geldim panpa devam

pazartesi olduğunda ben otobüse atlayıp geri izmire döndüm. önce yurduma, sonra okuluma gittim. akşam 4 kişi buluşacaktık. gökhanın sevgilisi, ben ve bizim karı. ben onların arasına katılmadan önce yemek yiyeyim arkadaşlarla dedim, e bunu duyan kız tribe girmez mi? girer tabi, nasıl olsa 4lü buluşmada iptal oldu ya. aradım zorla gönlünü aldım, gel buluşalım dedim. saat 10'du fakat haliyle buluştuk tabi duramadık. her zamanki kafemize geçtik. hiç durmadan muhabbet vs vs. bana bunu o gün mü demişti, kuşadasına gitmeden önce ilk defa tek buluşmamızda mı söylemişti hatırlamıyorum fakat, şimdi aktarayım pek de önemli değil. konu geldi hesap konusuna. şimdi bu hesabı hep sen ödüyorsun olmaz dedi, bir şeyler yapalım dedim. aha lan dedim, karı en azından para yiyen cinslerden değil. neyse beyler, ben önemli değil dedim şimdilik, bunu daha sonra konuşuruz. hani insanlar sevgili olduktan sonra hesabı beraber ödemeye başlarlar ya, onu kastetmiştim.

Buradayim devam

akşam bizim gökhandan aldığım habere göre, kız bana hoşlanmayı geçmiş, aşık olmuş. onu öğrendim. ulan bayağı şaşırdım, meğer bize de bunları hissedecek kızlar çıkıyormuş, bu yüzden hayatta asla umudunuz yitirmeyecekmişsin falan diye. neyse, kız neredeyse her ay memleketine gider rahat bi hafta-on gün falan kalırdı fakat bu sefer hiç gitmek istemiyordu, keşke gitmek zorunda olmasam da onunla gezsem, tozsam dediğini öğrenmiştim daha sonra.

o gün beni üzmekten çok korktuğunu söyledi. ne diyeceğimi şaşırmıştım. Ben korktum acaba canının sıkkın olmasına daha kötü yönde etki eder miyim diye, sana iyi gelemem diye dedim. Ben senin iyiliğinden korkuyorum dedi, nasıl yani dedim. başladık iyiden iyiye, derin derin konuşmaya.

kaldığımız yerden rezzz iyi geceler

aynen olabilecek ihtimalleri önceden düşünüp kendini hazırlarsın ama hiç aklına gelmeyen başına gelir

sanki arkadaşlarım bana oyun oynuyordu. arkadaşlarıma kafamdaki kız modelini defalarca anlatmıştım ve sanki onlar da bana öyle bi kız tasarlayıp getirmişlerdi veya bi kıza öyle rol yaptırıyorlardı. ama doğru değildi işte bunlar, her şey gerçekti ve ben inanamıyordum. burada anlatmadıklarım dışında her şeyimiz neredeyse aynıydı, ulan mide sorunumuz bile aynıydı anasını gibeyim. he tüm bunları geçtim beyler, tüm beni halen daha mutlu eden bu sözleri geçtim, o gün bir de bana, beni kastederek bir kez daha birinin üzülme sebebi olamayacağını söylemişti. ve ben beyler, sözünde durmayan insanları asla affetmem.

bu gece yoksun panpa

hikayenin sonunu merak ettim yazmaya devam...

neyse beyler, o gün bana bambaşka bir şey daha söyledi. öyle ki ilk defa bir insan bana karşı söyledikleriyle gözlerimi doldurmuştu. onunla gezerken, yanımızda birileri varken neredeyse onunla hiç konuşamazdım, kendimi samimi bulamazdım ya da kendimi açamazdım, utanırdım. sadece göz göze gelir, sonra da ne oldu derdim. neyse, bana dediklerini aktarıyorum. Kendini çok gösteren bir insan değilsin, en azından içindekileri. Ama ben bana açtığını farkediyorum. Bu konuda yanılıyor muyum? Mesela yanımızda biri varsa sadece bakmayı tercih ediyorsun ve ben çok şey anlıyorum, bu yüzden sana bakmayı çok seviyorum o zamanlarda. Sürekli bana bakıp ne oldu diyorsun ya bu onun cevabı işte. işte beyler buydu. hayatımda ilk kez bi kız beni böyle çözmüştü. ilk birisi beni böyle anlamıştı. bu sözlerden sonra gözlerim doldu, ben ağlayamam beyler, asla ağlayamam. gözlerimin dolması bile benim için inanılmaz bi seviyeye gelmem demektir. daha sonra da balkona çıktım, sigara yaktım.

https://www.youtube.com/watch?v=5RG6pvn7zvA

9 gündür hikayeme bazı sebeplerden dolayı devam edemedim. şimdi yeniden başlıyorum beyler, neredeyse kimse olmadığı halde.

neyse beyler, o günlerden sonraki geçen günlerde size aramızdaki muhabbetleri anlatmaktan ziyade direk sonuca geçeceğim çünkü anlatmak beni her ne kadar mutlu etse de, bugünleri bir daha yaşayamayacak olmak canımı acıtıyor. belki başka bir insanla daha iyisini yaşarız, daha güzelini yaşarız. umudunuzu asla kırmayın, bir insan sizi ne kadar üzerse üzsün güçlü olun beyler. benim gibi olaylara iyi tarafından bakmayı bilin. belki siz bunu yapamayabilirsiniz ama ben yapabiliyorum. tabi ki de bunu sürekli beceremiyorum. 3 haftadır bir günüm diğerini ne yazık ki tutmuyor. bir gün neşeliysem, diğer günümün çoğunluğu gib gibi geçiyor.

üstüne bir de bana Sana kendim hakkında söyleyebileceğim tek şey, bana değer verme ya da beni sevme, bana sadece saygı göster. Bunu hiç kimseye söylemedim bugüne kadar sadece sen. Bunun sebebi ise seni kaybetmek istemiyorum gerçekten. insan saygı gösterdiğini sever. Sevginin olduğu yerde saygı olmayabilir. Ama saygının olduğu yerde sevgi her zaman vardır. insanlar gerçekten çok değişik be panpalar ya da çok kolay değişebiliyor. bu sözleri de tutmadı tabi ki de. bana saygı göstermedi, üstüne beni kaybetmekten korkmadığını da gösterdi. fakat tüm bunlar nasıl oldu, açıklama sırasına daha çok var.

Her şeyin başından itibaren seninle beraber olmayı isterdim dedi bana, aynısı düşünüyordum. çünkü ben de yeğlerdim beni anlamayanlara onca vaktimi heba etmek yerine onunla oturup susmayı, öylece birbirimize bakmayı çünkü o öyle de anlayacakmıştır beni. bu dediklerimi de aynı ona ilettim. kurduğum cümlelere çok şaşırmıştı. inci sözlükte, özellikle şu anki hikayeyi anlatırken pek güzel şeyler yazamam ama yeri geldiğinde de cidden döktürürüm beyler ve bazı sözlerimi de önceden kafamda tasarlamışımdır, yaşayabileceğim herhangi bir duruma göre. belki aynı benim gibi bunu yapanlarınız vardır, kafanızda kendinizle münazara yapmak gibi.

tanıştığımızdan 10 gün sonra memleketine gitti. neredeyse her ay veya 40 günde bir, 10 günlüğüne falan memleketine giderdi. bu sefer de gitti ama diğer gidişlerine oranla çok az kaldı. 4 gün. bunun sebebiyse bendim. keşke gitmesem de onunla daha fazla gezip tozsak dediği kulağıma arkadaş sayesinde gelmişti. hatta bana oradayken ilk defa izmiri'i özlüyorum demişti. nedenini de biraz naza çektikten sonra sen oradasın ben senin yanında hiç olmadığın kadar iyi hissediyorum ve seni çok özledim diye söylemişti. daha 10. günümüzde böyle düşünceler besliyorduk birbirimize. neyse, terminal servisine onu ben bindirdim. otobüste giderken el salladık birbirimize. daha otobüse biner binmez yine konuşmaya, birbirimizi yeniden özlemeye başlamıştık.

hikayeye en baştan bi göz attım sen devam et

ya da yeni bi başlık aç buradakileri oraya kopyala daha çok okuyan olur

bunlardan sonra hiç böyle biri olacağımı tahmin etmediğini ve çok etkilendiğini söyledi. bense, ben artık beni böyle anlayacak bir insanın asla karşıma çıkmayacağını, beni bu derece anlayacak bir insanın bırak hayatıma girecek olmasını, öyle bir insanın gerçek hayatta asla var olmadığını düşündüğümü ve bir insanın en güzel bu şekilde yanılabileceğini ona söyledim.

o başladı konuşmaya. Aşırı derecede geçmişine bağlı olduğunu, gelecek hakkında en küçük planının bile geçmişle alakası olduğunu söyledi. Geçmişte yaşadığı aptalca şeylerin beni kaybettireceğini, sadece hatalarına odaklanmış ve onları düzeltmek için paranoya olduğunu ve benim bunları hakedip haketmediğimi söyledi. dibine kadar haklıydı da fakat şimdi anlıyorum ki beni kaybetmekten hiç korkmamış.
neyse, ben de Herkes hata yapar, herkes yanlış yapar. Bende de senin gibi geleceğini geçmişteki hatalarına göre kurma durumu var, belki senin kadar olmasa da illaki var fakat bırak geçmişteki yaşadıklarımız bizim geleceğimizi böylesine etkileyemesin, bırak bizi bu derece korkutmasın çünkü ben seni kaybetmek istemiyorum dedim.
o Ya şuanki mutluluk, bundan belki de yıllar sonra en büyük derdimiz olursa? diye sordu, bense bunu bilemeyeceğimizi, ufak tefek ihtimaller yüzünden güzel bi gelecek ihtimalini çöpe atamayacağımızı söyledim.

neyse, birkaç saat daha konuştuktan sonra ikimiz de uyuduk. saat sabah 5 falandı uyuduğumuzda. sabah 10 gibi uyandım ben. günaydınlaştık. o gün halam ve kuzenim, bir de halamın arkadaşı denize gittik. günlerden 17 nisan. Kuşadası o gün sıcaktı, sezonu açan insan kaynıyodu ortalık. bir gün soğuk, bir gün sıcak olurdu. biz sıcak günü yakaladık tabi. fakat ben denize girmekten daha çok kızla mesajlaştım. gittiğimiz koy inanılmaz taşlık bir yerdi, karşıdan yunan adaları falan da görünüyordu. o sahilden kıza gittim taş topladım. 9 tane. 2 tanesi büyük, diğer 7 tanesi ufak tefek. hatta sonra fark ettim ki taşları birleştirince ortaya bir cin ali çıkabiliyor, ne alakaysa anasını gibeyim.

o 14 saatlik konuşmanın sonunda bana hayatımda bir insandan duyduğum en güzel kelimeleri söyledi beyler, halen daha hatırlarım. dedi ki böyle insan çevresindeki kişilerle iyi anlaşmak zorundadır ya, onlarda iyi bir özellik arar hep. Kötü yanlarını siler, iyi ne varsa ona tutunur. Bu bende neredeyse ilk defa farklılık gösterdi. Sende iyi bir şey aramaya gerek kalmadan, aramaya bile gerek kalmadan. Düşün bir de, her şey iyi geliyor. hayatımda ilk kez bi kız beni böyle mutlu etmişti. telefonu liseli ergenler gibi göğsüme koydum, mal gibi tavana baktım lan mutluluktan, bunu da durmadım ona aktardım tabi. sonra ismimiz bunların arkadaş grubunda romantiğe çıktı amk.

yaz yaz devamm