O hafta sonu Ayşegül ve okuldan bir arkadaşı Elif le buluşmuştuk, bir şeyler yiyip Elif bizim yanımızdan ayrılmıştı, elif iyi bir kızdı Ayşegül'e ulaşamadığımda onu arayacaktım o yüzden o gün Elif'in numarasını da aldım.

Ayşegül le kuzenimin kaldığı ama sağolsun benim için boş bıraktığı eve doğru yola koyulduk,

O gün o kadar güzel geçmişti ki, Ayşegül bana kahve yapmıştı, birlikte içmiştik hatta o anları ölümsüzleştirmek için video çekmiştim.

Kahvelerimizi içip, birbirimizin fallarına bakacaktık öyle bir anımız olsun diye

Fincanlarımız tabağından ayrılmamıştı, Ayşegül bunun uğursuz bir şey olduğunu söyleyip zorlamamızı istedi,

Ben de gülüp tamam dedim

Gerçi ne derse tamam demez miydim?

O istesin yeter di ısrar etmesine gerek yoktu çünkü o her şeyi hakediyordu, yeterince üzüntülerin içinde bulmuşken onu daha fazla üzüntü yaşatmanın bir anlamı yoktu..

O günün sonunda ben onu otogara bırakmıştım,
Ama ne elim ne de gönlüm onu bırakmak istemiyordu, hani bırakamazsın ya bırakırsan yüreğinden bir parça kopacakmış gibi hissedersin ya tam da oydu işte ama mecburdum bende güçlü kalmaya çalışıyordum ama onu öyle uğurlarken ekgib bi şekilde dönerdim..

Ordan metroya atlayıp yurduma dönecektim, bindiğim metro durağından yaklaşık 6-7 durak kadar telefonlar çekiyordu

Yaklaşık 10-15 dakika sonra Ayşegül den bir mesaj gelmişti bana

Sevindim, hemen açmak istedim
Çocukca bana beni özlediğini yazmış olmalıydı

Mesajı açtım;

Ayşegül - Bitanem yüzüne karşı söylemedim ama geçen gün doktordaydım kanserim çok ilerlemiş bana bi şey olursa eğer söz ver mutlu olacaksın, başkaları olacak hayatında, beni unutmak zorundasın

Yazmıştı..

Okuduğum şeylere inanamadım tekrar tekrar okudum sayamadım ne kadar okuduğumu ama epey fazlaydı, telefon elimde öyle kaldı yazamadım cevap zira telefon da çekmiyordu artık

Ağlamamalıydım hayır güçlü olmalıyım ona destek vermeliyim, eğer ben de pes edersem ona kim yardım edecekti?

Kim olacaktı dimdik ayakta duran destekçisi?

Kendimi şartlamıştım güçlü olacaktım emindim

Sonra metroda ki onlarca insanın bana baktığını gördüm o an farkettim işte hıçkıra hıçkıra ağladığımı...

Kitap çıkar alıp okuyalım kalemin çok sağlam helal

Silmiştim hemen gözyaşlarımı oradan 30 lu yaşlardan bi beyefendi hemen yanıma gelmişti

Beyefendi - Kardeşim sıkıntı nedir? Yardımcı olayım

Demişti

Sistemin patronu - Sağolasın abi çözebileceğin bi şey değil..

Dayanmaya çalıştım ineceğim durağa gelene kadar, dayanmıştım da aslında

Metrodan çıktığımda Ayşegül'ü aramıştım hıçkıra hıçkıra elim titriyor du o ara yağmur başlamıştı izmir de, çömelmiştim yere daha fazla taakatim yoktu zira

Ayşegül telefonu açmıştı buğuk bir sesle..

Sistemin patronu - Bana şaka yaptığını söyle sevgilim,
Bana pes etmediğini söyle sevgilim
Bana bunları hissetmediğini böyle demek istemediğini söyle lütfen söyle..

Demiştim hıçkıra hıçkıra mantıklı düşünemiyor bi o kadar da saçmalıyordum belkide

Ayşegül'ün sesi incelmişti kedi gibi miyavladı

Ayşegül - Her şey doğru bitanem, sen bana söz ver eğer bana bi şey olursa arkana bakmayacaksın devam edeceksin hayatına

Demişti, mesajda yazdığını teyit etmek istemişti

Ben de daha fazla onu üzmek istemediğim için ;

Sistemin patronu - Söz sevgilim, ama pes etmek yok her şeyin üstesinden geleceğiz biliyorum

Deyip kapatmıştım

..

Bi kaç gün sonra Ayşegül kemoterapiye başlamıştı, bu en azından tedavilerin tam anlamıyla başladığının göstergesiydi
Evet belki artık daha fazla acı cekecektik ama hepsini gün gelince geri de bırakacaktık

Umutluydum her şey biliyorum bu sevda kolay bulunmazdı, gencecik bir kız bu kadar kolay pes edemezdi, bizim yaşayacağımız daha neler vardı neler, daha bi şey yaşamamıştık bile
Bi sınavdı sadece bizim için bizde hakkıyla verecektik bu sınavı

Bi kaç gün sonra Ayşegül aramıştı beni ve paylaşıyorum yine

Ayşegül - Sistemin patronu ben ayrılmak istiyorum, acıma ortak olmanı istemiyorum, sana bunları yaşatmak istemiyorum, biliyorum bi gün benden daha fazla seveceksin birini, bir gün unutacaksın bunları,ama sen bu en güzel zamanlarında bunları yaşamak zorunda değilsin, sen mutlu olmak zorundasın ikimiz için, yüzün hep gülmesi gerekiyor unutma bunu

Demişti ve birden kapatmıştı Ayşegül telefonu

Hemen aradım kapalıydı telefonu saatlerce aradım mesaj attım ama bi yanıt bi cevap yoktu

Kafayı yiyecek durumdaydım
Nasıl olurda bu savaştan beni çıkartırdı?

Nasıl olurda onu bırakacağımı düşünebilir di

Nasıl nasıl??

Bu yaşadıkları anlık gelişen her şey onu pgibolojisini bozmuştu emindin bundan, biraz süre vermek istedim ona, oda isteyecekti yanında beni biliyordum

Hemen arkadaşı Elif'i aramıştım, her şey den haberdar olmak isteğimi eğer hastanelik bir durum olursa hemen haber vermesini rica ettim...

Rezerve

Bir hafta kadar neredeyse saat başı mesaj attım, aradım hepsi yanıtsız dı

Bir akşam telefonum acı acı çaldı, arayan Elif ti açtım telefonu

Elif- (Hıçkıra hıçkıra ağlıyordu) Sistemin patronu kaybettik onu kaybettik Ayşegül'ü özür dilerim her şey, gel ve onunla vedalaş

Diyebilmişti..

Telefon kapandı, odada herkes vardı ilk te ne yapacağımı bilemedim sonra hemen sahile koştum

Yaktım sigarımı, bi ağlıyor bi düşünüyor bir de sigaramdan çekiyordum

Nasıl olur lan nasıl?

Gitmişti o bunu biliyordum artık
Bilseydim son kez sarılırdım ona günlerce bilseydim köpek gibi sevdiğimi söylerdim ona..

Acı veriyor bugünü yaşamak tek başıma kaldım bu koca denizde,tek yürekli bir sandal da işte bir zamanlar ben böyleydim

Bilseydim büyümezdim bilseydim sevmezdim çünkü bilsem oralarda gezmezdim..

Bunları yaşamak için mi açtım bu gönlümü, bu acıları yaşamak için mi?

Keşke yaşamasaydım bu sevdayı
Keşke görmeseydim onu
Keşke tanımasaydım onu

Sevmeseydim ulan sevmeseydim herkes gibi

Şimdi o gencecik kızın üstüne toprak atacaklar ben ne diye çekiyorum bu nefesi ciğerlerime
Atsınlar benim üzerime de kara toprakları ne gereği var ki artık yaşamanın?

Ne gereği var ki ulan bu kahpe dünyada devam etmenin

Ne gereği var dı ki artık kalbimin atması ne işe yarardı ki bedenimi canlı tutmanın

Ölmüştüm bende o dakika, vermişti nefesini yüreğim, gitmişti o ruhum çıkmıştı içimden...

Ne yapacağım ben sensiz Ayşegül?
Neden direnmedin?
Neden olamadım yanında
Ne ara vazgeçtin her şeyden sevgilim

Etmemişmiydik hayallerimizi
Yapmayacak mıydık yemekleri birlikte
Almayacak mıydım her eve gelişimde sana sevdiğin çiçekleri

Söyleyemeyecek miydim sana olan sevgimi her dakika

Beraber olduğumuz her dakika buluşmayacak mıydı ellerimiz?

Nerde verdiğimiz sözler nereye gittin peki bi hoşçakal demeden

Tutamadım döküldü gözyaşlarım

Her gece sorar oldum ben neden yaşıyorum hala diye

Sonra anladım ve emindim artık, ben yaşatıyordum onu her dakika her saniye kalbimde yüreğimde nefes alıyordu o

...

Sevin sevdiğiniz yanından 1 dakika bile ayrılmayın
Söyleyin her dakika onu sevdiğinizi gün gelir pişman olursunuz, ve artık yapacak bi şeyiniz kalmaz

insanların değerini bilin, sevdiğinizin değerini bilin, dökün gerekirse gözyaşlarınızı onlar için utanmayın asla, sevin birbirinizi, sevilmeye de layık olun..

Şimdi yakın zamanda 1 yıl olacak vefatı özlüyorum hala seviyorum onu hala görüyorum onu her dakika yaşıyorum böyle yaşatıyorum onu böyle...

Bundan sonrakileri eğer isterseniz hızlandırırmış şekilde anlatabilirim,

Teşekkür ediyorum her şey için beni dinlediğiniz için duruma göre devam edeceğim

Devam et pampa

devam et kardeşim

prime bağladı kaçın.

9 gibi devam etmeye karar verdim hikayeye pusuda kalın gençler

Kardeş senin için üyelik aldım , kaç yıldır beni etkileyen şuraya yazılmış sayılı yazılardan . Bir sigarada senin için yaktım. Allaha emanet sin.

burada bitmiş olamaz değil mi? bundan sonra olanları da anlat ama yavaş yavaş anlat, hızlı anlatma biraz daha uzun sürmeliydi bu hikaye

devam et panpa allah rahmet eylesin ayşegülün sana bi vasiyeti var aslında hayatına düzgünce devam et ve çok saçma bi şey gibi gelsede sana onu unutmaya çalış yeni birisini bul demesi kolay biliyorum fakat yapması zor olsada bunları yapmalısın

Reez bekliyoruz

Başın sağolsun devam et güzel kardesim

Ayşegül yoktu artık ben devam etmek zorundaydım;

Ailem için, sevdiklerim için, onun vasiyeti için..

Erdinç'e Müslüm'e ve Ezgi ye bahsetmiştim olanları sağolsunlar geçen 1 ay sürede yanımda olmuşlardı, iyiki varlardı...

Geçen 1 ay beni normale yakın döndürmüştü, ama henüz hazır değildim onsuz olmaya, onsuz nefes almaya..

Her gece içiyordum, her gece sarhoştum, unutmak için biraz olsun yüzüm gülsün diye, bunun ne demek olduğunu düşünmek tüylerimi ürpertiyor, intihar etmeyi hiç düşünmemiştim ama yinede zütü başı dağıtmış bir haldeydim..

Bu geçen sürede sınavlarım tak gibi geçmişti, öyle aylak aylak gider gelirdim okula sınıfta kalmamak için, duymazdım görmezdim çevremdeki şeyleri

Sadece düşündüklerim vardı özlem duyduklarım vardı..

Reserved

devam burdayız