iki hafta kadar önceydi. Abim işitme engellidir. Kendisi işime engelliler voleybol takımında. iki hafta kadar önce hafta sonu ankara da işitme engellilerin müsabakası vardı. Abimgil de şehir dışından geliyorlar. O gün geç uyandığım için maçın başını kaçırmıştım. Kalktım giyinip gittim hemen. Spor salonundan içeri girdim. Arkadaşlar insanın içi burkuluyor gerçekten. Tribünler bomboş. 3-5 kişi var. Zamanla dikkat ettim onlar da işitme engelli. Neyse maçı izlemeye başladım abim beni görsün de mutlu olsun diye de el sallıyorum sonunda gördü. Diğer arkadaşlarıyla da tanışmışlığım var onlar da gördü çok mutlu oldular. Maç bitti soyunma ondasına geçtiler bende girdim hepsi boynuma sarıldı hal hatır sordular (abim yardımcı oluyordu anlaşmama bende çat pat anlıyorum zaten). Sonra tekrar yukarı çıktım onlar gelene kadar diğer maçı izlemek için. Diğer oyuncular çıktılar ısındılar falan. Hani normal maçlarda sporcular takımca tribüne gider alkışlarlar ya tribünleri, baktım sahadakiler de el ele tutuştu boş tribünlere koşuyorlar alkışlıyorlar falan. Gözlerim doldu. Çıktım dışarı sigara yaktım.
Halbuki ne bi para bekliyorlar normal insanlardan ne de maddi herhangi bir şey. Tek beklentileri biraz ilgi. Sadece benim gitmem bile hepsini nasıl mutlu etti nasıl sarıldılar boynuma görmeliydiniz. Abim işini halledip geldi yanıma oturduk konuştuk biraz. Sonra tribünleri gösterdi. Bak kimse yok dedi. Ama normal bir takım olsa heryer dolu olurdu dedi. Bir şey diyemedim. sustuğumu görünce “Olsun sen geldin bana yeter” dedi. O gün gezdik yedik içtik baya sonra da eve gittiler tekrar. Söz verdim kendime bir dahaki sefere arkadaşları da zütürcem.

Sigara iciyo olsam bi tane yakardim amk

Kim bilir neler yazdın