sevdiğim bir kız var

13 yıldan beri. hatta 14 lan anasınıfını da sayarsak. ilk gördüğümde aşık olmuştum ona 6 yaşındaydım, şu an 20'imdeyim hala aşığım dıbına koyim.

aynı sınıftaydık okulda. en başta ilkokuldayken daha bebeğiz zaten birbirimizden haberimiz yok ama ben inceden hoşlanıyordum ondan. sonra 6.7.8. sınıflar ergenlik derken muhabbet ilerledi iyi arkadaş olduk sınıfta samimi sayılırdık ve arada telefonla mesajlaşıyorduk. ben ona sık sık sms atarken o bana nadiren atardı. ilk msjı hep ben atardım yani. zoraki yazışmalar havadan sudan konular falan. bi keresinde hiç unutmam kontörüm yoktu ve o bana mesaj atmıştı. beni umursayıp bana mesaj atmıştı nbr napıyosun diye düşünsene lan! şaşkınlıktan ve mutluluktan havalara uçmuştum! o gün de dışarda kış kıyamet hayvani bir yağmur ve kasırga var amk ama üşenmedim giydim montumu koşa koşa telefoncudan cebimdeki son harçlıkla 100 kontör aldım ve eve geldim. donuma kadar ıslanmıştım ama zerre umrumda değildi hemen kontörü yükledim ve cevapladım mesajını. sonra yine monoton yazışmalar, gibik gibik konular... yine tmm görüşürüzle biten yazışmalar... yine mutsuzdum yine mutsuz... bunun üstüne akşama doğru hasta oldum ateşim çıktı öksürük vs bu da yanımda kar kalmıştı...

bir türlü açılamazdım ona. özgüven ekgibliğim de vardı o zamanlar. kendimi ona layık görmezdim. bildiğin maldım yani. ama o kadar güzeldi ki... anlatamam. bu arada evde annem ve babam hep kavga ederlerdi çok üzülürdüm, ağlardım, ağlarken de hep aklıma o gelirdi göz yaşlarımı silip yanağıma bi öpücük kondurduğunu hayal ederdim. böyle tuhaf tuhaf hayaller... 13 yaşındaydım lan

ben daha onun o güzel yüzüne bakmaya kıyamazken sınıftaki diğer huur çocuğu erkekler bariz bi şekilde o'na asılırlardı, ellerlerdi, şakalaşırlardı vs. onunda sesi çıkmazdı hatta hoşuna gidiyor gibiydi. sırf onun bu hali benim tüm yaşama sevincimi gibip atmıştı. kıskançlıktan kudururdum arada o'na asılan diğer bin kurularına bilerek sataşırdım, kavga çıkarırdım genellikle de ben döverdim öğretmenlerden cezayı hep ben alırdım. ama umutluydum belki onun için kavga ettiğimi anlamıştır diye. bu arada o başka sınıftan bi çocukla çıkmaya başlamıştı çocuğu nasıl döverimin hesaplarını yapardım falan. velhasıl böyle böyle ortaokulda bitti lise falan derken ayrı kaldım ondan malum başka okullar... sırf ondan ayrı kalacam diye ağlamaklı olmuştum diplomayı aldığım gün.

evlerimiz yakın sayılırdı çok nadiren rastlaşırdık ve yüzyüze konuşurken ben yine heyecanlanırdım zoraki konuşurdum falan filan offf

bu arada lise üniversite derken çok kızla çıktım ama aklımda yine o vardı. bir de o facebook denen illet çıktı piyasaya profilini gördüm yine kahroldum. unutmak gibi bi ihtimal kalmamıştı artık hep bir tık uzağımda olacaktı. onun resmine her baktığımda yine onu hatırlayacak ve yine kendi işe yaramazlığımla yüzleşecektim. facebooktan yazışıyorduk onla arada sırada yine aynı havadan sudan konular merhaba nasılsın falan. 1-2 yıl falan geçti yine onun resimlerine baka baka. mesaj attıyordum artık cevap vermiyordu. en son bi elemanla çıkıyodu resimlerine baktığımda bi gerizekalıyla ilişkisi var gözüküyordu. son 3 aydır da profilini göremiyorum bulamıyorum galiba sildi beni.

tüm resimlerini indirdim facebooktan arada onlara bakıyorum falan...

böyle de bi taktan platonik aşk hikayesi benimki işte. şimdi elimde 5. biramı yuıdumlarken buraya bu tak çukuruna bunları yazıyorum. gibleyen de olmayacak zaten. sarhoşum ve malım ben. salak bildiğin gerizkalıyım. ama hala seviyorum onu