-HiKAYE BiTMiŞTiR-

Bundan yıllar önce üniversite zamanında tanıdığım, gördüğüm ve aynı grupta bulunduğum kişiyi anlatacağım sizlere. Beni bu kadar derinden etkileyen ve hikayesi oldukça enteresan olan(bana göre) birini anlatacağım sizlere.

not:kurgudur

Ediz konuyu gruba getirdi ve grupla ilgili konuşmaya başladık. Daha sonra konu üniversiteye ve kızlara kadar geldi ve mevzuyu unuttum sayılabilirdi. Ertesi gün provada korayda bir değişiklik vardı ve birşeyler demek istiyordu sanki. Prova sonunda;

K:Beyler memlekete dönüyorum ben.

G:Niye olum daha yeni grup işlemeye başladı zaten.

K:Emir büyük yerden, babamdan geldi memlekette üniversite eğitimime devam etmemi istiyor.

Neyse ki o günlerde elektro gitarcı bulmak kolaydı. Korayda her ne taksa bir şekilde gitti memleketine hemen.O gitti yerine bilal geldi. Grup daha kurulalı 1 ay olmadan üyelerinden biri değişmişti. Fakat fark ettimde bilal ile ediz birbirlerini sanki tanıyordu. Ancak birbirlerine hiçte dost gibi bakmıyorlardı daha çok düşman gibi.

Grupta işler normal gitmeye başladı ve bu 1-2 ay daha bu şekilde devam etti. Edizin her konuşalım veya beraber gidelim teklifine hayır diyordum veya oyalıyordum gitmiyordum.Bir süre sonra provadayken bir olay yaşandı.Her zaman ki gibi prova arası dinlenmeye çekildik ancak ediz ile bilal bir anda birbirlerine girdi. Kavgayı ayırmaya çalışırken arada yumruk yedim bende amk.

Kavga sebebi olarak ediz düzgün çalmıyor amk elektro gitarını ritimi bozuyor ve üstüne bateristliğime laf ediyor dedi. Aslında ritim iyiydi ve bilal de ediz de iyi çalıyordu. Ediz daha sonra şapkasını ceketini alıp gitti.Onu 1 hafta boyunca görmedik.

1 hafta sonra geri geldiğinde gayet sakin bir şekilde naber beyler dedi. Gökhan da niye geri geldin dedi. Ediz bunun üzerine en sinir bozucu cevaplarından birini orda verdi.

-tatil yapmak benimde hakkım, hakkımı kullandım dedi.

Bu lafı gerçekten sinir etmişti. Buarada onun ruh halini de anlatayım sizlere. Tanışmadan sonraki zamanlarda dahil her zaman morali bozuk gibi gelir ve nispeten gülümser şekilde giderdi. Konserde kimseyle konuşmaz ve kızlarda sürekli onun peşinden koşardı. Yakışıklıydı zaten pekekent.Her zaman uykusuz gibiydi. Sadece belirli yemekleri yerdi amk başka birşey yemezdi adam. Kesinlikle duman dinlemezdi ve garip bulduğunum yanı da kaldırımdan inerken veya çıkarken yada yürürken asla engelli bölgesini veya rampasını kullanmazdı amk.

Bilal ise bu laflarına sinir olmuş ve bende tatile gideyim o zaman komunist dedi. Hayır abi oturun şurda dedim. Gökhanla bilal birşeyler konuştu ve geri geldiklerinde ikisi de normaldi. Sonraki 2 hafta boyunca bir olay olmadı.

Daha sonra bilal bir gün kuzenim diye birini bizimle tanıştırdı bu o gece karşımıza çıkan serserilerden birine çok benziyordu. Ediz rahatsız olmuştu ama çocuk nedense edize hiç bulaşmıyordu. Ediz de sessiz ama sinirli bir şekilde buradan gitmesini bekliyordu.

Ertesi günlerin birinde bir zarf buldum masamda. Zarfta bir adres ve "gerçekleri öğrenmek herkesin hakkı" yazıyordu.

Bilal de gökhan da ediz de ertesi gün provaya gelmedi ve bende merakıma yenik düşerek o adrese gittim.

FiNAL 1/4

Oraya gittim ve adresteki yere girdiğimde bilal ve kuzeni dahil serseri çetesi ordaydı. Bana edizin kim olduğunu ve neler yaptığını anlatmak istediklerini söylediler. Ancak bir süre sonra polis sireni duyduk ve bilal bana yarın burda bu saatde burada ol dedi ve kaçtık oradan herkes farklı yola gitti.

FiNAL 2/4

Ertesi gün meraklı meraklı o saatin gelmesini bekledim ediz arasa da açmadım. Sonunda vakit geldi ve oraya gittim.Bu sefer içeriden garip kokular geliyordu. içeri girmemle dehşete düşmem bir oldu bilal ve kuzeni dahil tüm serseri çetesi öldürülmüştü. Aslında bir isim aklıma geliyordu ama hala emin değildim. Telefonum çalmaya başladı, arayan ediz di;

\"Orada bir zarf var ve birazda içinde para bunlar seni bir süre idare eder kaybol oradan polis peşine düşmesin içindeki notu unutma\"dedi;

Cevap vermeden kapattı. Hızlıca zarfı kaptım ve son kez bilal ve cesetlere baktım. Daha sonra korayın yanına yani memleketine gittim ona haber vermeden hemde oraya gittiğimde haberi oldu. Ancak yolda iken o zarfı açtım ve notu okumaya başladım.

FiNAL 3/4

\"Bilmem beni ne kadar tanıdın, ancak ben seni çok iyi tanıdım komunist gerçekten güvenilir bir insansın. Aslında işlerin bu noktaya gelmesini istemezdim ama geçmişim peşimi bırakmadı.Ben küçükken babamı gözümün önünde öldürdüler annemi hiç tanımadım. Ancak babamı öldüren bu mafya babası bana acıdı ve yanına aldı iyi biri olacağını düşündüm ama o böyle düşünmedi. Mafya babası beni kendine sadık bir tetikçi yapmak istedi.12 yaşımdan beri eğitildim.17 yaşımdayken başka bir mafya babasını öldürdüm ve aynı yıl içinde kendi mafya babamı da öldürdüm. Ortalıktan kayboldum. Diğer mafya babaları bana eğitim para ve yeni bir kimlik hakkı verdi.O serseriler öldürdüğüm kendi mafya babamın adamlarıydı. Bilal ise onun oğluydu. Beni öldürmek için çok uğraştılar komunist. Sinirden stresten değişik biri oldum çıktım.O serserilerle kavga etmiştik ya o gece öldüreceklerdi bizi polis gelmeseydi. Bilal gruba geldiğinde yeni bir hayata başladığını ve bana dokunmayacağını söyledi.Ama daha sonra yemeğime zehir kattı ve farketmesem ölecektim. Kavganın asıl sebebi buydu. Daha sonra sana kim olduğumu anlatarak senin polise gitmeni sağlayacaklardı ama olmadı. Hepsinin sonu aynı oldu. işte gerçek bu.Hakkımda ne düşüneceğini bilemiyorum ama beni \"sessiz baterist\" olarak hatırlamanı istiyorum şimdi gidiyorum sana ve etrafındakilere zarar gelmeyecek söz veriyorum.Ay\'ın karanlık yüzünde görüşmek üzere...

FiNAL 4/4

Üniversiteyi korkuyla bitirdim ve gitarımı her zaman kutusunda tuttum. Askerlik sonrası bir işe girdim ve çalışmaya başladım. Olayların ardından 7 yıl geçmiş ve artık unutmaya başlamışken bir gün elime kartpostal geldi. Sadece şunlar yazıyordu.

"Sen hâlâ güvenilir birisisin ve hâlâ lanet bir yaşlı gibi araç kullanıyorsun"

Çok uzak diyarlardan gelmişti bu kartpostal beyler.Ama dediği doğru hâlâ öyle araba kullanırım.O şuan hayatını yaşıyor ve ben bu kartpostal geldikten sonra onun bu hikayesini yazmaya karar verdim ,okuyan herkese teşekkürler...

-Komunist-

Okuyan herkese teşekkürler. Başka bir hikayede başka bir zamanda görüşmek üzere.

Bana daha sonra bu konuları analtacağını söyledi ve beraber o mahalleden çıktık ve ekibin yanına gittik.Her ne kadar beni polislerden kurtarmış olsa da yine de ona güvenmiyordum ancak şimdilik ekipte ona ihtiyaç vardı ve yeni bir baterist bulana kadar onunla çalışmaya mecburduk. Ekibe birşey anlatmadım bu mevzuda. Daha sonra ekiple kafede otururken gökhan konuşmaya başladı.
G:gökhan K:koray. B:ben(komunist) E:ediz

G:Aga dünden beri telefonunuz kapalıydı noldu.

B:telefonu konserde kapatmışyım aga ya daha sonra açmayı unuttum telefonu

E:şarjım bitmişti.

K:Bir kaç tane serseri buralarda dolaşmaya başlamışlar baksanıza

Arkamı döndüğümde bi hasgibtir çektim içimden ama daha sonra kimseye belli etmeden gökhan ve korayın dikkatini başka konuya çektim. Ediz hiç korkmamıştı yada sinirlenmemişti gayet rahattı daha doğrusu fazla rahattı. Olaylar onun yüzünden başıma gelmişti ve ben ona iyice gıcık olmaya başlamıştım.

O ev edizin arkadaşının eviydi ve bizi misafir etti. Edize hâlâ onlar kim diye sormamıştım ancak soracak kadar güvenmiyordum çünkü karşımızdaki tipler rezalet tiplerdi. Ediz bunlarla nasıl bu duruma geldi diye düşünmedim ve bir anlık sinirle edize bundan sonra ne ara ne de sor gruptan atıldın dedim.

Ediz, ne yani iki üç tane serseri yüzünden gruptan mı atacaksın beni dedi ama hemen evden çıkmaya çalıştım ve sorularını duymamazlıktan geldim. Dışarı çıktığımda hala etraf tekin değildi ama gitmek zorundaydım ediz hala peşimdeydi biraz ileride birden gece gördüğüm polis arabasını gördüm ama arka taraflarında olduğum için onlar beni görmedi.Bir anda ediz beni tuttuğu gibi köşeye çekti ve buralardan tek başına gidemessin dedi. Kimsin sen dedim.

Beraber giderken yolda bir an önümüz kesildi ve önümüzü kesenlerden biri edize küfretmeye ve ona bıçak sallamaya başladı. Ancak bir an ediz adamlara girince bendr girdim ve akabinde hemen bölgedeki bir polis arabasının gelişini görünce kavga erken bitti. Siren sesleri kulaklarımızdayken biz karanlıkta kaybolmaya çalışıyorduk. Ediz gülüyordu ama bu gülüşü sinirimi bozsa da biraz ilerden sağa döneceğiz dedi ve terkedilmiş bir binanın duvarından atlayarak arkasındaki boş bahçeden gittik.Bir eve doğru koştu ediz ve kapıyı açanla birlikte içeri daldık. Kurtulmuştuk.

Bundan yıllar önce üniversitedeyken grup kurmaya karar verdim. Liseden beri gitar çalıyordum ve enstrüman çalan arkadaşlarımda vardı fakat sadece bateristimiz yoktu.Bu konuda biraz araştırma yaptık ama birini bulamadık.Bir gün telefonum çaldı;

+iyi günler komunist ile mi görüşüyorum?

-Evet, buyrun

+Bir grup kurmaya karar vermişsiniz galiba, bende bir bateristim eğer hala baterist bulamadıysanız grubunuza katılabilirim.

-Yarın *** salonuna gelirmisin?

+Evet tabii ki

Evet beyler baterist sorununu da çözdüğümüze göre artık grubu kurabilirdik aslında baterist olmadan da birkaç prova yapmıştık ve yarın artık grup tamamlanacaktı.

Hea bu arada gruptakilerin ismini söylemedim. Solist ve gitarist bendim. Klavye Gökhanda, elektro gitar koraydaydı. Hepside kafa çocuklardı amk öyle olmasalar grubu onlarla kurar mıydım, bilemiyorum.

Ertesi gün;

Korayla birlikte salona gittik. Orada gökhanda oradaydı ve baterist nerede diye sorduğumda daha gelmediğini söyledi. Ayarladığımız saati biraz geçmeyr başlayınca aramaya karar verdim. Ancak telefon her seferinde meşgul çalıyordu. Biraz sonra içeriye siyah fötr şapkalı siyah paltolu sakallı ve somurtmaya yakın bir suratlı biri içeri girdi.

Önce komunist hanginiz dedi.Bu o bateristti.

(Adamın adını siz belirleyin ve devam edelim)

Neyse rezler alınmış o zaman ben belirliyorum ismini ve devam ediyoruz.

Merhaba ben ediz dedi ve her birimizle tanıştı tek tek.Bir süre sohbet ettikten sonra bateriye geçti ve birkaç cover şarkıyı çok güzel çaldı, grup ile arasında da hemen bağ oluştu diyebilirim sobetten sonra.Her ne kadar sert bir adam gibi görükse de kesinlikle tanıştıkça esprili ve iyi biri olduğunu gösteriyordu. Daha sonra sohbet etmeye ve yarın grup işine tam girmeye karar verdik. Ediz de üniversite okuyormuş burada ve iktisatçıymış o da gruptaki kişiler gibi liseden beri müzikle uğraşıyormuş.

Sonraki gün;

O gün ediz biraz sinirliydi ve sakinleşmek için bateriye geçmiş sinirli sinirli ritim tutuyordu ve "yanlışlıkla" grubun ilk şarkısının melodisini buldu. Korayda elektroda melodiye uygun çalmaya başladı ve geriye sadece söz yazmak kalıyordu ve bunu benle gökhan yapmaya karar verdik.