Arkamı döndüğümde bekçi abiyle karşılaşmıştım, bi şey diyemedim öyle bakıyordum ardından o konuşmaya başlamıştı;

Bekçi- Evladım 1 saattir seni dinliyorum kusura bakma kulak misafiri oldum, beni mahvettin şurda ben hep böyle dinlerim hikayeleri hepsi birbirinden beterdir, ama seninki çok üzdü beni o yüzden yanına geldim.Gel bir çay içelim biraz da ısın sonra dönersin.

Bekçi abinin suratına baktığımda gözleri dolu doluydu, anlattıklarım onu fazlasıyla etkilemişti sanırım
Tam bir şey diyecekken ağzımda düğümleniyordu kelimeler en sonunda ;

SP- Tamam abi gidelim

Demiştim

Beni kulübesine zütürmüştü, küçüktü kaldığı yer ama 1-2 kişi için de gayet de yeterliydi. Elektrikli sobası vardı onun yanına oturtmuştu beni
Ellerimi, suratımı hissedemiyordum soğuktan buz kesilmişti. Sobanın verdiği ısıyla biraz biraz kendime gelmiştim
Ardından abi çay koymuştu önüme sağolsun ilgileniyordu, canı sıkılıyordu onun da belli
Kolay da değil di aslında bunca acının olduğu bir yerde tek başına olmak.

Çayımı verdikten sonra aynı anda ikimizde sigaramızı yakmıştık, akabinde ;

Bekçi- Anlat bakalım delikanlı ne oldu, ne oldu da sen bu haldesin bu kız da toprağın altında

Abinin Ayşegül için toprağın altında demesi o kadar koymuştu ki anlatamam zira bunu ben zar zor kabullenebiliyordum..

SP- ismi Ayşegül abi,
sevgilim, canıma can katan bahtı kara yarim o benim
Hayat bizi buluşturdu bir şekilde abi
tesadüfen bu iki insan yan yana geldi
Ben bilmezdim ne sevmeyi ne de inanmayı
inandırmıştı abi beni Ayşegül,
Gülmeyen ben, mutluluğun ne olduğunu görmemiş ben, bu kız sayesinde hayat bulmuştum
Bize verilen canın ne kadar değerli olduğunu ilk defa onun hayatımda olduğu zaman anlamıştım.
Ama hayat ikimize de bu kadar gülmemişti be abi,
Kanser di o hastaydı can çekişiyordu
Kucağımda taşıdım bir gün abi bayıldığını görünce hastaneye zütürdüm
Bir gün de telefonum acı acı çaldı
Açtığımda hastanede olduğunu öğrendim.
Yılmadı abi, direndi savaştı kendi için değil benim için, öyle sevdi abi
Öyle sevdik birbirimizi..

En sonunda daha fazla üzülmemem için beni terketti abi, yüreği dayanmadı kendi gibi acı çekmeme
Pişman olur diye bekledim, onu anlamak için bekledim
Biraz zaman geçsin konuşur yeniden bir araya geliriz dedim abi kendime

Sonra bir gün yine çaldı telefonum
Açtığımda ölüm haberini aldım, son kez sarılamadan öpemeden

Gitti abi o ve ben hiçbir şey yapamadım, onu göremedim son bir kez

Kaybettim ben Ayşegülümü kaybettim...