şuan için onunla konuşuyordum

kim aradı panpa

Haklısın Ferda abla diyebilmiştim sadece, odama çıktım sigaram bitince, daha fazla kasvetli ortamda duramazdım, kafamı dağıtmak istedim bir anlık olsa bile
odadaki arkadaşlarla kaynaşmanın zamanıydı artık.

ismaili gözüm çarpmıştı, küçüktü yaşı benden biraz bilgisayarkolik biraz da asosyal bir çocuktu yatakta bilgisayar başında oyun oynarken görmüştüm ensesinden tutup kaldırmıştım onu , karakterinden midir yoksa korktuğundan mıdır ses çıkarmamıştı.

Odamızda ki balkona çıkıp birer sigara yakmıştık,
2 yıllık bir bölümde okuyordu, okulla alakası yoktu bir amacı yada bir hayali de yoktu ama iyi çocuktu.
Kızmıştım o an hayatını rutin moda döndüren insanları anlayamazdım, üniversite de okuyorduk gençtik ve yapmamız gereken birçok şey vardı, bu zamanları bilgisayar başında öldürmek büyük hataydı benim için

Biraz sohbet ettikten sonra ;

SP- ismo hazırlan akşama çıkıyoruz

ismail - Nereye kanka?

SP - Gidince görürsün

Demiştim