sevdiği kadar sevilmezmiş insan

Aslında ben hiç karşılık beklemedim.O sevmeseydi de severdim.O beni anlamadı bitirdik. Onsuz iken de onu seveceğimi akıl edemedi aptal. Aslında ayrılan da bendim ama beni sevmediğini hissettim. Gururumu ezdiremezdim. Erkeğim ulan ben ayrıldım. Aslında paramparçaydım.O doldurmuştu tüm boşkuklarımı.Şimdi ise boşluktayım.O çıktı karşıma seviyorum dedi.Ben sadece kendim severken o dahil olmak istedi oyuna ne güzel ben platonik iken. 4 yıl sev 2 yıl sevgili ol ve ayrıl.Ne bileyim kötüydü.12 yaşında başlayan filmin sonu hüzündü. Küçüktüm ama biliyordum sevmenin ne olduğunu aslında bilmeyerek sevdim galiba. Birden oldu onu düşünür oldum sabah öğlen akşam özellikle geceleri çok zordu. Yahuu sürekli geceleri bir gülüşü düşünür mü insan derdim. inanmazdım aşk'a hem küçüktüm.Ama anladım ki küçükkende büyük sevilebilirmiş.Çünkü ben kocaman sevdim. Yürek meselesi. Küçük ama koca yüreği olan insan da var büyük ama taciz , tecavüz edip huur cocuğu olan da.insan ne öğrenirse küçüklükten öğrenirmiş.7'sinde neysen 70 inde de o misali.Ben sevmeyi öğrendim. Pişman mıyım ?hayır yine olsa yine severim.. Şimdi 19 yaşındayım ayrılıktan geçti 1 yıl .Nefret ediyorum ama unuttum diyemem ilkti severek ayrıldım. Severek ayrılmak zor. Aslında ilk aşk'ı unutmak daha zor. Kalbimin derinliklerinde kalacak gibi bu yara. Geçmeyecek 20 'de de 30' da da 40'da da.

kanıtlıyım bu denklemi
bir insan gibtiği kadar gibilmez
yani sağlıyor